“Αφορμές για να ασχοληθούμε με τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη είχαμε ανέκαθεν αρκετές, προφανώς. Ίσως η ταπεινότητα που διακρίνει τον ίδιο και το minimum προβολής που ως βασική αρχή μας δίνουμε στους “μικρούς μας”, μας ανάγκασε τρόπον τινά, να περιμένουμε.

Μας πρόλαβε, βέβαια, ο ίδιος και οι εξελίξεις… Ναι, από μικρός, άνδρας – ή έστω στον προθάλαμο – κι από τις τρεις συμμετοχές στην Εθνική Νέων Κ19, μέλος της Εθνικής Ανδρών. Αρκετά και δύσβατα τα σκαλοπάτια, μα όπως αποδεικνύεται εφικτό να προσπελαστούν.

Την ημέρα που ο Γκουστάβο Πογέτ κάλεσε τον νεαρό στόπερ του ΠΑΟΚ στην Εθνική Ανδρών για τα επικείμενα παιχνίδια στο Nations League, o Κωνσταντίνος ήταν 18 ετών, εννιά μηνών και 22 ημερών, επομένως, ο δεύτερος νεαρότερος παίκτης στην ιστορία του ΠΑΟΚ που καλείται στην Εθνική Ανδρών, μετά τον Χρήστο Τζόλη (όταν κλήθηκε ο Χρήστος ήταν 18 ετών, οκτώ μηνών και επτά ημερών). Κάποιες μέρες νωρίτερα, ο Κουλιεράκης ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην Πολωνία με την Εθνική ομάδων των Ελπίδων, για την πρώτη του συμμετοχή και εκεί.

Το αιφνιδιαστικό τηλεφώνημα για την αλλαγή πλάνων και την …μεταπήδηση από την Ελπίδων στην Ανδρών, ο Κωνσταντίνος το δέχτηκε μισή ώρα πριν βρεθεί στο ξενοδοχείο της Εθνικής Ελπίδων. “Ξαφνικό κι ωραίο”, το χαρακτηρίζει. “Αν και είχε περάσει απ’ το μυαλό μου, δεν ήταν κι εντελώς αναπάντεχο, ίσως βαθιά μέσα μου και να το περίμενα», συμπληρώνει σε μια αφοπλιστική επίδειξη αυτοκυριαρχίας. Έμπλεος συναισθημάτων προφανώς ήταν, μα το αντιμετώπισε κι αυτό με την ίδια ψυχραιμία που επιδεικνύει μέχρι στιγμής και στις πέντε συμμετοχές του στο πρωτάθλημα. Μία φορά, άλλωστε, άφησε το συναίσθημα να τον κυριεύσει. Όταν αγκάλιασε τον Κοτάρσκι για το πέναλτι στο οποίο ο ίδιος υπέπεσε και που απέκρουσε ο Κροάτης τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ. Fair enough…

O Κωνσταντίνος Κουλιεράκης είναι άλλο ένα wonder kid του ΠΑΟΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν θέλουμε πια, ούτε μπορούμε άλλωστε, να τον κρατήσουμε στο ημίφως, φοβούμενοι ίσως ότι θα θαμπωθεί. Το παιδί που ήρθε στο PAOK Academy το 2017 από τα Χανιά για να ευτυχήσει ήδη να είναι βασικός κεντρικός αμυντικός του ΠΑΟΚ και μέλος της Εθνικής ομάδας των Ανδρών, έχει αποδείξει μέχρι στιγμής ότι εκεί, στο φως, είναι ο φυσικός του χώρος. Ιδού το life story του, λοιπόν.

Τρεις φορές κλείστηκε τότε το ραντεβού και τις τρεις δεν έγινε εφικτή η συνάντηση. Την τέταρτη, στις 4 Μαΐου του 2017, ανέβηκε τελικά στην Θεσσαλονίκη για να τον αξιολογήσουν οι προπονητές του PAOK Academy. Εισήγηση, θετική… Από την απογοήτευση στην ευφορία, κάποια χιλιόμετρα δρόμος. Χανιά– Θεσσαλονίκη. Από την Κ15, την Κ17, την Κ19 και τον ΠΑΟΚ Β, βασικός στον ΠΑΟΚ, πριν κλείσει τα 19, με συμβόλαιο που άμεσα επεκτάθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2025. Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης ζει ό,τι ονειρεύτηκε. And he dreams big…

Η μαμά δεν ήθελε ποδόσφαιρο, καθότι φοβόταν, τον έστειλε και τένις, τον έστειλε και στο κολυμβητήριο, «μα πάντα κάτι γινόταν και ως δια μαγείας, χωρίς να το επιδιώκω συνειδητά, δεν πήγαινα”. Ο μπαμπάς του, ποδοσφαιριστής σε ερασιτεχνικό επίπεδο, ενέδωσε τελικά και τον πήγε στην ακαδημία Δόξα Calcetto. Πριν κλείσει τα πέντε του χρόνια.

Αρχικά ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης ήταν επιτελικός μέσος, στο PAOK Academy στα 14 του, γύρισε πίσω στη θέση του αμυντικού χαφ και ως παίκτης της Κ17 τη σεζόν 2018-19 έγινε στόπερ. Εκ των υστέρων, προφανώς και εκ του αποτελέσματος, παραδέχεται πως του αρέσει η θέση του κεντρικού αμυντικού. «Νιώθω εκεί ότι εγώ έχω τον έλεγχο, ότι η ευθύνη είναι καθαρά δική μου και πως ένα δικό μου λάθος είναι πάντα πιο πιθανό να αποβεί μοιραίο». Θεωρεί ατού του, το καλό αριστερό του πόδι και μειονέκτημα – αν φυσικά μπορεί να εκληφθεί ως μειονέκτημα – την μεγάλη αυτοπεποίθηση που επιδεικνύει. «Πρέπει να ελέγξω την αυτοπεποίθησή μου, αν το θέτω σωστά», τονίζει με αφοπλιστική αθωότητα και συνάμα ζηλευτή ωριμότητα.

Ανέκαθεν προτεραιότητά του ήταν το ποδόσφαιρο, δεν νιώθει ότι στερήθηκε κάτι κάνοντας πρωταθλητισμό και παραδέχεται πως αμέλησε το σχολείο – κάτι που δεν συνιστά σε κανένα παιδί, φυσικά – και πως ίσως έμπαινε στη διαδικασία κάποια στιγμή να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις. Αν όχι ποδόσφαιρο, τι άλλο; “Σε κάθε περίπτωση κάτι που αφορά τον αθλητισμό”, ξεκαθαρίζει.

Κάνοντας, άλλωστε, ο ίδιος το ψυχογράφημά του, μιλάει για δυναμισμό, για ένα παιδί που πάντα επικεντρώνεται στα θετικά, που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να τον καταβάλλει μια αρνητική εξέλιξη και που πάντα έχει κατά νου πως “αν σκέφτεσαι αρνητικά, αρνητικά πράγματα θα σου συμβούν”. Πλάνο δεν έχει στο μυαλό του, ποτέ δεν είχε. Ξέρει σίγουρα όμως, ότι θέλει πολύ ένα τρόπαιο με τον ΠΑΟΚ.

To 2017, όταν έφυγε από το σπίτι του στα Χανιά, εγκαταστάθηκε στο Σπίτι της Ακαδημίας, όπου έζησε τρία χρόνια. Δεν ένιωσε, όπως λέει, ποτέ μόνος, εγκλιματίστηκε άμεσα και παρότι του λείπουν τα Χανιά, είναι χαρούμενος που ζει σε μια πόλη με θάλασσα. Χαρακτηρίζει τους ξενώνες μεγάλο σχολείο, που του έμαθε πολλά και του δίδαξε συνέπεια και συμβίωση με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες.

Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης είναι πρωταθλητής με την Κ17, δις πρωταθλητής με την Κ19, στην οποία προωθήθηκε πολύ νωρίς – την ίδια περίοδο συμμετείχε συχνά στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας – είναι διεθνής από την Κ15. Ένα από τα παράπονά του δε, είναι πως με την Εθνική Κ16 ενώ πήραν σημαντική πρόκριση στην Elite Round, η διοργάνωση δεν έγινε ποτέ ελέω κορονοϊού.

Τι θυμάται έντονα; Το πρώτο του γκολ με την Κ15, την κατάκτηση του τουρνουά Invitational Cup της Σουηδίας από την Κ15 στην πρώτη του χρονιά στον ΠΑΟΚ (για την ιστορία MVP εκείνης της διοργάνωσης ήταν ο Γιάννης Κωνσταντέλιας), το πέναλτι που έχασε στον τελικό της Κ17 το 2020, όταν ο ΠΑΟΚ στέφθηκε πρωταθλητής με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.

Μεγαλώνοντας – και φαίνεται πως μεγάλωσε νωρίς – λέει πως ανεξίτηλη θα είναι η ανάμνηση της πρώτης φοράς που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ (ήταν 16 χρονών σ’ εκείνο το φιλικό με τον Παναθηναϊκό), η μαγική βραδιά στη Γάνδη στους «16» του Conference League και προφανώς η 20η Αυγούστου του 2022. Για ευνόητους λόγους…

Σε ηλικία 18 ετών και εννιά μηνών, ο Ράζβαν Λουτσέσκου έδωσε στον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη , που τον εντυπωσίασε στην προετοιμασία, φανέλα βασικού κεντρικού αμυντικού για ένα ολόκληρο 90λεπτο στο πρώτο ματς της Super League 2022-23 στην Τούμπα κόντρα στον Παναιτωλικό. Δυσκολεύεται να το περιγράψει. Μόνο τη λέξη «μαγικό» επαναλαμβάνει. Αντιθέτως, είναι σαφής στο ότι δεν αγχώθηκε στιγμή. Απλά το απόλαυσε, όπως τονίζει, από την αρχή ως το τέλος. Κι ας μην ήταν εκεί οι γονείς του και η μικρή αδερφή του για να τον καμαρώσουν. Ο μπαμπάς του είχε τόσο άγχος κι αγωνία, που προτίμησε να μείνει στα Χανιά και να παρακολουθήσει το παιχνίδι από την τηλεόραση…

Όταν καλείται να περιγράψει τις διαφορές σε κάθε ηλικιακή κατηγορία, τονίζει ότι η Κ19 δεν έχει καμία σχέση με τον ΠΑΟΚ Β και την Super League 2, που του δίδαξε πολλά την πρώτη του σεζόν εκεί (2021-22), όπως και μεγάλες είναι οι διαφορές, τονίζει, με την πρώτη ομάδα. “Το εντελώς διαφορετικό εδώ”, λέει, “είναι η επιμονή στη λεπτομέρεια, σε κάθε λεπτομέρεια, σε επίπεδα που δεν είχα φανταστεί”. Αυτό ίσως είναι κάτι που χαρακτηρίζει και τον ίδιο, βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι το πρώτο πράγμα που κάνει πάντα μετά το παιχνίδι είναι να παρακολουθεί το video του αγώνα και να παρατηρεί κάθε λεπτομέρεια…

Όσο για το μοναδικό ατόπημα στην ποδοσφαιρική του ζωή, για το οποίο τιμωρήθηκε με πρόστιμο, θυμάται ότι συνέβη όταν ήταν παίκτης της Κ19 με προπονητή τον Στέλιο Μαλεζά. Ένα λάθος στο ξυπνητήρι και είχε στη διάθεσή του μόλις ένα τέταρτο για να βρίσκεται στο λεωφορείο της ομάδας για τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό (3-3) στη Σουρωτή. Ο μικρός πρόλαβε να πάρει μαζί του ένα ζευγάρι παπούτσια κι επειδή ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά, στο δεκάλεπτο του αγώνα τού σκίζεται το παπούτσι και συνεχίζει με την κάλτσα. Στη διακοπή βρίσκει το μοναδικό διαθέσιμο που είναι δύο νούμερα μεγαλύτερο. Ένα άσπρο κι ένα μαύρο παπούτσι, λοιπόν για το υπόλοιπο του αγώνα. Γεγονός που δεν τον εμπόδισε ωστόσο, να πετύχει το πρώτο του γκολ με την Κ19.

Σχετικά με τους ποδοσφαιριστές που αγαπά, ξεχωρίζει τον Ροναλντίνιο και τον Μέσι, ενώ σε μια άλλη ζωή θα ήθελε να έχει δίπλα του στην άμυνα τον Πάολο Μαλντίνι”.