Ο Ιταλός επιθετικός του Παναθηναϊκού μίλησε για την πορεία του στο «τριφύλλι».
Στο «radioradio.it» μίλησε ο επιθετικός του Παναθηναϊκού Φεντερίκο Μακέντα. Ο Ιταλός ποδοσφαιριστής ανέφερε πως όλα τα πράγματα στον Παναθηναϊκό είναι καλά, με τον ίδιο να περνά καλά τόσο στην Αθήνα, όσο και στην ομάδα. Μάλιστα ο Μακέντα δήλωσε πως θα το σκεφόταν να γυρίσει κάποια στιγμή πίσω στην Ιταλία, ωστόσο για την ώρα είναι ευχαριστημένος στον ΠΑΟ.
Αναλυτικά τα λόγια του:
Πως είναι η ζωή για σένα στον Παναθηναϊκό, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων;
«Εκτός γηπέδων η ζωή είναι όμορφη. Ζούμε σε μία σημαντική πόλη για την Ελλάδα, την Αθήνα. Έχουμε στην κυριολεξία τα πάντα, είμαστε κοντά στη θάλασσα και όλα είναι όμορφα. Εντός γηπέδων, επίσης όλα είναι πολύ καλά. Το πρωτάθλημα είναι ανταγωνιστικό . Η ομάδα είναι σημαντική και οργανωμένη, με σπουδαία ιστορία. Αντιμετώπισε κάποια προβλήματα τα τελευταία χρόνια, αλλά τώρα τα πράγματα έχουν επανέρθει στη σωστή κατεύθυνση. Σε μερικά χρόνια, θεωρώ ότι όλα θα έχουν γίνει όπως πριν».
Είναι πιθανόν να επιστρέψεις στην Ιταλία;
«Δεν ξέρω, ποτέ μην λες ποτέ. Σίγουρα δεν θα επέστρεφα στη Serie B. Τώρα έχω βρει ένα τόσο ιδανικό περιβάλλον που για να το αφήσω, θα πρέπει να πάρω μεταγραφή σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα, δεν θα το έκανα. Μετά από αρκετές αρνητικές εμπειρίες, σε προσωπικό επίπεδο, στον Παναθηναϊκό βρήκα ξανά τον εαυτό μου».
Πως ήταν η πρώτη σου μέρα στην ακαδημία της Γιουνάιτεντ;
«Η πρώτη μου μέρα ήταν μια καταστροφή. Ήμουν 16 χρονών και μου νοίκιαζαν ένα σπίτι. Ήταν στη μέση του καλοκαιριού και έβρεχε πολύ. Από την επόμενη μέρα κιόλας άρχισα να προπονούμε και είδα μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που ζούσα στη Λάτσιο. Το παρθενικό μου γκολ με την Άστον Βίλα το έβαλα με το ένστικτο. Σε εκείνο το παιχνίδι προσπαθήσαμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να ξεπεράσουμε το μειονέκτημα πουν είχαμε».
Πως ήταν η πρώτη συνάντηση με τον Φέργκιουσον;
«Τον συνάντησα την πρώτη μέρα αφότου φτάσαμε στην Αγγλία. Το άτομο που μας πήγε στο προπονητικό κέντρο μας σύστησε αμέσως στον Φέργκιουσον. Σκεφτείτε ότι φάγαμε όλοι μαζί για να νιώσουμε οικεία. Για μένα ήταν κάτι ξεχωριστό, διότι στη Λάτσιο δεν προπονούμασταν καν στο ίδιο μέρος με την πρώτη ομάδα. To να βλέπεις από κοντά τους πρωταθλητές ήταν συναρπαστικό».