Πώς το είπε ο ποιητής; «Στα υπόγεια είναι η θέα». Είναι αλήθεια πως αν ψάξεις βρίσκεις διαμάντια, καταχωμένα σε ανήλιαγα υπόγεια. Διαμάντια που λάμπουν, σε καιρούς που ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Κι εν προκειμένω το υπόγειο είναι στην Ξάνθη, σε μια περιοχή με… ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, εκεί που ο Γιώργος Βασιλακόπουλος (από το ρετιρέ), λίγο έλειψε να δημιουργήσει… πολιτικό ζήτημα.
Σε μια μικρή ομάδα, την Ασπίδα, είναι προπονητής ο Καρά Αχμέτ Νεδήμ. Προσωπικά τον άνθρωπο δεν τον γνωρίζω, από την Ξάνθη έχω περάσει δύο φορές, μια όταν έγινε το All Star Game και μία όταν ήταν προπονητής ο Δημήτρης Αποσκίτης, όμως έμαθα ότι το παλικάρι έκανε… παππάδες.
Πήρε τα κορίτσια της ομάδας (άλλα είναι Ορθόδοξα κι άλλα Μουσουλμανάκια) και τα πήγε στην Κωνσταντινούπολη να δουν γυναικεία ματς της Φενέρμπαχτσε, όταν στον πάγκο της τουρκικής ομάδας ήταν ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος (τον καιρό που στον αντρικό πάγκο ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς). Ε και;
Τον καιρό της καραντίνας είχε κάθε εβδομάδα zoom live με παίκτες και προπονητές, που μιλούσαν στα παιδιά των υποδομών. Γιατράς, Δικαιουλάκος, Ιτούδης, Παπαλουκάς, Μπουντούρης, Βόβορας και Μάλτση, μερικοί από αυτούς που έκαναν τα παιδιά να αγαπήσουν το μπάσκετ. Ξαναγράφω, μιλάμε για την Ξάνθη, εκεί που κάποτε η ΕΟΚ δεν ήθελε να παίξει η Εθνική, φοβούμενη επεισόδια από Μουσουλμάνους.
Αλλά κι αυτό δεν λέει κάτι. Όταν έκλεισαν πέρυσι (λόγω καραντίνας), μπροστά στο σπίτι του ήταν ένα παρατημένο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Είναι οι φωτογραφίες που βλέπετε. Μαζί με άλλους προπονητές κι ανθρώπους του συλλόγου, το συμμάζεψαν και το έκαναν λειτουργικό, για να έχουν χώρο τα παιδιά να παίξουν. Πλέον είναι ένας χώρος όπου τα παιδιά πηγαίνουν και παίζουν…
Πόσο κόστισε; Ο Δήμος τους έδωσε… 10 κουβάδες μπογιά για το δάπεδο. Οι μπογιές για την κερκίδα ήταν προσφορά ενός φίλου του ελαιοχρωματιστή, ο οποίος τις είχε στην αποθήκη. Η εξέδρα του ανοιχτού δεν είναι από… άποψη πολύχρωμη, αλλά επειδή υπήρχε λίγη μπογιά από κάθε χρώμα, οπότε είπαν να μην πάει χαμένη και να μην χρεωθούν.
Τη συνέχεια την αντιλαμβάνεστε. Η λέξη «φιλότιμο» από την Ξάνθη μέχρι το Καστελόριζο έχει την ίδια αξία. Ένα φίλος ηλεκτρολόγος, σε συνεργασία με έναν σιδερά για τις κολόνες, πολλή προσωπική δουλειά, ατελείωτο κέφι, πάθος, μεράκι.
Είναι από τις ιστορίες, που απολαμβάνω να γράφω και που δεν θα σταματήσουμε να προβάλουμε από το overfm.gr και το ραδιόφωνο του Over FM. Επειδή αυτά τα παιδιά πρέπει να ανταμείβονται, αν όχι υλικά, τουλάχιστον ηθικά. Γιατί αυτό είναι το μπάσκετ στα καλύτερά του. Είναι αγάπη, είναι προσφορά, είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε κοντά, με ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε.
Φίλε Νεδήμ, μπορεί να μην σε γνωρίζω, αλλά να ‘σαι καλά, να συνεχίσεις να προσφέρεις στον τόπο σου, στο άθλημά μας, στα παιδιά της περιοχής.