Λένε πως το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Στο Ηράκλειο αποδείχθηκε εμπράκτως η συγκεκριμένη θεωρία. Καθένας πήρε αυτό που του άξιζε. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Είναι στιγμές που το ίδιο το μπάσκετ αυτορυθμίζεται και αναδεικνύει όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία του. Κάποιες από αυτές τις στιγμές ζήσαμε χθες στο Ηράκλειο. Το άθλημα κέρδισε πόντους πολυεπίπεδα, οι δύο μονομάχοι πήραν μηνύματα και κέρδη, που ήταν μεγαλύτερα από τις ζημιές.

Πριν αναφερθούμε στον τελικό, οφείλουμε να χειροκροτήσουμε τη διοργάνωση. Αποδείχθηκε πως μπορούμε να… αντέξουμε φάιναλ φορ, σε πείσμα των γερόντων της τέως διοικήσεως, οι οποίοι είχαν αποστειρώσει κι απαξιώσει τον θεσμό. Η εικόνα φιλάθλων, που φωτογραφίζονταν παρέα, φέροντας διακριτικά των «αιωνίων», δίχως να ανοίξει μύτη, είναι εικόνα από το μέλλον. Όπως συνολικά η αγωνιστική εικόνα του τελικού.

Προσωπικά έχω κάνει σκληρή κριτική στον Βαγγέλη Λιόλιο και θα συνεχίσω να κάνω. Η άψογη διοργάνωση του φάιναλ φορ είναι προσωπική του επιτυχία. Βεβαίως, πίσω από τις κουρτίνες βρίσκεται ο ακάματος Μπάμπης Μαρκάκης, αλλά αυτό δεν αφαιρεί πόντους από τον πρόεδρο της ΕΟΚ. Το μπάσκετ πρέπει να είναι ενωμένο και να αξιοποιεί τα ικανά του στελέχη.

Η επένδυση δικαιώθηκε

Αν αποστασιοποιηθεί κανείς από τα οπαδικά του συναισθήματα, θα αισθανθεί την απόδοση δικαιοσύνης. Ο Ολυμπιακός επένδυσε, απέκτησε παίκτες πρώτης γραμμής και δικαιώθηκε. Από την αρχή της χρονιάς είχε ξεκάθαρο πλάνο. Εκφράζεται μέσω της άμυνάς του. Το ότι κράτησε ένα δεκάλεπτο τον Παναθηναϊκό χωρίς καλάθι είναι υπερβατικό, πλην όμως ενδεικτικό του τρόπου που θέλει να παίξει.

Στη ζωή -άρα και στο μπάσκετ- δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις, αλλά αυτό που διαπραγματεύεσαι. Ο Παναθηναϊκός ήταν σκληρός διαπραγματευτής κι έφτασε κοντά να πάρει κάτι που δεν άξιζε. Προσοχή: ΟΧΙ με τη χθεσινή του εμφάνιση. Ήταν πολύ καλύτερη του αναμενομένου. Διαπραγματεύτηκε πολύ σκληρά, δείγμα βάρους φανέλας. Γιατί δεν άξιζε;

Ομάδα χωρίς κανόνες

Ως οργανισμός είχε πάντα κανόνες. Φέτος έχουν παραβιαστεί όλοι. Αφήνω κατά μέρους τις μεταγραφικές αστοχίες. Συμβαίνει και στους καλύτερους. Γνώριζαν όλοι ότι το φάιναλ φορ θα γίνονταν συγκεκριμένες ημερομηνίες. Ποιος ο λόγος να κάνει προγραμματισμένη (κι όχι κατεπείγουσα) επέμβαση ο Ιωάννης Παπαπέτρου;

Αμφιβάλλει κανείς ότι οι «πράσινοι» θα ήταν πιο αξιόμαχοι, με τον αρχηγό τους στο παρκέ; Γιατί, δηλαδή, να μην έκανε σήμερα την επέμβαση; Δείγμα απουσίας κανόνων. Κι όχι το μοναδικό. Ο Γιόβιτς είναι παίκτης που θέλει καιρό να βρει ρυθμό, οι προηγούμενοι στην περιφέρεια δεν ήταν παίκτες επιπέδου Παναθηναϊκού. Ο Νέντοβιτς δεν μπορεί μόνος του, μικρό και περιορισμένο ρόστερ.

Το χειρότερων όλων είναι η τσαπατσούλικη προσπάθεια μεταφοράς ευθυνών για την ήττα στη διαιτησία, σ’ ένα ματς που δεν υπήρξε το παραμικρό. Το «μου έκανες, σου κάνω» δεν αρμόζει στο μέγεθος του Παναθηναϊκού. Ούτε του Ολυμπιακού.

Αν οι «πράσινοι» θέλουν να κερδίσουν κάτι από το φάιναλ φορ, είναι να δουν κατάματα τι συμβαίνει, τα δυνατά τους σημεία (δυνατότερα ίσως απ’ ότι περιμέναμε), τις αδυναμίες τους και να κάνουν διορθωτικές κινήσεις. Όχι κατ’ ανάγκη μεταγραφές, αλλά να μπει τάξη στο τμήμα. Όπως παλιά…

Αντί επιλόγου: Αποδώσαμε τα εύσημα στην ΕΟΚ για τη διοργάνωση. «Γκάφα» η ταυτόχρονη διεξαγωγή των αγώνων Β’ και Γ’ εθνικής. Οι παίκτες, που θα ήθελαν να δουν τον τελικό, δεν μπορούσαν. Οι φίλαθλοι (όσοι), που θα ήθελαν να πάνε στα κατά τόπους γήπεδα, έμειναν να δουν τον τελικό. Απαιτείται καλύτερος συντονισμός.