Τα 300 παιχνίδια με την Παρί Σεν Ζερμέν έφτασε ο Μαρκίνιος.
Ο Μαρκίνιος σε συνέντευξή του μίλησε για τη θητεία του στην Παρί Σεν Ζερμέν, τα παιχνίδια που θυμάται, όπως και για τους 300 αγώνες που συμπλήρωσε με τη γαλλική ομάδα.
Συμπλήρωσες 300 παιχνίδια με την φανέλα της Παρί. Τι σημαίνει αυτό για εσένα ;
«Είναι τιμή και περηφάνεια για εμένα. Θεωρώ πως για έναν παίκτη είναι μεγάλη ευχαρίστηση για να μπορέσει να κάνει τέτοιο ρεκόρ, είναι ένα σύμβολο για όλες τις φιλοδοξίες που είχες όταν πρώτο ήρθες στην ομάδα.
Είναι επίσης ένα τεστ σίγουρης κανονικότητας, ότι κάποιος ωριμάζει και ως άνθρωπος και ως αθλητής. 300 παιχνίδια είναι δύσκολο να το καταφέρεις και το κατάφερα».
Πως βλέπεις τα χρόνια σου εδώ;
«Έχουν αλλάξει πολλά από τότε που ήρθα. Παντρεύτηκα, έγινα μπαμπάς και αρχηγός της ομάδας. Βρίσκομαι εδώ 8 χρόνια και έφτασα τα 300 παιχνίδια στα 26 μου χρόνια. Σκεφτείτε ότι ακόμα παίζω σε τόσα ματς και ακόμα θέλω να κάνω το καλύτερο δυνατό για την φανέλα».
Θυμάσαι το πρώτο σου παιχνίδι;
«Ναι φυσικά. Ήταν παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ, υπήρχε πολύ πίεση. Δεν ένιωθα καλά, ήμουν άρρωστος και έχανα κιλά. Υπήρχαν τα πάνω και τα κάτω στο ματς, παρόλο αυτά είχα σκοράρει. Είναι μια αξέχαστη εμπειρία».
Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση σου εδώ στο Παρίσι;
«Είναι τόσες πολλές. Έχω πολλές καλές αναμνήσεις, τόσο στη Λιγκ 1, όσο και στον τελικό. Το να παίζεις στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Παρί Σεν Ζερμέν, ακόμα κι αν χάσαμε, είναι απίστευτο. Υπήρχαν κι άλλα παιχνίδια, στα οποία ήμουν καλύτερος, αλλά ήταν ένα μοναδικό συναίσθημα να «οδηγείς» την Παρί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ».
Έχεις σκοράρει 27 γκολ για την Παρί. Ποιο ήταν αυτό που σε στιγμάτισε;
«Σκέφτομαι δύο στο ‘’Βελοντρόμ’’ κόντρα στην Μαρσέιγ. Αυτά ήταν ιδιαίτερα παιχνίδια και είναι ξεχωριστό συναίσθημα να σκοράρεις σε Clasico. Επίσης, το γκολ κόντρα στην Αταλάντα ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές της καριέρας μου. Είχαμε δουλέψει σκληρά, ήμασταν κουρασμένοι, είχα κράμπες. Ο Τιάγκο μου είπε να μείνω μπροστά, γιατί ήμουν κουρασμένος. Η μπάλα γύρισε πίσω, μάρκαρα και την ‘’’έκλεψα’’. Ήταν τρελό, για εμάς, για τους φιλάθλους, για όλους…»