Μετά τον Ιούνιο που δικαιολογημένα είχε «παγώσει» τους φίλους της ΑΕΚ, έχει έρθει ο Ιούλιος για να… στρώσει κάπως την κατάσταση, με τις κομβικές προσθήκες των Τζαβέλλα, Λε Ταλέκ και Αραούχο. Τρεις κινήσεις, πολύ σημαντικές, για τον απλούστατο λόγο ότι η «Ένωση» στόπερ με την εμπειρία και τον τσαμπουκά του Τζαβέλλα δεν είχε, «εξάρι» με τα στοιχεία που θέλει ο Μιλόγεβιτς, επίσης δεν είχε, και επιθετικό που αποδεδειγμένα να της προσφέρει περισσότερα από τον Αραούχο, πάλι δεν είχε…
Πριν πάμε όμως στις επόμενες μεταγραφές, που θα κρίνουν και το τι ΑΕΚ θα δούμε φέτος, ας μείνουμε λίγο στον «Τσίνο». Η ΑΕΚ την τριετία 2017-2020, είχε καταφέρει να πετυχαίνει καλές επιλογές όσον αφορά στους επιθετικούς της. Πρώτα τη σεζόν 2017-2018, με τον Σέρχιο Αραούχο, σε μια χρονιά μάλιστα που στέφθηκε πρωταθλήτρια και είχε και καλή, αλλά και αήττητη, πορεία στην Ευρώπη.
Την επόμενη σεζόν, μπορεί η ΑΕΚ να απέτυχε στους στόχους της, αλλά δεν θα μπορούσε να έχει παράπονο από τον φορ που επέλεξε, αφού ο Εζεκιέλ Πόνσε, είχε εξαιρετική χρονιά και γι’ αυτό άλλωστε, πήρε μεταγραφή στην Σπαρτάκ Μόσχας.
Αλλά και τη σεζόν 2019-2020, με την πορεία της ομάδας ακόμα χειρότερη, ο Νέλσον Ολιβέιρα δεν τα πήγε άσχημα. Εν αντιθέσει με πέρυσι, που είχε μόλις 5 γκολ σε 21 ματς, την ώρα που ο Καρίμ έφτασε τα διπλάσια (10 γκολ σε 24 ματς).
Το λάθος της ΑΕΚ έγινε όταν είχε πρόταση από την Γουλβς για τον Ολιβέιρα, τον Γενάρη του 2020, κοντά στα 5 εκατομμύρια, όταν και δεν την έκανε αποδεκτή, ζητώντας όλο το ποσό της ρήτρας, που έφτανε τα 6,5 εκατομμύρια. Έγραφα τότε θυμάμαι στην «ΩΡΑ» ότι με τέτοια πρόταση, βάζεις μια… κορδέλα στον Ολιβέιρα και τον παραχωρείς στους Άγγλους.
Διαφορετικοί παίκτες, ο Αραούχο με τον Ολιβέιρα, ο καθένας με τα πλεονεκτήματα και με τα μειονεκτήματά του. Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως και ο Αραούχο θα προσφέρει ξανά στην ΑΕΚ, αλλά και ο Ολιβέιρα στη νέα του ομάδα, που είναι ο ΠΑΟΚ. Ως ολοκληρωμένο «πακέτο φορ», καλύτερος κι από τους δύο, ήταν ο Πόνσε.
Ωστόσο, μόνο τυχαία δεν είναι ο Αραούχο αυτός που αποτελεί την «καψούρα» των ΑΕΚτζήδων. Και όχι μόνο επειδή με τον Σέρχιο επιθετικό, η ΑΕΚ επέστρεψε στα πρωταθλήματα το 2018, αλλά και επειδή πέτυχε τρομερά γκολ σε μεγάλα παιχνίδια, επειδή έκρινε ντέρμπι, επειδή είναι πιο φαντεζί και πιο ντελικάτος παίκτης.
Μα κυρίως επειδή «δέθηκε» με την ΑΕΚ από την πρώτη στιγμή. Γούσταρε που ήταν στην ΑΕΚ, γούσταρε που έπαιζε για τον κόσμο της. Αντίθετα με τον Ολιβέιρα, που και καλός παίκτης είναι και καλός επαγγελματίας, αλλά είχε ένα ύφος και μια νοοτροπία, λες και έκανε… χάρη που παίζει στην Ελλάδα.
Με αυτή του τη νοοτροπία άλλωστε, έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη για το συμβόλαιό του, το οποίο και τελικά δεν βρήκε πουθενά, για να καταλήξει στον ΠΑΟΚ, με αρκετά λιγότερα λεφτά από όσα έπαιρνε στην «Ένωση».
Πέρα λοιπόν από την όποια αγωνιστική σύγκριση μπορεί να κάνει ο καθένας, ανάμεσα σε δύο ομολογουμένως καλούς επιθετικούς (Αραούχο και Ολιβέιρα), το ζητούμενο πάντα στο τέλος της ημέρας, είναι να γουστάρεις το περιβάλλον στο οποίο δουλεύεις. Οπότε, θεωρώ χίλιες φορές προτιμότερο για την ΑΕΚ, να έχει τον Αραούχο σε σχέση με τον Ολιβέιρα.
Πάμε και στο από εδώ και πέρα. Γιατί, καλός, χρυσός και άγιος ο Αραούχο, αλλά προφανώς δεν αρκεί. Αν η ΑΕΚ θέλει να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, που δεν είναι άλλο από το να διαμορφώσει ένα ρόστερ παικτών ικανών που θα την καταστήσουν ανταγωνιστική προκειμένου να «χτυπήσει» στα ίσα το πρωτάθλημα, θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τέσσερις (ίσως και πέντε) κινήσεις απόκτησης «ενδεκαδάτων» παικτών.
Στα φιλικά που έδωσε η «Ένωση» στην Ολλανδία, διαπιστώσαμε δύο ουσιαστικά πράγματα. Το ένα, το θετικό, ότι ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς μπορεί να εμφυσήσει γρήγορα στην ομάδα του, τόσο το στυλ παιχνιδιού που θέλει να παίξει, όσο και την ψυχολογία αλλά και τις αρχές που θέλει να διέπουν την ΑΕΚ.
Το άλλο, το αρνητικό, που θα έπρεπε να είναι και αυτονόητο, είναι πως η ΑΕΚ φυσικά και συνεχίζει να πάσχει πάρα πολύ ανασταλτικά, κι αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορέσει να το διορθώσει κανένας προπονητής, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ανεπαρκείς οι ποδοσφαιριστές.
Εδώ έρχεται να… κολλήσει αυτό που προανέφερα, ότι δηλαδή οι μεταγραφές που θα γίνουν μετά τον Αραούχο, θα κρίνουν και το τι ΑΕΚ θα δούμε φέτος. Με έναν στόπερ-ηγέτη, που θα έχει ως βασικό παρτενέρ τον Τζαβέλλα και με δύο ακραία μπακ, πολύ υψηλότερου επιπέδου από τους Μπακάκη και Λόπες, ουσιαστικά θα μιλάμε για μια πολύ διαφορετική αμυντική εξάδα, αν συνυπολογίσουμε ότι βασικός τερματοφύλακας θα είναι ο Στάνκοβιτς και βασικό «εξάρι» ο Λε Ταλέκ.
Στις τρεις αυτές μεταγραφές, ξέρουμε δεδομένα ότι θα προστεθεί και ένας αριστερός εξτρέμ αλά Λιβάι, ενώ θεωρώ ότι η ΑΕΚ θα πρέπει να κινηθεί και για έναν μεσοεπιθετικό στυλ «8-10άρι», που θα την ανεβάσει επίπεδο στον δημιουργικό τομέα. Όταν γίνουν και αυτές οι κινήσεις, τότε η ΑΕΚ θα μπορέσει να ξεφύγει από τη μετριότητα και να ξαναγίνει πραγματικά ανταγωνιστική ομάδα.