Ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου έκανε πρεμιέρα και αναπόφευκτα μας βάζει σε mood ανασυγκρότησης κι… αναστοχασμού. Μέχρι τώρα δεν είχα τολμήσει τα λεγόμενα «άρθρα γνώμης», εκτός εάν αυτά αφορούσαν το θέατρο κι ενίοτε τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, πάντα υπό το πρίσμα της κριτικής αποτίμησης.
Δίσταζα να γράψω άρθρα γενικής θεματολογίας, κυρίως γιατί θεωρώ ότι υπάρχει πληθώρα από δαύτα (συγγνώμη για το αγοραίο της έκφρασης, αλλά μου βγήκε αυθόρμητα), ενώ ταυτόχρονα κυριαρχεί η αμετροέπεια, όχι μόνο από την πλευρά του εκάστοτε γράφοντα, αλλά και από αυτή των αναγνωστών.
Μα γιατί το λέω αυτό τώρα; Όσοι είναι ενεργοί στα σόσιαλ και τα διαχειρίζονται με κάποια νηφαλιότητα με καταλαβαίνουν, αφού συχνά μοιάζει οι αναγνώστες – ακροατές – τηλεθεατές να «καιροφυλακτούν», αναζητώντας μία αφορμή για να εξαπολύσουν το «φαρμάκι» τους.
Ευτυχώς, αυτό δεν αποτελεί τον γενικό κανόνα (ακόμα…) αλλά ουαί κι αλίμονο έτσι και πέσεις στο στόμα των απανταχού «αναμάρτητων». Δεν σε ξεπλένει ούτε ο Νείλος… Και οι πέτρες θα πέσουν βροχή.
Θα επαληθευτούν οι «Κασσάνδρες»;
Κατά τη διάρκεια των φετινών διακοπών, παρατήρησα ότι ίσως ήταν το πρώτο καλοκαίρι μετά μία μακρά περίοδο εγκλεισμού και υγειονομικών απαγορεύσεων παντός τύπου, που επιτέλους νιώσαμε πιο ανέμελοι και πιο ασφαλείς, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι ήμαστε κιόλας (ανέμελοι και ασφαλείς δεν είμαστε σίγουρα, αλλά λέμε τώρα).
Πίσω από τα ηλιοκαμένα χαμόγελα, τη διάχυτη ευφορία των διακοπών και τις χαρούμενες φωνές των παιδιών, υφέρπει η μεγάλη αγωνία για το τι θα φέρει ο φετινός χειμώνας, που προμηνύεται εξαιρετικά δύσκολος. Τα κυριότερα «αγκάθια»: η ενεργειακή κρίση και οι διαρκείς ανατιμήσεις σε βασικά πλέον προϊόντα.
Παράλληλα, κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, σαν «Δαμόκλειος Σπάθη», το αφήγημα των εκλογών και η σπέκουλα για το πότε αυτές θα γίνουν και ποιες θα είναι οι συνέπειες για την οικονομία, την κοινωνία κι εν γένει την καθημερινότητά μας.
Υπάρχει φως στο τούνελ του πολιτισμού;
Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που επέλεξα -εντελώς συνειδητά- να μην πάω στην Επίδαυρο κι απ’ ότι διαβάζω, ακούω και ψυχανεμίζομαι, δεν έχασα και τίποτα σπουδαίο. Παρόλα αυτά κι επειδή είμαι της άποψης ότι για να έχεις γνώμη πρέπει να έχεις δει τουλάχιστον την παράσταση (ναι, ναι, όπως σας το λέω, κυκλοφορούν πολλοί που «κράζουν», χωρίς καν να έχουν δει τα θεάματα περί ου ο λόγος) θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω όσες περισσότερες μπορώ τώρα τον Σεπτέμβριο.
Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και για τις νέες και πολυαναμενόμες θεατρικές παραγωγές, ρίχνοντας κι ένα βλέφαρο στο τι παίζει κινηματογραφικά και τηλεοπτικά.
Ο αθλητισμός τελικά είναι η μόνη διέξοδος;
Με αυτά και με αυτά τι μένει; O αθλητισμός φυσικά και ο τζόγος. Όταν τα χρήματα που βγάζεις δεν σου φτάνουν ούτε για να πληρώσεις τα πάγια…
Όταν έτσι κι είσαι από τους τολμηρούς που παρακολουθούν τις τηλεοπτικές ειδήσεις, αναμένεις, αν όχι την ολική, τη μερική καταστροφή του πλανήτη… Όταν τα νέα που προβάλλονται κι αναπαράγονται αφορούν κάποιο φρικιαστικό έγκλημα, μία νέα δυσοίωνη οικονομική πρόβλεψη, ή στο τσακίρ μία φυσική καταστροφή (στανταράκια όλα τηλεθέασης), τότε που να στραφείς για βοήθεια; Στον Θεό θα μου πείτε. Έχω την αίσθηση πως κι Εκείνος δεν ξέρει πια τι να κάνει μαζί μας.
Επίλογος: Όπως και να ‘χει εμείς την προσπάθειά μας θα την κάνουμε, ελπίζοντας πάντα πως το «χείρα κίνει» θα το συνδράμει και η… Αθηνά. Άλλωστε είμαι σίγουρη (καλά δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά…) ότι με λίγη καλή θέληση, περισσότερο χιούμορ και λιγότερη σοβαροφάνεια και προσφέροντας ο καθένας ό,τι μπορεί, κάτι καλό μπορεί να βγει για όλους μας.
Ευχαριστώ την δυνατή ομάδα του Overfm.gr για αυτό το νέο «βήμα» και σας εύχομαι ολόψυχα έναν καλό και δημιουργικό μήνα, με θετικές σκέψεις και αισιοδοξία!
- Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook. στο Twitter. στο Instagram. στο Youtube. στο TikTok