Όσοι γνωρίζουν καλά το dna της ΑΕΚ ξέρουν πως μια από τις εγγραφές του, είναι να βρίσκει παγίως τρόπους να βάζει τα χέρια της και να βγάζει τα μάτια της, ακόμα και στις πιο καλές ποδοσφαιρικές της στιγμές. Γράφει Ο Κώστας Τσίλης.

Όσοι γνωρίζουν καλά το dna της ΑΕΚ ξέρουν πως μια από τις εγγραφές του, είναι να βρίσκει παγίως τρόπους να βάζει τα χέρια της και να βγάζει τα μάτια της, ακόμα και στις πιο καλές ποδοσφαιρικές της στιγμές. Επομένως μετά το 2-1 που έκανε ο Γαλανόπουλος στην Τούμπα και βλέποντας πως η εικόνα της ομάδας δεν είναι για να δεχθεί την ισοφάριση με… πιθανό τρόπο, απλώς αναρωτιόντουσαν ποιος θα είναι αυτός ο απίθανος. Και τελικά ήταν ο πλέον απίθανος, καθώς τέτοιο μπλοκάρισμα τερματοφύλακα μετά από επιστροφή μπάλας από αμυντικό και με χρόνο να διώξει με τα πόδια, είχαμε να δούμε από την δεκαετία του ’90. Τότε που επιτρεπόταν.

Και από την στιγμή που έγινε αυτή η γκάφα, ήταν σχεδόν βέβαιο πως κόστιζε ένα γκολ στην συγκεκριμένη φάση. Ενώ μπορεί να κόστιζε μια σημαντική νίκη. Όπως και έγινε. Η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ στο ματς της Τούμπας δεν πήρε αυτό που άξιζε. Με βάση την εικόνα, το στήσιμο και την αγωνιστική νοοτροπία που έδειξαν σ’ όλο το ματς οι δυο ομάδες, αυτή που δικαιούταν να πάρει τη νίκη ήταν η ΑΕΚ. Και όχι μόνο επειδή προηγήθηκε δυο φορές, αλλά επειδή τον έλεγχο του ματς τον έχασε μόλις για 20 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο.

Βαθμολογικά το γεγονός πως δεν πήρε η ΑΕΚ αυτό που άξιζε στην Τούμπα, σημαίνει πως η διαφορά από την κορυφή ξαναπήγε σε διψήφιο αριθμό. Πρακτικά όμως, που αυτή την στιγμή ίσως μετράει και περισσότερο, σημαίνει πως η ΑΕΚ όντως με την αλλαγή του προπονητή βγάζει αντίδραση και έχει μπει σ’ έναν σωστό δρόμο κανονικότητας. Σκεφτείτε μόνο, πως είναι επί της ουσίας η πρώτη φορά σε μεγάλο παιχνίδι φέτος, που η ΑΕΚ δεν παίρνει αυτό που της αξίζει. Στις δυο ήττες από ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, της άξιζε να χάσει. Στο ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ στο ΟΑΚΑ που έμεινε στην ισοπαλία δεν της άξιζε να κερδίσει. Όπως και στο αντίστοιχο ματς του πρώτου γύρου με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ. Ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ προηγήθηκε νωρίς στο σκορ και ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε στο 89’ και θεωρητικά είχε αγκαλιάσει τη νίκη. Αλλά με βάση την εικόνα της, δεν την άξιζε.

Η εικόνα της ΑΕΚ σ’ αυτό το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, που ήρθε ως συνέχεια των πέντε προηγούμενων ματς που είχε κερδίσει, έδειξε πως ο Χιμένεθ κάτι έχει κάνει καλά σ’ αυτές τις 25 μέρες που έχει αναλάβει την τεχνική ηγεσία. Τόσο στο ψυχολογικό, όσο και στο αγωνιστικό κομμάτι. Η ΑΕΚ πλέον δεν μπαίνει στο γήπεδο με φόβο. Έχει εμπιστοσύνη και στα πόδια της και στις κινήσεις και σ’ αυτό που βάζει ως στόχο στο παιχνίδι. Επίσης δεν είναι πλέον σκορποχώρι. Είναι μια ομάδα που συντεταγμένα ψάχνει πράγματα μέσα στο γήπεδο και αυτό την βοηθάει ακόμα και να καλύπτει τα όποια λάθη .

Το πλάνο του Χιμένεθ βγαίνει. Αυτή την φορά μάλιστα στο ματς με τον ΠΑΟΚ, δεν ήταν μόνο η επιλογή της τριάδας στα χαφ που βοήθησε την ΑΕΚ να πάρει το κέντρο και να πατάει καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, όπως είχε γίνει στο παιχνίδι με τον Άρη. Βγήκε και σχεδόν στο σύνολο της, η στρατηγική που είχε χαράξει ο Μανόλο. Επέλεξε ο Χιμένεθ να ξεκινήσει με τον Λιβάγια στην κορυφή, που είναι ένας παίκτης που μπορεί ευκολότατα να τραβήξει τους στόπερ από την περιοχή και να αδειάσει χώρο για να την «πατήσουν» τα δυο εσωτερικά χαφ. Μ’ αυτές τις εντολές μπήκαν στο γήπεδο ο Σάκχοφ και ο Γαλανόπουλος και είναι οι δυο παίκτες που ακριβώς επειδή πάτησαν περιοχή, πέτυχαν και τα δυο γκολ.

Ίσως μάλιστα το συγκεκριμένο πλάνο να λειτουργούσε ακόμα καλύτερα, αν αριστερά ξεκινούσε ένας παίκτης που θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο το τρικ με τον Γαλανόπουλο και όχι ο Μάνταλος. Διότι η αλήθεια είναι πως ο Μάνταλος ήταν ένα (ή και δυο) κλικ πιο πίσω απ’ όλους τους υπόλοιπους στην λειτουργία της ομάδας στην Τούμπα. Ίσως όμως αυτό να οφειλόταν στην κακή ψυχολογική του κατάσταση, λόγω της απώλειας που είχε. Ίσως και όχι, αυτό θα πρέπει να το δει προσεκτικά ο Χιμένεθ. Σε κάθε περίπτωση, ο Μανόλο όχι μόνο έχει συμμαζέψει την κατάσταση στα αποδυτήρια, αλλά βγάζει και στο γήπεδο πλάνα που λειτουργούν. Κάτι που δεν φαινόταν πως θα είναι καθόλου εύκολο, όταν ανέλαβε. Αλλά πλέον είναι ξεκάθαρο, πως ο Χιμένεθ κάτι κάνει σωστά.

Έχει φυσικά και την στήριξη σ’ όλο αυτό, πολλών παικτών που από τότε που ο Ισπανός κάθισε στον πάγκο είναι 100% μεταμορφωμένοι ψυχολογικά και αγωνιστικά. Έχει επίσης και αυτό το παλικάρι τον Γκαρσία, που κάθε φορά, σε κάθε ματς, κάνει την διαφορά ακριβώς με τον τρόπο που η ομάδα το χρειάζεται. Στη Ριζούπολη είχε βάλει το γκολ με το κόρνερ. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έδωσε την ασίστ με το κόρνερ. Στο Χαριλάου έβαλε το γκολ με το φάουλ και με τον Απόλλωνα το έβαλε με το πλασέ. Τώρα έδωσε την ασίστ πάρε – βάλε στον Σάχκοφ.

Και δεν είναι μόνο οι αριθμοί του Λιβάι. Είναι πως κάνει πράγματα στο γήπεδο, που δημιουργούν φόβο στον αντίπαλο και εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του. Δείτε κάτι. «Το μισό γκολ είναι του Γκαρσία» είπε ο Σάκχοφ. «Τέτοια παίκτη σαν τον Λιβάι, η ΑΕΚ δεν είχε» είπε ο Γαλανόπουλος. Οι δυο σκόρερ δηλαδή της ΑΕΚ, μίλησαν για τον Λιβάι. Μόνο απ’ αυτό μπορεί να καταλάβει κάποιος, πόσο μεγάλη επίδραση έχει στην ομάδα η παρουσία του Γκαρσία και αυτά που μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο. Και φανταστείτε πως αυτό το όπλο που λέγεται Λιβάι, η ΑΕΚ τώρα αρχίζει να μαθαίνει πώς να το χρησιμοποιεί.

Άφησα για το τέλος το θέμα του Παπασταθόπουλου. Ο Σωκράτης είναι ένας ποδοσφαιριστής τον οποίο η ΑΕΚ βρήκε από το Πεταλίδι, τον κράτησε 2,5 χρόνια, τον έβαλε βασικό σε παιχνίδι ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ και στη συνέχεια του άνοιξε την πόρτα για το Καμπιονάτο. Και απ’ όλη αυτή την διαδικασία, έβαλε στο ταμείο της και ένα ποσό που ξεπερνούσε τα 3,5 εκατομμύρια. Ούτε δέσιμο, ούτε πολύ περισσότερο σημαία, ούτε πολλά και διάφορα που ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες. Ούτε η ΑΕΚ δέθηκε με τον Σωκράτη, ούτε ο Σωκράτης με την ΑΕΚ. Αυτή είναι η αλήθεια.

Στην προοπτική επαναπατρισμού που προέκυψε, η ΑΕΚ αποφάσισε να προσφέρει στον Παπασταθόπουλο την δυνατότητα όντως να δεθεί με την ομάδα και όντως να γίνει σημείο αναφοράς, ξαναφορώντας τα κιτρινόμαυρα επιστρέφοντας στην Ελλάδα, σε μια ιδιαίτερη συγκυρία για την ομάδα. Κάτι άλλωστε που ο ίδιος πρώτος είχε εκφράσει δημοσίως ως επιθυμία, πριν από τρια χρόνια. Η ΑΕΚ του έκανε μια πρόταση, με το ακριβότερο συμβόλαιο της. Ο Σωκράτης την έκρινε με αποκλειστικά επαγγελματική κριτήρια και επέλεξε να πάει σε μια άλλη πρόταση που ήταν κατά περίπου 200 χιλιάδες καλύτερη. Με λίγα λόγια, ενώ μπορούσε να γίνει εκτός από πολύ καλός ποδοσφαιριστής και εξαιρετικός επαγγελματίας και σημείο αναφοράς για την ΑΕΚ, επέλεξε απλώς να παραμείνει εξαιρετικός επαγγελματίας.

Αυτή είναι όλη η ιστορία. Δικαίωμα του Παπασταθόπουλου να κάνει τις επιλογές του, ακραίο και εκτός πραγματικότητας, να υπάρχει κόσμος της ΑΕΚ που να το ζει όλο αυτό ως δράμα. Υπάρχουν άλλα σημαντικότερα για να αγωνιά. Όπως να της βγει το δεξί μπακ που επέλεξε ο Κονέ αλλά και να αποφασίσει επιτέλους της ΑΕΚ να κινηθεί για υψηλού επιπέδου κεντρικό αμυντικό. Ίσως και τερματοφύλακα.