Ο Ολυμπιακός έχει χάσει το τρένο κι είναι ευθύνη του Γιώργου Μπαρτζώκα να διορθώσει τις ανορθογραφίες. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Τρέφω απεριόριστη εκτίμηση στην προπονητική ικανότητα του Γιώργου Μπαρτζώκα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να χειροκροτήσω την προσπάθεια να γίνει… κανόνας η εξαίρεση, δηλαδή να παίζει μια ομάδα στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας, δίχως κανονικό 5άρι. Κι επειδή η φετινή χρονιά, ως προς την είσοδο στα πλέι οφ, έχει χαθεί προ ημερών (μετά την ήττα στο ΣΕΦ από τη Βιλερμπάν) είναι ευθύνη του κόουτς να ετοιμάσει τον νέο Ολυμπιακό, διορθώνοντας τις ανορθογραφίες.

Τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα: Ο Χασάν Μάρτιν είναι εξαιρετικός τρίτος ψηλός, αλλά ένεκα του ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ξοδέψει τα λεφτά που σκορπά η ΤΣΣΚΑ, η Φενέρμπαχτσε, ακόμα κι η Ζενίτ ή η Χίμκι, ας συμφωνήσουμε ότι είναι ΟΚ για δεύτερος. Σε καμία περίπτωση δεν είναι πρώτος σέντερ.

Έχει στοιχεία, αλλά λόγω του ότι είναι undersize δεν είναι καλός στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Κακός σκρίνερ, με τραγικές αποφάσεις στην άμυνα δύο εναντίον δύο, αγνοεί εντελώς την έννοια του pick & dive, οπότε έχει πάρα πολλά να μάθει κι οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να κυνηγήσουν στόχους, εκπαιδεύοντας τον Αμερικανό.

Είναι πρόδηλο ότι ο Οκτάβιους Έλις δεν είναι επιπέδου… 8άδας, ως εκ τούτου ο Ολυμπιακός θέλει έναν βασικό σέντερ κι από εκεί και πέρα υπάρχουν δύο επιλογές: Ή παίρνει ένα 4άρι, που να είναι πρώτης διαλογής (ας πούμε σαν τον Ντίνο Μήτογλου, ώστε να ενισχύσει και το ελληνικό στοιχείο), ή παίρνει δύο σέντερ και βάζει τρίτο τον Μάρτιν (ιδανικό, από τη στιγμή που ο Βεζένκοφ δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί και στο «3», δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο ύψος στην πεντάδα).

Είναι ανόητο να αλλάζεις κάθε χρόνο ξένους και να μετράς πόσοι… πρώην σου έκαναν ρεκόρ πόντων απέναντί σου. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι -για διαφορετικούς λόγους- τόσο ο Σακίλ ΜακΚίσικ, όσο κι ο Άαρον Χάρισον έχουν στοιχεία, μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο την επόμενη μέρα.

Ο ΜακΚίσικ έχει αυτό το πρώτο βήμα, την έκρηξη, που ελάχιστοι παίκτες έχουν στην Ευρωλίγκα (ίσως σε αυτόν τον τομέα να είναι ο κορυφαίος). Πρέπει να βελτιώσει τις επιλογές του, να παίρνει καλύτερες αποφάσεις, να παίζει άμυνα με το μυαλό κι όχι… κατσικίσια, αλλά μην ξεχνάμε είναι πρώτη του (ουσιαστικά) χρονιά στην Ευρωλίγκα, οπότε χρειάζεται τον χρόνο του.

Ο Άαρον Χάρισον ξεκίνησε ως μονοδιάστατος σουτέρ, αλλά όσο περνά ο καιρός και βάζει την μπάλα στο παρκέ, δείχνει ότι έχει πολλά καλά στοιχεία στο παιχνίδι του. Είναι ταυτόχρονα χαρισματικός σκόρερ κι ασταθής, αλλά και γι’ αυτόν είναι το βάπτισμα του πυρός.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει παίκτες πρώτης γραμμής (Κώστας Σλούκας, Κώστας Παπανικολάου, Σάσα Βεζένκοφ), έχει την εμπειρία των δύο αρχηγών (Βασίλης Σπανούλης, Γιώργος Πρίντεζης), τον πολλά υποσχόμενο Γιαννούλη Λαρεντζάκη και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, ο οποίος πρέπει να ξορκίσει τους δαίμονες, να πάψει να ζει με το… παρελθόν, να ξεχάσει ότι ήταν παιδί φαινόμενο και να παίξει το μπάσκετ που μπορεί, καθώς ενδέχεται να αντιλαμβάνεται καλύτερα το παιχνίδι από τους περισσότερους συμπαίκτες του, κάτι που όμως δεν βγαίνει πάνω στο παρκέ.

Αν κρατήσει τους μισούς από τους ξένους που έχει, κάνει σωστές επιλογές στις δύο νευραλγικές θέσεις («1», πίσω από τον Σλούκα, και «5»), οι «ερυθρόλευκοι» είναι… έτοιμοι. Εύκολο να το γράφεις, δύσκολο να πετύχεις απόλυτα στις επιλογές σου, όμως δεν είναι κακό να πεις «δεν μου βγήκε» και να ανακατέψεις την τράπουλα, από το να ακολουθήσεις τη μοίρα σου και να μετράς χαμένες ευκαιρίες…