Το VAR μας ευεργέτησε και μακιγιάρισε τις ακαταλαβίστικες επιλογες του προπονητή μας. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης

Μας χτύπησε φιλικά στη πλάτη η τύχη. Το είχε κάνει στην πρεμιέρα των προκριματικών με την Ισπανία αλλά να που το ξανάκανε. Τότε πήραμε μια ισοπαλία που δεν την αξίζαμε. Τώρα πήραμε μια νίκη που δεν μας άξιζε. Να ανακουφιστούμε από την νίκη κόντρα στη Γεωργία. Νίκη που μας επιτρέπει να μην πάμε την Τρίτη στη Σουηδία για τουρισμό. Η νίκη μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι αν την ξαναφέρουμε στους Σουηδούς τότε μπαίνουμε για τα καλά στο παιχνίδι της πρόκρισης. Το πώς θα γίνει αυτό είναι μια άλλη υπόθεση που σχετίζεται απολύτως με την αγωνιστική εικόνα της Εθνικής μας.

Νικήσαμε στο πάρα πέντε με ένα πέναλτι που είδαν μόνο ο Τζαβέλας και ευτυχώς ο VAR. Πέναλτι που ήταν όμως και το μετέτρεψε σε γκολ ο Τάσος Μπακασέτας. Ειλικρινείς να είμαστε. Η εμφάνιση της Εθνικής ήταν τέτοια που δεν δικαιολογούσε νίκη. Αναιμική χωρίς ένταση και πάθος με φανερή αμηχανία στο πώς να οργανώσει επιθέσεις και να βγάλει τελικές φάσεις. Το κλίμα ήταν στραβό το έφαγε κι ο Φαντ Σιπ όταν στο ημίχρονο έβγαλε τον Παυλίδη και έβαλε τον Πέλκα πετυχαίνοντας το αξιοπερίεργο: Να παίζουμε με δυο επιθετικούς και κανένας από αυτούς να είναι σέντερ φορ. Και με τον Τζόλη, τον καλύτερο επιθετικό, καθηλωμένο στον πάγκο.

Το βράδυ του Σαββάτου ο Φαντ Σιπ έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι. Ηρθε και το γκολ του Πέλκα ως κερασάκι στην τούρτα για να κρύψει τις αδυναμίες και να μακιγιάρει τις κάκιστες εντυπώσεις από τον νέο ακαταλαβίστικο κοουτσάρισα του Ολλανδού. Το σύστημα με τους τρεις στόπερ δεν δούλεψε κυρίως γιατί οι ακραίοι Τσιμίκας (κυρίως αυτός) και Ανδρούτσος δεν κατάφεραν να πλαγιοκοπήσουν. Με δεδομένο ότι ο Τζαβέλας θα λείψει στο ματς με την Σουηδία ο κόουτς να πάει στους δυο στόπερ και να τα παίξει όλα για όλα.

Απέναντι στους Γεωργιανούς που όσο περνούσε ο χρόνος έπαιζαν μόνο για την ισοπαλία ο κόουτς αντί να πιέσει από τα άκρα κρατούσε τους εξτρέμ στον πάγκο. Το πρόβλημα της Εθνικής όταν παίζει με ομάδες που κλείνονται ήρθε και πάλι στην επιφάνεια. Διάθεση υπήρξε από όλους τους διεθνείς. Διάθεση και πάθος, ναι. Ενταση και ρυθμός όχι. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα με το οποίο διστάζει ακόμα και να αναμετρηθεί ο κόουτς. Αν συνεχίσει να παίρνει τις λάθος αποφάσεις τότε μόνο στην τύχη μπορούμε να ελπίζουμε. Όμως και αυτή θα βαρεθεί κάποια στιγμή να ευεργετεί εκείνους που καταργούν τους αυτονόητους κανόνες του ποδοσφαίρου.