Μόνο τυχαίο δεν ήταν το ξέσπασμα του Πορτογάλου στους παίκτες του μεσοβδόμαδα και οι φωνές για αλλαγή νοοτροπίας. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης.

Ούτε τρελός ήταν, ούτε καμία «μύγα τον τσίμπησε» τον Πέδρο. Όταν πριν από δυο μέρες άρχισε να φωνάζει στα αποδυτήρια και σε συζήτηση που είχε με τους παίκτες του. Κάτι ήξερε. Και κάτι προφανώς έβλεπε ο Μαρτίνς στις προπονήσεις. Αλλά και στα παιχνίδια που δεν του άρεσαν και αυτό έχει να κάνει με τη κακή νοοτροπία που διακρίνει το σύνολο των ποδοσφαιριστών. Που φαίνεται απλά να περιμένουν πως θα τελειώσει η χρονιά για να κάνουν το γύρο του θριάμβου. Προφανώς και αυτό θα γίνει γιατί η διάφορα από τον δεύτερο ΠΑΟΚ είναι τέτοια που δύσκολα καλύπτεται. Όμως το θέμα έχει να κάνει με την γενική εικόνα που παρουσιάζουν.

Βλέπουμε ότι ο 35αρης Ελ Αραμπί είναι ο μοναδικός από την αρχική ενδεκάδα που έχει μπει στο γήπεδο. Και ξέρει το ρόλο του και βγάζει ενέργεια και ο Ματιέ Βαλμπουενά όπως πάντα να μπαίνει αλλαγή και να τα δίνει όλα. Από εκεί και πέρα ποδοσφαιριστές που μοιάζουν να είναι στο κόσμο τους και να μην έχουν καταλάβει που παίζουν. Ο Μαντί Καμαρά είναι εδώ, στην Ελλάδα; Γιατί στο γήπεδο δεν υπάρχει πουθενά.

Εδώ και καιρό προσπαθεί ο Πορτογάλος να τους αφυπνίσει. Και να τους δώσει να καταλάβουν ότι οι απαιτήσεις είναι υψηλές. Και όταν είσαι παίκτης του Ολυμπιακού το κίνητρο είναι πάντα μεγάλο, αλλά μάταια. Το θέμα είναι τι πρέπει να αλλάξει στα εναπομείναντα παιχνίδια των πλει οφ. Και τα δυο ματς του κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ. Γιατί με αυτή την εικόνα δεν πας πουθενά. Και το πρωτάθλημα ναι, θα το κατακτήσεις, αλλά οι κακές εντυπώσεις μένουν και θα σε ακολουθούν, γιατί για το κόσμο του Ολυμπιακού ένα ακόμα πρωτάθλημα είναι μεν ωραίο και ευπρόσδεκτο, αλλά θέλει και να συνοδεύεται και από θέαμα και γκολ. Και ο φετινός Ολυμπιακός που βγάζει σημάδια κούρασης δεν το έχει αυτό. Δικαιολογίες υπάρχουν, αλλά είναι πολλά αυτά που προβληματίζουν.

Το υπόλοιπο της χρονιάς

Το θέμα δεν είναι μόνο η κούραση, αλλά και η κακή νοοτροπία κάποιων που δείχνουν να παρακαλάνε να τελεύσει η χρονιά. Μεγάλη εξαίρεση αυτός ο παιχταράς που λέγεται Ελ Αραμπί που για άλλη μια φορά παρέδωσε μαθήματα ποδόσφαιρου, αλλά και επαγγελματικής νοοτροπίας. Μεγάλος «μάστορας» που ξέρει τι να κάνει την μπάλα και να τη στέλνει σε ανύποπτο χρόνο στα αντίπαλα δίκτυα, αλλά και να τρέχει και να μαρκάρει σε όλο το γήπεδο, σαν εικοσάρης! Για να λέμε την αλήθεια του αξίζει ένα ακόμα συμβόλαιο. Προβλέπω μετά τον Μαρτίνς να αγριεύει και ο Βαγγέλης Μαρινάκης….