Τα παίρνω με την σειρά. Η ΑΕΚ έπαιξε με τον ΟΦΗ το τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι της μέσα σε επτά μέρες και έκτο μέσα σε διάστημα δυο εβδομάδων. Δεδομένα φορτωμένη με κούραση και χωρίς καμία επιστροφή από τους έξι τραυματίες, καθώς ακόμα και ο Γαλανόπουλος που ήταν στον πάγκο, ακόμα δεν έχει αγωνιστικό ρυθμό. Επίσης σ’ ένα ματς απέναντι σε ομάδα όπως είναι ο ΟΦΗ, που πάντα κυνηγά το γκολ ανεξάρτητα από τον αντίπαλο της, δεν ήταν απίθανο να βρεθεί να κυνηγά στο σκορ. Μια στραβοκεφαλιά της άμυνας χρειάστηκε και η ζημιά έγινε.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ΑΕΚ βρήκε και τον τρόπο και την ενέργεια και τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές, για να βγάλει την αντίδραση που χρειαζόταν. Το έφερε ανάποδα το παιχνίδι και πήρε τους τρεις βαθμούς. Και μάλιστα το έκανε χωρίς πανικό. Δεν ήταν μια σπασμωδική αντίδραση, αλλά μια αμιγώς ποδοσφαιρική, που ήρθε και απ’ όσα έκανε μέσα στο γήπεδο και απ’ όσα ήρθαν από τον πάγκο. Διότι για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Καρέρα είχε την πολυτέλεια να ρίξει στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο, παίκτες της ποιότητας του Λιβάγια και του Ολιβέιρα. Και ειδικά ο Κροάτης βοήθησε πολύ. Δεδομένων λοιπόν των συνθηκών, η ΑΕΚ την δουλίτσα της την έκανε, με τους τρεις βαθμούς στην τσέπη. Τώρα το ζητούμενο είναι να αντέξει να βγάλει με νίκες τα δυο ματς με Ζόρια και Άρη. Μετά έχει διακοπή για εθνικές, επιστροφή τραυματιών και δουλειά με πληρότητα. Επομένως ευκαιρία να παρουσιαστεί μια άλλη, πολύ καλύτερη ΑΕΚ. Πάμε παρακάτω.
Με εξαίρεση τους νεαρούς Ράντονια και Καρακλάγιτς, στο ματς με τον ΟΦΗ η ΑΕΚ είχε στο γήπεδο όλα τα καλοκαιρινά μεταγραφικά αποκτήματα, εκτός από τον τραυματία Λιβάι Γκαρσία. Τους περισσότερους στην βασική ενδεκάδα και τον Ινσούα που μπήκε ως αλλαγή. Προφανώς και ουδείς κρίνεται από ένα παιχνίδι, αλλά έχει ενδιαφέρον η παρουσία ταυτόχρονα σχεδόν όλων των μεταγραφών, σ’ ένα ματς. Έχουμε και λέμε. Ο Καρίμ για πρώτη φορά από τότε που φόρεσε την φανέλα της ΑΕΚ, δεν ήταν καλός. Ήταν μόνο μαχητικός. Ο Τάνκοβιτς βγάζει σταθερά ποιότητα, αλλά δεν ρολάρισε μαζί με την ομάδα. Ο Χνιντ ευθύνεται για το γκολ και γενικώς δεν πατούσε καλά. Ο Ντεντελτσεάρου ήταν ο κορυφαίος της τετράδας της άμυνας και ο σκόρερ της ισοφάρισης. Και ο Ινσούα μπήκε, ίσως και κάπως καθυστερημένα και επιτέλους έκλεισε την τρύπα που υπήρχε στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Άφησα τελευταίο τον Σάκχοφ. Είναι πολύ νωρίς για να κριθεί ποια από τις καλοκαιρινές μεταγραφές ήταν η καλύτερη. Άλλωστε μέχρι και την Πέμπτη το προβάδισμα γι αυτόν τον τίτλο τον είχε ο Καρίμ, μετά πέρασε στον Τάνκοβιτς, ακόμα δεν έχει παίξει καλά – καλά λόγω του τραυματισμού ο Λιβάι και δεν έχει δέσει καλά το δίδυμο Νεντελτσεάρου και Χνιντ. Επομένως για την καλύτερη μεταγραφή, έχει δρόμο το πράγμα. Σίγουρα όμως, ήδη από τώρα είναι σαφές πως η πιο έξυπνη, η πιο ποδοσφαιρικά σοφή καλοκαιρινή κίνηση της ΑΕΚ, ήταν ο Σάκχοφ. Και θα έγραφα ακριβώς το ίδιο, ακόμα και να μην είχε βάλει το γκολ ποίημα, που συνάμα ήταν και το νικητήριο απέναντι στον ΟΦΗ.
Ο Σάκχοφ θα ήταν σίγουρα, μαζί με τον Μάνταλο, ο κορυφαίος της ΑΕΚ, ακόμα και αν δεν είχε σκοράρει. Απλώς το γκολ έκρινε αν θα πήγαινε στα δικά του χέρια, ή στου αρχηγού, το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του ματς. Το γκολ έδωσε κυριολεκτικά έννοια, στην φράση «έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο», που ήδη υπήρχε ως εικόνα. Διότι ο Σάκχοφ έκανε τα πάντα. Έκοβε, κατέβαζε μπάλα, την μοίραζε, πρέσαρε χαμηλά τον αντίπαλο και πατούσε και περιοχή. Χωρίς να φανεί ούτε λεπτό, πόσο κουρασμένος ήταν. Διότι η λογική λέει πως ο Ουκρανός δεν είναι απλά κουρασμένος, αλλά εξουθενωμένος.
Η ΑΕΚ απέκτησε τον Σάκχοφ στις 20 Σεπτεμβρίου και στις 27 του μηνός έπαιξε για πρώτη φορά βασικός στο ματς με την Λαμία για το πρωτάθλημα. Από τότε, ο Ουκρανός ξεκινάει να παίζει με το σφύριγμα της έναρξης των παιχνιδιών και σταματάει με το σφύριγμα της λήξης. Σ’ όλα ανεξαιρέτως τα ματς. Ήτοι, πέντε ματς για το πρωτάθλημα και τρία για την Ευρώπη. Οκτώ παιχνίδια μέσα σε διάστημα 34 ημερών, όλα 90άλεπτα και μετά από μόλις μια σκάρτη εβδομάδα προπονήσεων με την ΑΕΚ. Είχε προηγηθεί βεβαίως η δουλειά στην καλοκαιρινή προετοιμασία της Λέτσε. Κυρίως όμως, έχει να κάνει με το πόσο πολύτιμο και αξιόπιστο εργαλείο, είναι ο Σάκχοφ.
Σ’ όλα αυτά τα οκτώ ματς, δεν είχε απλώς μια 90άλεπτη παρουσία. Ήταν σ’ όλα από τους κορυφαίους, με βάση τους αριθμούς και τα κοντέρ. Είναι ένας παίκτης πάνω στον οποίο ακουμπούν σχεδόν όλες οι πτυχές του παιχνιδιού της ΑΕΚ. Από το ανασταλτικό κομμάτι, μέχρι το δημιουργικό, μέχρι ακόμα και το εκτελεστικό όπως φάνηκε με τον ΟΦΗ. Δεν είναι περίεργο που ο Σάκχοφ έδωσε το γκολ της νίκης. Με εξαίρεση την περσινή σεζόν στην Λέτσε, ο Ουκρανός δεν έχει βγάλει καμία άλλη με λιγότερα από πέντε γκολ. Δεν θυμάμαι τα τελευταία πολλά χρόνια, χαφ της ΑΕΚ με πέντε γκολ στη σεζόν. Ο Σάκχοφ δίνει στο κέντρο του γηπέδου και στο παιχνίδι της ομάδας, αυτό που η ΑΕΚ δεν είχε εδώ και μπόλικο καιρό.
Όπως και ο Μάνταλος δίνει πλέον στο παιχνίδι της ΑΕΚ, αυτά που ο ίδιος του στερούσε. Σταθερά αυτός που ξεμπλοκάρει και που απλώνει το παιχνίδι και που οι ενέργειες του είναι καθοριστικές για την έκβαση του ματς. Προφανώς και αυτό έχει να κάνει σίγουρα με το γεγονός πως βρέθηκε επιτέλους ο ρόλος που του ταιριάζει γάντι, ανάμεσα στις γραμμές των χαφ και της επίθεσης. Όμως έχει να κάνει και με το γεγονός πως ο Μάνταλος έχει γυρίζει και το ψυχολογικό διακόπτη. Δεν αφήνει το ξαφνικό ναυάγιο της καλοκαιρινής μεταγραφής του, να του θολώνει το μυαλό, δεν είναι πλέον πιεσμένος. Παίζει αυτό που μπορεί και αυτό που χρειάζεται η ΑΕΚ από αυτόν. Τεράστια υπόθεση και για τον ίδιο και για την ομάδα.
Και κάτι τελευταίο. Δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί ακυρώθηκε το γκολ του Λιβάγια. Το ίδιο και όλοι μέσα στην ΑΕΚ. Το συζητούσαν στα αποδυτήρια μετά το ματς και άκρη δεν έβγαζαν. Διότι αν θεωρήθηκε παράβαση το χέρι του Λιβάγια στην πλάτη του αμυντικού του ΟΦΗ, είναι τουλάχιστον αστείο, να μην θεωρήθηκε παράβαση το χέρι του αμυντικού του ΟΦΗ στην πλάτη του Τάνκοβιτς μέσα στην περιοχή, μόλις μια φάση πριν. Βεβαίως τώρα που η ΑΕΚ πήρε τη νίκη, η συζήτηση είναι μάλλον φιλολογική. Αν είχε μείνει το 1-1 όμως;