Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λάφυρο. Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Ολυμπιακού, που έφυγε από τον Πειραιά για το Ντόρτμουντ και όχι δανεικός στον Πανιώνιο ή τη Λάρισα. Αντίθετα, στον γενικότερο χαμό του 2018 τονίστηκε το Ολυμπιακό παρελθόν του και όχι το potential που μπορεί να έχει ένας παίκτης διεθνής με την Ελπίδων που μεγάλωνε ποδοσφαιρικά στην Μπορούσια.
Σε ένα ρόστερ αποψιλωμένο, λόγω απαγόρευσης μεταγραφών, υπήρξε μέλος της ομάδας των «μπέμπηδων» του Δώνη που εκκίνησαν απροσδόκητα καλά το Πρωτάθλημα της σεζόν 2018/19. Μόλις εντάχθηκε στο rotation o Mακέντα, έμεινε σε ολιγόλεπτες συμμετοχές. Ίσως το μεγαλύτερο σφάλμα του κόουτς Δώνη στον Παναθηναϊκό. Αυτή η εμμονή με τον Ιταλό, με το Τριφύλλι να είναι αναγκασμένο να παίζει δίχως φορ. Παράσημο το γκολ ισοφάρισης με την Ιεράπετρα στο ΟΑΚΑ για το Κύπελλο. Αν δεν έμπαινε πολλά θα είχαν αλλάξει συντομότερα. End of discussion…
Ενδεικτικά, ακυρωθέν γκολ με την ΑΕΛ στο ΟΑΚΑ, ακυρωθέν γκολ με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο και άλλα που δεν έχουν μεγάλη σημασία αναφοράς. Ο φορ για να παίζει πρέπει να σκοράρει. Όταν του δίνεις, όμως, κανονικό χρόνο συμμετοχής και όχι 10λεπτα. Αν στον χρόνο που είχε ωφέλιμο, μετρούσε και 4-5 γκολ θα έπρεπε να είναι αλλαγή του Ράσφορντ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεν είναι ο Φαν Μπάστεν, να μπαίνει στο 80’ και να σου καθαρίζει το ματς στο 85’. Κοινή λογική…
Στοιχεία που δεν έχει κανένας στον Παναθηναϊκό
Έχετε δει πολλές φορές επιθετικό να μαρκάρει με σπριντ στην πρώτη ζώνη άμυνας; Να κυνηγά κάθε μπάλα, να αναλώνει δυνάμεις σε κάτι που δεν είναι, ίσως, η δουλειά του στο γήπεδο; Προσέξτε τον όταν θα παίξει ξανά. Να θυσιάζει το προσωπικό του όφελος, τη μόστρα του για την ομάδα; Η no look πάσα στον Δημήτρη Εμμανουηλίδη αποτέλεσε το dropkick στην Παναθηναϊκή επικαιρότητα και τον αθλητικό κόσμο στη χώρα της προσωπικής ιστορίας του «Έμμα» που δεν ήταν ευρέως γνωστή.
Στο ματς με την ΑΕΛ, ο Αργύρης Καμπετσής σε σκάρτο 15λεπτο συμμετοχής έβγαλε μία ασίστ, έδωσε ένα έτοιμο γκολ στον Μπουζούκη που αστόχησε από θέση τετ α τετ και έχασε μοναδική ευκαιρία ο ίδιος να σκοράρει με την κεφαλιά στα χέρια του Μπάγιτς. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την προσφορά του, όπως αυτό παρατηρείται με τη γενικότερη αντιμετώπιση που έχει δύο χρόνια τώρα από τους Πράσινους αναφορικά με το αγωνιστικό κομμάτι.
Αντίλογος υπάρχει. Δώνης, Πογιάτος, Μπόλονι. Τρεις διαφορετικοί προπονητές δεν του έδωσαν τον χρόνο που αρμόζει σε έναν νεαρό φορ να προσαρμοστεί αρχικά. Να βρει ρυθμό, να έρθουν τα γκολ και να πάρει ψυχολογία. Από τα τρία τελευταία στοιχεία, τίποτα δεν έχει ο Καμπετσής και ενδεχομένως να φύγει από τον Παναθηναϊκό δίχως να τα αποκτήσει. Ενδεχομένως λάθη να έχει κάνει και ο ίδιος. Ένα από αυτά, ίσως, είναι που δεν τελείωσε με την ΑΕΛ μόνος του τη φάση και ό,τι γίνει. Πιθανώς να μην θεωρείται αρετή ο αλτρουισμός στο ποδόσφαιρο.
Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα γινόταν αν έπαιρνε 10-15 ματς μαζί, όπως τόσοι και τόσοι συμπαίκτες του αυτά τα δύο χρόνια. Από τη στιγμή που κρίνεται αποσπασματικά από 5λεπτα ή 10λεπτα, χαμένα γκολ ή τέρματα που δεν του μέτρησαν, ο αντίλογος στο ότι «ο Καμπετσής δεν κάνει για τον Παναθηναϊκό» μπορεί να είναι πώς «ο Καμπετσής αδικήθηκε από τη διαχείριση των προπονητών του. Κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση».