Ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος γράφει για τα τελευταία αποτελέσματα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα της Super League.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, νομπελίστας συγγραφέας, εκτός από τα 100 χρόνια μοναξιάς, τους έρωτες στα χρόνια της χολέρας, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου με τον αισθησιασμό και τη διεισδυτική ματιά του περιέγραψε και τις “δύστυχες πουτάνες” της ζωής του.

Ο Ίβιτσα Οσιμ καταξιωμένος προπονητής ποδοσφαίρου σε μια στιγμή έντονης ψυχολογικής φόρτισης αποκάλεσε τη μπάλα, πόρνη, κι έγραψε ιστορία.

Η μπάλα με τα καμώματα της επιβεβαιώνει τον Ίβιτσα. Όπως το περασμένο Σαββατόβραδο, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας που συμπεριφέρθηκε ως … καλντεριμιτζού δίνοντας το δικαίωμα στους λιγοστούς φίλους των δύο ομάδων να την αποκαλέσουν όπως ο Ίβιτς ή ο Γκαμπριέλ η ο φίλος μου ο Σωφρόνης. ” Πουτάνα μπάλα που δεν μας έκανες τη χάρη στο 44′ στο δοκάρι του Σιμάνσκι ή στα ύστερα του αγώνα στο σουτ του Σβάρνα.”

ΑΕΚ διπρόσωπη κι απρόβλεπτη. ΑΕΚ του 4-3-3 των τριών αμυντικών χαφ, ΑΕΚ του 4-4-2 με ένα αμυντικό χαφ και τον Μάνταλο σε ρόλο Σιμόες ή 4-2-3-1 με Μάνταλο επιτελικό χαφ; ΑΕΚ με Σβάρνα και Λατσι κεντρικούς αμυντικούς ή Λάτσι και Νεντελτσιάρου με δεξιό πλάγιο τον Σβάρνα όταν απουσιάζει ο Μπακάλης γιατί ο Νταντσένκο που αποκτήθηκε ως δεξιός πλάγιος αμυντικός παίζει τη θέση με επιτυχία μόνο στο playstation;

Δεκάδες τα ερωτήματα που ανακύπτουν και που επιβάλλεται να απαντηθούν άμεσα. Να απαντηθούν πρώτα και κύρια από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, το Μανολο Χιμενεθ. Τον Ισπανό που δείχνει χαμένος στη μετάφραση. Χωρίς να τον θεωρώ αποκλειστικά υπεύθυνο για το κατάντημα της Ένωσης πιστεύω ότι φέρει το κύριο βάρος της ευθύνης.

Με τις αποφάσεις του και κυρίως με τους πειραματισμούς του που παραπέμπουν σε “ψυχικά διαταραγμένο” άτομο , είχε οδηγήσει στα πρόθυρα της τρέλας σημαντικό κομμάτι του κόσμου της ΑΕΚ. Ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο διαβάζει τους αντιπάλους πριν προχωρήσει στην επιλογή του συστήματος και της τακτικής που θα ακολουθήσει στη διάρκεια του αγώνα με τις όποιες εναλλακτικές.

Στον εκτός αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα παρέταξε την ομάδα με 4-3-3 με 3 αμυντικά χαφ. Η επιλογή αποδείχθηκε σωστή η ομάδα πήρε θετικό αποτέλεσμα. Στον αμέσως επόμενο εντός έδρας αγώνα, ο Χιμένεθ, προφανώς ικανοποιημένος από την εμφάνιση στη Τούμπα επιλέγει το ίδιο σχήμα 4-3-3 Με 3 αμυντικά χαφ. Καταστροφή. Η ομάδα χάνει με 2-0. Κερδίζει στο Ηράκλειο με το ίδιο σχήμα, αλλά χάνει στο Ολυμπιακό στάδιο και από τον Άρη 2-0.

Χαμένος στη μετάφραση και μπερδεμένος από τις απουσίες παιχτών άλλαξε το σχήμα στον εκτός έδρας αγώνα στη Λάρισα, κόντρα στην με βάση τους αριθμούς ( δεν θέλω μπερδέματα με τον Αλέξη) χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, σε 4-4-2 με αμυντικό χαφ το Μάνταλο. Προηγείται 2-0 στο ημίχρονο αλλα ειναι εμφανές ότι κάτι δεν πάει καλά. Το β’ ημίχρονο αποδεικνύεται καταστροφικό Το 2-0 γίνεται 2-2 Η ομάδα κινδυνεύει να δεχτεί τρίτο γκολ αλλά η πόρνη η μπάλα έχει διαφορετική άποψη. Η ΑΕΚ κάνει το 3-2 Η Λάρισα κερδίζει πέναλτι ο Αθανασιάδης αποκρούει και στη κόντρα επίθεση η Ένωση κερδίζει 4-2.

Πανηγύρια και χαρές για τη νίκη αλλά και προβληματισμός για την εμφάνιση της ομάδας. Από τον κόσμο της Ένωσης γιατί όπως αποδείχτηκε στον αμέσως επόμενο εντός έδρας αγώνα ο Χιμένεθ ικανοποιημένος από την εικόνα στη Λάρισα κατεβάζει την ομάδα με το ίδιο σχήμα. 4-4-2 Με το Μάνταλο αμυντικό χαφ. Για 30 λεπτά η ΑΕΚ παραπαίει, παραδομένη στις ορέξεις των παιχτών του Αστέρα που προηγούνται 2-0 χάνοντας δύο σπουδαίες ευκαιρίες για ένα τρίτο γκολ.

Ο Μανολο χαμένος στη μετάφραση παρακολουθεί αμέτοχος. Κι έρχεται η “πόρνη” η μπάλα και βγαινει στη πιάτσα να κάνει παιχνίδι. Τραυματίζεται ο Ολιβέϊρα ο ένας από τους δύο κεντρικούς επιθετικούς, περνάει στον αγώνα ως δεύτερο αμυντικό χαφ ο Κρίστισιτς δίπλα στον Σιμάνσκι, ανεβαίνει σε θέση επιτελικού χαφ ο Μάνταλος και η ανύπαρκτη ΑΕΚ του πρώτου ημιώρου γίνεται ομαδάρα να την πιείς στο ποτήρι που λέει κι ο φίλος μου ο Μπάμπης, ο πότης.

Το παιχνίδι γυρίζει όχι όμως τούμπα. Α όλα κι όλα μπορεί η μπάλα να είναι πόρνη αλλά δεν είναι και ξεφτίλα. Έχει αξιοπρέπεια και ήθος. Γι αυτό και τιμωρεί τόν Μανόλο στερώντας του τη νίκη την οποία με βάση τη απόδοση του β ημιχρόνου η Ενωση την εδικαιούτο.

Δεν γνωρίζω αν ο Χιμένεθ πήρε το μάθημα του ή αν εξακολουθεί να είναι χαμένος στη μετάφραση. Στη μετάφραση των κειμένων όλων εκείνων που έχουν απλώσει γύρω του ένα δίχτυ προστασίας. Όλων αυτών που μετά από κάθε παταγώδη αποτυχία της ομάδας μιλούν με λόγια απαξιωτικά για την ποιότητα τω παιχτών, για τις απουσίες βασικών κλπ και που δια της πλαγίας οδού και πάντα ψιθυριστά καταλογίζουν ελάχιστες ευθύνες στον Ισπανό προπονητή .

Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να συζητήσουμε την ποιότητα των ποδοσφαιριστών της Ενωσης. Υποσχομαι ότι θα επανέλθω το συντομότερο δυνατό. Για την ώρα σχολιάζω την επάρκεια του Μανόλο Χιμένεθ που βιώνει ένα απο τα πολλά χρόνια μοναξιάς του, τον έρωτα του για την Ενωση στα χρόνια της “χολέρας” πριν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση ενός προαναγγελθέντος θανάτου” για να θυμηθώ κλείνοντας τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του λογοτεχνικού ρεύματος του “μαγικού ρεαλισμού” . Τον ένα και μοναδικό Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.