Από την στιγμή που ερχόταν και μια από τις διακοπές πρωταθλήματος, που η ΑΕΚ παραδοσιακά περνάει μέσα στην γκρίνια και την μουρμούρα.

Για όσους γνωρίζουν καλά τον συμπαντικό χάρτη της ΑΕΚ, ήταν αναμενόμενο πως μετά απ’ όλο αυτό το πάρτι που έζησε ο οργανισμός της ομάδας την Πέμπτη το βράδυ, αυτό που θα ακολουθούσε δεν θα μπορούσε να είναι μια ακόμα χαρά. Θα ήταν δεδομένα ένα κάζο. Ειδικά μάλιστα, από την στιγμή που ερχόταν και μια από τις διακοπές πρωταθλήματος, που η ΑΕΚ παραδοσιακά περνάει μέσα στην γκρίνια και την μουρμούρα.

Το μοναδικό ερωτηματικό ήταν, με ποιο τρόπο θα ερχόταν αυτό το κάζο και πόσο μεγάλο θα ήταν. Φαίνεται πως η ΑΕΚ προκάλεσε τόσο πολύ το συμπάν της την περασμένη Πέμπτη στο ΟΑΚΑ, που αυτό που της ήρθε στο Περιστέρι, ήταν πολύ σκληρό. Και δεν εννοώ καν την ήττα. Προφανώς και είναι στραβό και ανάποδο αποτέλεσμα. Αλλά μετά από ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι τέτοιας σημασίας και έντασης και με τον πάντα περίπλοκο αντίπαλο Ατρόμητο, μια ήττα δεν θα έφερνε και το τέλος του κόσμου. Όχι τόσο νωρίς στη σεζόν και όχι σε αγωνιστική που δεν κέρδισε ούτε ο ΟΣΦΠ.

Η ζημιά για την ΑΕΚ δεν είναι οι χαμένοι βαθμοί. Είναι όλα αυτά που συνέβησαν και για να έρθουν αυτοί οι χαμένοι βαθμοί. Πρώτα απ’ όλα με την ιστορία του Λιβάι. Ο Γκαρσία τραυματίστηκε στο 13ο λεπτό. Μέχρι τότε, έχει στήσει ένα μικρό πάρτι στην δεξιά πλευρά του Ατρομήτου και δεν υπάρχει αντίπαλος που να μπορεί να τον σταματήσει. Η ΑΕΚ κάνει δυο φάσεις για γκολ και είναι και οι δυο από προσπάθειες του Λιβάι. Ακόμα και στην φάση που τραυματίζεται, έχει προηγηθεί «άδειασμα» του αντιπάλου πάνω στην γραμμή του πλαγίου.

Ο Λιβάι βγαίνει και διαλύεται ολόκληρο το αγωνιστικό πλάνο του Καρέρα. Όχι μόνο διότι είχε σχεδιάσει να κτυπήσει από την πλευρά του Γκαρσία, αλλά διότι δεν υποχρεώνεται να αλλάξει έναν εξτρέμ, με έναν χαφ. Και ως εκ τούτου να πετάξει στα σκουπίδια ολόκληρο τον σχεδιασμό. Βλέπετε, δεν είχε στον πάγκο ούτε τον Μαχαίρα, καθώς ο μικρός είχε αισθανθεί αδιαθεσία στην προθέρμανση και τέθηκε νοκ άουτ. Το σύμπαν, που λέγαμε. Και θυμίζω πως ο Μαχαίρας ήταν αυτός που έκανε διαφορά ακόμα μεγαλύτερη και από τον Λιβάι, στο ματς με την Λαμία.

Βεβαίως αν η απώλεια του Γκαρσία προκαλούσε πρόβλημα μόνο στο ματς με τον Ατρόμητο, δεν υπήρχε ανάγκη για τόνους δραματικούς. Μόνο που ο Λιβάι δεν τραυματίστηκε απλώς. Έπαθε ζημιά. Έκλαιγε από τον πόνο και φεύγοντας από το γήπεδο δεν μπορούσε να πατήσει καν το πόδι του. Θα κάνει βέβαια εξετάσεις, αλλά η πρώτη εκτίμηση είναι για απουσία περίπου δυο μηνών. Ίσως και λίγο παραπάνω.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο Λιβάι, χάνει σχεδόν όλα τα ματς της ΑΕΚ στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Χάνει επίσης και μεγάλο κομμάτι του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος. Και μιλάμε για τον ποδοσφαιριστή στον οποίο η ΑΕΚ έκανε την μεγαλύτερη καλοκαιρινή της επένδυση. Αλλά αυτό έχει ίσως την μικρότερη σημασία. Το πιο σημαντικό είναι πως μιλάμε για τον παίκτη, που έδειξε από την αρχή πως έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έλλειπαν από την επιθετική λειτουργία της ΑΕΚ. Με τον Γκαρσία ήθελε ο Καρέρα να αλλάξει την ταχύτητα του παιχνιδιού της ομάδας. Και τώρα είναι υποχρεωμένος, για ένα πολύ σημαντικό χρονικό διάστημα και κρίσιμο αγωνιστικά, να στερηθεί έναν ποδοσφαιριστή, πάνω στον οποίο είχε ποντάρει και είχε επενδύσει πολλά. Εννοώ αγωνιστικά και όχι οικονομικά.

Όλο αυτό από μόνο του, είναι μια τεράστια ζημιά, που ξεπερνά κατά πολύ σε μέγεθος την απώλεια των τριών βαθμών. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που προέκυψε στο Περιστέρι. Αυτό που έγινε με τον Μάνταλο, δεν είναι απλό. Ο Πέτρος έδειξε από την αρχή του ματς να είναι στρεσαρισμένος, εκνευρισμός και χωρίς καθαρό μυαλό. Κάνει την απερίσκεπτη ενέργεια στην φάση της αποβολής. Και λίγο πριν έχει κάνει επίσης μια απερίσκεπτη ενέργεια, τραβώντας έναν αντίπαλο από τον λαιμό.

Ο Μάνταλος δεν είναι ένας οποιοσδήποτε παίκτης. Είναι ο αρχηγός. Είναι και σημαντικό γρανάζι για την αγωνιστική μηχανή του Καρέρα. Την Πέμπτη με την Βόλφσμπουργκ κάνει κακή εκτέλεση πέναλτι. Μετά τον παίρνει από κάτω αγωνιστικά και ο Καρέρα τον βγάζει στο ημίχρονο. Στο τέλος όλοι οι συμπαίκτες του τον αγκαλιάζουν, εκείνος ξεσπάει σε κλάματα. Τώρα στο Περιστέρι πάλι ξεσπάει αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Είναι φανερό πως δεν είναι σε καλό φεγγάρι, ως προς τον ψυχολογία του. Ήταν σίγουρο πως θα τον επηρέαζε πολύ το ναυάγιο στην μεταγραφή του στην Αλ Νασρ με μυθικές αποδοχές για τρια χρόνια. Μην ξεχνάτε πως το πράγμα στράβωσε, την μέρα που είχε ετοιμάσει τις βαλίτσες του και την επόμενη το πρωί θα έμπαινε στο αεροπλάνο για Ντουμπάι. Ανθρώπινο να έχει επηρεαστεί. Έχασε τρια εκατομμύρια σ’ ένα βράδυ. Φαίνεται όμως, πως ακόμα δεν το έχει ξεπεράσει. Πιθανόν παραμένει ακόμα επηρεασμένος. Και όλο αυτό του βγαίνει περίεργα. Κάτι που επίσης συνιστά τεράστια ζημιά για την ομάδα.

Το ξαναγράφω. Είναι ο αρχηγός και ένα βασικό γρανάζι της μηχανής. Αλλά στην ψυχολογική και κατ’ επέκταση και αγωνιστική κατάσταση που είναι, όχι απλώς δεν μπορεί να προσφέρει, αλλά δημιουργεί και ζητήματα. Βεβαίως πρέπει ο ίδιος πλέον ο Μάνταλος, όλο αυτό να το δουλέψει με τον εαυτό του. Και να βρει τρόπο να βγει απ’ αυτό. Διότι από την ομάδα έχει πάρει όλη την στήριξη του κόσμου. Από τον προπονητή, από συμπαίκτες, από τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο περισσότερο που να μπορεί να γίνει.