Όταν μια ομάδα έχει τόσες σημαντικές απουσίες και πάει να παίξει παιχνίδι με χαρακτήρα ντέρμπι, το πρώτο που πρέπει να έχει, είναι έξτρα πάθος, έξτρα αποφασιστικότητα, έξτρα θέληση. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Το ξαναγράφω από την αρχή για να το εμπεδώσουμε. Η ΑΕΚ, μαζί με τον Σβάρνα που έμεινε εκτός την τελευταία στιγμή, είχε συνολικά οκτώ απουσίες. Οι περισσότερες εξ αυτών, ήταν βασικών ποδοσφαιριστών. Ο Ινσούα, ο Μπακάκης, ο Σιμόες, ο Μάνταλος και ο Λιβάι, θα ήταν σίγουρα στην ενδεκάδα. Μιλάμε για τους πέντε από τους έντεκα. Όποιος θεωρεί πως αυτό είναι κάτι απλό, έχει μαύρα μεσάνυχτα από μπάλα.

Όταν λοιπόν έχει μια ομάδα τόσες πολλές και σημαντικές απουσίες και πάει να παίξει παιχνίδι με χαρακτήρα ντέρμπι, το πρώτο που πρέπει να έχει, είναι έξτρα πάθος, έξτρα αποφασιστικότητα, έξτρα θέληση. Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω πως ούτε έξτρα δόση απ’ όλα αυτά είδα, αλλά ούτε και κανονική. Με εξαίρεση δυο – τρεις παίκτες, όλοι οι υπόλοιποι, για ένα ακόμα τέτοιο ματς, δεν μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια και πραγματικά δυσκολεύομαι να καταλάβω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Την τελευταία φορά που η ΑΕΚ κέρδισε τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, ήταν το 2017 και το είχε πετύχει παίζοντας από νωρίς με δέκα παίκτες. Όμως «έτρωγε» σίδερα.

Επίσης για να κερδίσεις ένα τέτοιο ματς, με τόσες πολλές κομβικές απουσίες, θα πρέπει οι επιλογές που θα κάνει ο προπονητής, να βγουν όλες. Και στο πλάνο και στα πρόσωπα. Η πραγματικότητα είναι, πως σ’ αυτό το ματς δεν βγήκε στον Καρέρα σχεδόν τίποτα. Ξεκινώ από το πλάνο. Δεν λειτούργησε το 3-4-3. Καθόλου. Σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού. Ούτε στο ανασταλτικό, ούτε στο δημιουργικό. Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να κρατήσει καθόλου την μπάλα στα πόδια της και αδυνατούσε να κτίσει μια υποτυπώδη επίθεση. Αποτέλεσμα ήταν, να δίνει ξανά και ξανά την κατοχή στον ΠΑΟΚ και να στριμώχνεται στην περιοχή της. Αυτό συνέβαινε και πριν προηγηθεί στο σκορ και αφού προηγήθηκε στο σκορ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτός ο σχηματισμός αποδεικνύεται μη λειτουργικός. Συνέβη και στο ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο και χρειάστηκε άρον – άρον να τον αλλάξει ο Καρέρα για να αλλάξει και εικόνα και να πάρει η ΑΕΚ το ματς. Αφήστε που κάποια στιγμή, θα πρέπει να τελειώσει αυτή η ιστορία με τον Λιβάγια στα άκρα. Πέρυσι όταν βγήκε καλά, μάλλον έγινε συμπτωματικά. Τώρα είναι πλέον ξεκάθαρο, πως όσο ο Κροάτης θα παίζει στα άκρα, τόσο θα είναι εκτός παιχνιδιού. Και με το υλικό που έχει η ομάδα φέτος, είναι και αχρείαστο.

Επίσης κάποια στιγμή, θα πρέπει ο Ιταλός να το ξανασκεφτεί αυτό με την ομάδα χαμαιλέοντα που προσαρμόζεται πάνω στον αντίπαλο. Διότι έχει αποδειχθεί πως περισσότερο σε κακό βγαίνει και λιγότερο σε καλό. Άλλωστε την σπουδαία νίκη με την Βόλφσμπουργκ, η ΑΕΚ την πήρε παίζοντας το δικό της 4-3-3 και αφήνοντας τους Γερμανούς να παίξουν το δικό τους σύστημα με τριάδα στην άμυνα. Τώρα με τον ΠΑΟΚ πήγε η ΑΕΚ να ακολουθήσει τον σχηματισμό του αντιπάλου και εγκλωβίστηκε.

Δεν ήταν όμως μόνο ο σχηματισμός που δεν βγήκε στον Καρέρα. Ήταν και η επιλογή των προσώπων. Δεν θα σταθώ στον Μιτάι που όντως δεν πήγε καλά. Πολύ καλά έκανε ο Ιταλός και έδωσε την ευκαιρία στον μικρό. Έτσι μόνο «ψήνονται» τα ταλέντα. Εκείνο που είναι ακατανόητο, είναι η επιλογή του Παουλίνιο για το δεξί άκρο της άμυνας. Ο Πορτογάλος είναι 3η επιλογή πλέον, κάτι που φανερώνει και το γεγονός πως είναι εκτός ευρωπαϊκής λίστας. Και από την στιγμή που ήταν διαθέσιμος ο Βασιλαντωνόπουλος, δεν βλέπω τον λόγο να παίξει η 3η επιλογή. Εκτός αν ο Καρέρα είχε στο μυαλό του, το ματς της Πέμπτης που δεν θα υπάρχει διαθέσιμος ούτε ο Παουλίνιο, ούτε και ο Μπακάκης. Ωστόσο επιτρέψτε μου να σημειώσω, πως το ματς με τον ΠΑΟΚ ήταν πιο σημαντικό απ’ αυτό της Πέμπτης.

Δεν του βγήκαν του Καρέρα, ούτε οι κινήσεις από τον πάγκο. Αν δεν υπήρχε ζήτημα τραυματισμού από την αγκωνιά που είχε δεχθεί, δεν υπήρχε λόγος να βγει από το γήπεδο ο Καρίμ. Αντιθέτως ήταν σωστή η επιλογή του Αλμπάνη. Μόνο που όταν τραυματίστηκε και δεν μπορούσε να συνεχίσει, είναι απορίας άξιο γιατί ο Καρέρα επέλεξε τον Σαμπανάτζοβιτς αντί του Μαχαίρα. Βγήκες ένας εξτρέμ και αντί να μπει ένας εξτρέμ, μπήκε ένας χαφ για να παίξει εξτρέμ. Προφανώς με στόχο να κρατηθεί το 1-0, αλλά όταν δεν μπορείς να βγεις από την περιοχή σου για να ψάξεις για δεύτερο γκολ, πιο πιθανό είναι να δεχθεί την ισοφάριση παρά να κρατήσεις το προβάδισμα. Και γενικώς δεν πολυκαταλαβαίνω το «μια κρύο και μια ζέστη» στο θέμα Μαχαίρα. Αν τον πιστεύεις τον νεαρό, του δίνεις σταθερά ευκαιρίες όπως κάνει ο ΠΑΟΚ με τον Τζόλη.

Για να μην το απλώνουμε πολύ, με τον ΠΑΟΚ ήταν ένα παιχνίδι που δεν βγήκε σχεδόν τίποτα στον Καρέρα. Θα μπορούσε βεβαίως να το είχε κερδίσει, καθώς στο 89’ έφαγε την ισοφάριση. Αλλά πάλι θα ίσχυε πως δεν του βγήκε τίποτα. Όπως θα μπορούσε και να το έχει χάσει, αν ο Τσιντώτας δεν γινόταν πάλι ήρωας στο 96’. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει σημασία, είναι να βάλει ο Καρέρα κάτω όσα δεν βγήκαν, να αναλύσει το γιατί δεν βγήκαν και να φροντίσει να βγουν την επόμενη φορά και όσο ακόμα είναι νωρίς στο πρωτάθλημα. Άλλωστε αν υπάρχει κάτι που σίγουρα ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο Ιταλός έχουν, είναι χρόνο. Τώρα τα ματς είναι συνεχόμενα σε Ελλάδα και σε Ευρώπη και κάθε τι που δεν βγαίνει μέσα στο γήπεδο, θα κοστίζει ακριβά.