Πάμε λοιπόν. Φώτα και αρχίζουμε. Η Euroleague επιστρέφει στην ζωή μας μετά από πολλούς μήνες. Η βίαιη διακοπή της προηγούμενης σεζόν, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, άφησε αρκετά γραμμάτια ανοικτά. Πρώτον η Euroleague, μαζί με το έτερο κύπελλο το Eurocup, είναι οι μοναδικές μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις που δεν κατέγραψαν κάτοχο για το 2019-20 σβήνοντας ουσιαστικά την χρονιά. Πολλοί κατηγόρησαν την διοργανώτρια αρχή, αλλά αυτή δεν άλλαξε στάση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η σύνθεση του πρωταθλήματος για την νέα χρονιά να μείνει αναλλοίωτη. Οι Ισπανοί συνεχίζουν να εκπροσωπούνται από τέσσερις ομάδες – τα μεγαθήρια Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, την πάντα υπολογίσιμη Μπασκόνια και την πάντα ενισχυμένη Βαλένθια, οι Ρώσοι με τρεις – την παραδοσιακή υπερδύναμη Τ.Σ.Σ.Κ.Α, την υπολογίσιμη Χίμκι και την Ζενίτ, εμείς, οι Γερμανοί και οι Τούρκοι από δύο. Την 18άδα συμπληρώνουν οι Βιλερμπάν, Ζαλγκίρις, Ερυθρός Αστέρας, Μιλάνο και φυσικά η Μακάμπι. Πάμε να δούμε τι μας περιμένει από σήμερα το βράδυ στα ευρωπαϊκά παρκέ.
Πριν μπούμε στην σχετική ανάλυση των φετινών ρόστερ και δούμε που μπορούν να φθάσουν οι ομάδες, ως μια πρώτη εκτίμηση πάντα, καλό θα ήταν να έχουμε στο μυαλό μας ορισμένα βασικά δεδομένα. Πρώτον η σεζόν που αρχίζει σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Η απουσία κόσμου, όχι βέβαια στο σύνολο του για όλες τις ομάδες, δημιουργεί πρωτόγνωρες συνθήκες. Ομάδες, όπως για παράδειγμα οι δικές μας, που διέθεταν ένα μεγάλο ατού στα εντός έδρας ματς τώρα το χάνουν. Δεύτερον το υπάρχον υγειονομικό πρωτόκολλο μπορεί να κοστίσει, σε περίπτωση πολλαπλών κρουσμάτων, ακόμα και ήττες στις ομάδες. Τρίτον η ταλαιπωρία στις μετακινήσεις, ειδικά αν δεν χρησιμοποιούνται πτήσεις τσάρτερ πολλαπλασιάζεται με ότι αυτό συνεπάγεται για την απόδοση των παικτών. Για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός για να πάει στην Μόσχα την Παρασκευή θα χρειαστεί να μείνει ένα βράδυ στο Λονδίνο, αφού απευθείας πτήση για την ρώσικη πρωτεύουσα δεν υφίσταται. Έχοντας επομένως όλα αυτά στο μυαλό μας ας κάνουμε μια πρώτη προσέγγιση της νέας Euroleague.
Για να γίνει πιο εύκολα αντιληπτή η προσέγγιση που κάνουμε χωρίζουμε τις ομάδες σε τέσσερις κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει όσες έχουν ως αντικειμενικό στόχο να φθάσουν ως το τέρμα του δρόμου, δηλαδή την διεκδίκηση του βαρύτιμου τροπαίου. Η δεύτερη αυτές που στοχεύουν την είσοδο στην προνομιούχο πρώτη οκτάδα και από κει και πέρα ότι προκύψει, η τρίτη αυτές που γλυκοκοιτάζουν το πλασάρισμα στην οκτάδα, αλλά δεν είναι και ότι πιο εύκολο να το πετύχουν και τέλος η τέταρτη στην οποία ανήκουν όσοι θα μείνουν λογικά με την χαρά της συμμετοχής. Απαραίτητη διευκρίνηση ότι αν γίνουν αλλαγές στη διάρκεια της σεζόν στο ρόστερ, ίσως, να αλλάξουν για ορισμένες από αυτές τα σημερινά δεδομένα και εκτιμήσεις. Πάμε να τις δούμε.
Στην πρώτη κατηγορία βρίσκουμε τις δύο από τις τέσσερις ισπανικές, την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα, την Τ.Σ.Σ.Κ.Α φυσικά και την Εφές του Αταμάν. Η ομάδα του Λάσο δεν άλλαξε πολύ, δεν χρειαζόταν άλλωστε, κράτησε το μεγάλο της βάθος και το μόνο που είναι ικανό να αλλάξει προς τα κάτω τις συνισταμένες για την κάτοχο του τίτλου, είναι η φυγή του Καμπάτσο για το NBA. Η άλλη ισπανική ομάδα, η Μπαρτσελόνα, προχώρησε σε κάτι που πολλοί έλεγαν πως έπρεπε να το είχε κάνει από πέρυσι. Έδωσε τα κλειδιά στον καλύτερο Ευρωπαίο προπονητή της νέας γενιάς, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, πήρε έναν από τους καλύτερους άσους στην διοργάνωση, τον Νικ Καλάθη και κράτησε σχεδόν όλα τα αστέρια της προηγούμενης σεζόν. Έφυγε ο Τόμιτς, ο Ντιλέινι και οι Πάνγκος, Ρίμπας, αλλά ακόμα και έτσι είναι πλήρης. Υπομονή και θα δούμε εδώ. Η ομάδα του Ιτούδη από την άλλη, είναι πολύ πιο δυνατή από την τελευταία φορά που την είδαμε στα παρκέ. Μιλουτίνοφ και Σενγκέλια συγκροτούν το καλύτερο δίδυμο ψηλών στην Euroleague, ενώ η επιστροφή του Κλάιμπερν της δίνει ένα τεράστιο συν. Μοναδικό, αλλά σοβαρό ερωτηματικό η θέση ένα, όπου ο Τζέιμς δύσκολα πειθαρχεί και είναι ικανός να χαλάσει ότι όλοι οι άλλοι χτίζουν. Η τέταρτη της παρέας αυτής δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την Εφές. Μέχρι την διακοπή έδειχνε ικανή να πάρει ότι δεν μπόρεσε το 2019, αλλά το πρόωρο τέλος μας άφησε εμάς με ερωτηματικά και την ίδια με μια πικρή γεύση. Κράτησε τον μεγάλο Λάρκιν, θα έχει πια υγιείς Μοερμάν και Ντάνστον και όλοι περιμένουν να συνεχίσει φέτος από κει που σταμάτησε.
Στην δεύτερη κατηγορία εντοπίζουμε τις Αρμάνι, Βαλένθια, Μακάμπι και Φενέρ. Για διαφορετικούς λόγους βέβαια την καθεμιά. Οι Ιταλοί για ένα ακόμα καλοκαίρι έσπρωξαν πολλά χρήματα για να πετύχουν τον στόχο τους που δεν είναι άλλος από την παρουσία τους για πρώτη φορά, στην εποχή της Euroleague, στην γιορτή του Final- Four. Ο Μεσίνα έμεινε παίρνοντας μια δεύτερη ευκαιρία, αφού πέρυσι δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα, γέμισε πάλι με προσωπικότητες και η πίεση ξανά στο κόκκινο. Περιφέρεια που ζαλίζει, Σέρχι και Ντιλέινι στον άσο, Πάντερ στο δύο, σημαντική ενίσχυση στους ψηλούς, Ντατόμε και Σίλντς μαζί με Χάινς και Λε Ντέι, συνθέτουν μια ομάδα ικανή να πάει πολύ μακριά. Θα τα καταφέρει; Δύσκολο να το απαντήσει κανείς αυτό . Η τρίτη ισπανική ομάδα, η Βαλένθια, ενισχύθηκε σημαντικά για να κάνει το κάτι παραπάνω. Δίπλα στους ήδη υπάρχοντες προστέθηκαν παίκτες αξίας και εμπειρίας, όπως ο Ντέρεκ Ουίλιαμς και ο Κάλινιτς από την Φενέρ, αλλά και ο πολύ χρήσιμος Χέρμανσον από την Άλμπα. Η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου, άλλαξε αρκετά χάνοντας ορισμένα σημαντικά στελέχη, όμως πήρε κιόλας. Ο αδελφός του πρώην πράσινου και ερυθρόλευκου Άντρια Ζίζιτς πήγε Τελ- Αβίβ, όπως και ο Αμερικανός γκαρντ Κρις Τζόουνς. Τα πρώτα βιολιά συνεχίζουν να είναι ο Ουιλμπέκιν και Ντόρσεϊ. Σημαντικό ρόλο στην πορεία της θα παίξει και η πορεία της πανδημίας στο Ισραήλ. Τέλος στην κατηγορία αυτή θα βάλουμε και την Φενέρ της νέας εποχής. Ο Μίδας Ζέλικο έφυγε, μαζί του και αρκετή από την λάμψη που την ακολουθούσε στα χρόνια του Σέρβου, ενώ όλοι πραγματικά δεν ξέρουν τι να περιμένουν από το σύνολο που χτίζει ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ. Στο ρόστερ έμειναν οι Ντε Κολό, Βέσελι, αλλά έχασε αρκετά από τα αστέρια της. Σλούκας, Ντατόμε, Κάλινιτς και Ουίλιαμς πλέον βρίσκονται σε άλλες πολιτείες και αυτοί που τους αντικατέστησαν αποτελούν ερωτηματικά με τους Ουλανόβας και Μπράουν να είναι οι πιο γνωστοί.
Στην τρίτη ταχύτητα βρίσκουμε τους δύο άλλους εκπρόσωπους της Ρωσίας, Χίμκι και Ζενίτ, αλλά και τον Ολυμπιακό με την Μπασκόνια. Η Χίμκι έδωσε πάλι πολλά χρήματα, αλλά όπως πάντα κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι θα έχει αποτέλεσμα. Η μεγάλη της δύναμη είναι στην γραμμή των ψηλών, με τους Μπούκερ και Γερέμπκο από πέρυσι να πλαισιώνονται από τον Μίκι και τον Μονρό. Πάντα όμως η Χιμκι θα είναι η ομάδα που υπακούει στον ρυθμό του Αλεξέι Σβεντ. Αν είναι καλά ο Ρώσος γκαρντ θα είναι καλά και οι υπόλοιποι, αν όχι τότε μια από τα ίδια. Η Ζενίτ από την άλλη όταν διακόπηκε η σεζόν βρισκόταν στον πυθμένα της βαθμολογίας. Τώρα φέτος κανείς δεν ξέρει τι θα είναι ικανή να κάνει. Ο Τσάβι Πασκουάλ καλείται να μετατρέψει μια ομάδα άχρωμη και άγευστη σε ένα σύνολο με διάθεση για διάκριση και νίκες. Έφυγαν αρκετοί και ο Καταλανός κόουτς πήρε παίκτες που γνώριζε από άλλες ομάδες, όπως ο Κέι Σι Ρίβερς ή με μεγάλη εμπειρία στην διοργάνωση που αναζητούν ένα restart όπως ο Πάνγκος και ο Γκουντάιτις. Τέλος οι ερυθρόλευκοι. Γιώργος Μπαρτζώκας reloaded. Μαζί του για μια τελευταία παράσταση οι Σπανούλης και Πρίντεζης. Ο Σλούκας επέστρεψε για να να ηγηθεί της νέας προσπάθειας. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα στοιχήματα. Ανάλογα πως θα πάνε οι ξένοι που ήρθαν, θα πάει και η χρονιά. Σοβαρότερη απώλεια ο Μιλουτίνοφ, γεγονός που αλλάζει αρκετά το στυλ παιχνιδιού των ερυθρόλευκων.
Πάμε και στην τέταρτη κατηγορία. Εδώ βρίσκουμε όλους όσοι λογικά θα αρκεστούν με την απλή τους παρουσία στην διοργάνωση, αφού λογικά δεν μπορούν να κοιτάξουν πιο ψηλά. Η απογοήτευση για τα ελληνικά χρώματα ακούει στο όνομα Παναθηναϊκός. Οι πράσινοι για πρώτη φορά χωρίς έναν Γιαννακόπουλο στο τιμόνι τους, καλούνται με νεροπίστολα να αντιμετωπίσουν θωρακισμένα άρματα μάχης. Μοιάζει σαν αποστολή χωρίς πιθανότητες επιτυχίας και μάλλον έτσι θα πάει κιόλας. Δύσκολα θα βρεθούν πάνω από την δέκατη θέση, που είναι κατά τη γνώμη μου και το ταβάνι του εν λόγω ρόστερ. Εκτός της χαμηλής δυναμικότητας του τριφυλλιού προσθέστε και την απουσία κόσμου που αφαιρεί από την ομάδα του Βόβορα ένα σημαντικό συν για την επίτευξη νικών εκτός προγράμματος. Μαζί με τον Παναθηναϊκό πάνε και η Ζαλγκίρις, στην μετά Σάρας εποχή, η γαλλική Βιλερμπάν, που πια δεν διαθέτει ούτε το όπλο του αιφνιδιασμού, ο Ερυθρός Αστέρας, μόνο του προσόν ο σκληροτράχηλος χαρακτήρας του ως ομάδα και οι δύο γερμανικές ομάδες Άλμπα και Μπάγερν, που όσο και να θέλουν χρόνια τώρα οκτάδα δεν βλέπουν. Αυτά ως μια πρώτη ανάγνωση της Euroleague που επιστρέφει στους δέκτες μας σε λίγες ώρες. Μαζί θα τα λέμε μετά από κάθε ελληνικό ματς τόσο από εδώ όσο και από τον αέρα του Over Fm στους 104.9 και την εκπομπή “Ελήφθη OVER”. Καλή μας σεζόν και γρήγορη επιστροφή στις κερκίδες….