Η γυμνάστρια Λαρίσα Λατινίνα (από την πρώην Σοβετικη΄Ενωση) αισθάνθηκε δέος και τρόμο, καθώς παρακολουθούσε τις προσπάθειες της Σιμόν Μπάιλς , καθώς η Αμερικανίδα προσπαθούσε να σπάσει το δικό της ρεκόρ χρυσών μεταλλίων σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η 86χρονη, κορυφαία Ολυμπιακή αθλήτρια στην ιστορία με 18 μετάλλια (9 χρυσά), δεν μπορούσε να καταλάβει την πολυπλοκότητα των προσπαθειών των σύγχρονων γυμναστών, αναγνωρίζοντας ότι η γυμναστική είχε γίνει ακόμη πιο σωματικά και ψυχολογικά εξαντλητική από ό,τι στην εποχή της.
«Αυτό που κάναμε δεν είναι συγκρίσιμο με αυτό που κάνουν οι σύγχρονοι γυμναστές», είπε στο Reuters, από το σπίτι της, που βρίσκεται δύο ώρες έξω από τη Μόσχα.
«Κοιτάζοντας τι κάνουν σήμερα οι γυμναστές, φοβάμαι λίγο. Αναρωτιέμαι, θα είχα ξεκινήσει γυμναστική ή όχι;»
Η Λατινίνα που έμεινε έκπληκτη όταν είδε τη Μπάιλς, να αποσύρεται, δεν θυμόταν τη σοβιετική ομάδα γυμναστικής να απευθύνεται σε ψυχολόγους για τη βελτίωση της συγκέντρωσης και της πνευματικής απόδοσης.
Βασίστηκε στην ενθάρρυνση και τις διακρίσεις από προπονητές και συμπαίκτες. Για να ηρεμήσει τα νεύρα της, στεκόταν στις μύτες των ποδιών της, έκλεινε τα μάτια της και παρέμενε ακίνητη.
«Ο προπονητής μου πάντα έλεγε ότι δεν έχει σημασία σε ποια θέση θα τερματίσεις», δήλωσε η Λατινίνα. «Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις ό,τι μπορείς».
Η Λατινίνα είπε ότι οι Σοβιετικοί Ολυμπιακοί γυμναστές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 1964 ζούσαν σε στρατιωτικούς στρατώνες με κοινόχρηστα μπάνια, σε μία έντονη αντίθεση με τα δωμάτια των ξενοδοχείων που χρησιμοποιούσε η ομάδα γυμναστικής των ΗΠΑ.
Στην εποχή της Λατινίνα υπήρχε πίεση, φυσικά, για να κερδίσει μετάλλια για τη Σοβιετική Ένωση, αλλά όπως είπε η ίδια, η επιθυμία των Σοβιετικών αρχών οι αθλητές της χώρας να κατακτήσουν μετάλλια δεν θεωρήθηκε εξαναγκασμός.