Αμέσως μετά την ευρεία γνωστοποίηση των τακτικών της πλατφόρμας efood, απέναντι στους εργαζόμενους δικύκλου υπήρξε μαζικό κλίμα καταδίκης.
Αναμφίβολα, ο κάθε άνθρωπος, από ένστικτο και μόνο, όταν ακούει ότι ετοιμάζονται μαζικές απολύσεις, υπό το βάρος των εκβιασμών, στέκεται αλληλέγγυος.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι, ότι ο νόμος – Χατζηδάκη, που ψηφίστηκε πρόσφατα, νομιμοποιεί και εντείνει το άθλιο εργασιακό καθεστώς.
Συγκεκριμένα, για τη σχέση μεταξύ εταιρείών όπως η Efood, wolt και εργαζόμενων οδηγών δικύκλων, προβλέπει την «ανύψωση» των δεύτερων, ως συνεργάτες των εταιρειών.
Ανύψωση; Συνεργάτες; Τι όμορφες λέξεις να περιγράψει ένας νόμος, την κόλαση που επιφυλάσσει ο καπιταλισμός, στον εργαζόμενο, τον 21ο αιώνα. Σε έναν αιώνα μάλιστα, που ο καπιταλισμός, δεν έχει αντίπαλον δέος, ιδεολογικά και κοινωνικά – πολιτικά.
Τι σημαίνει η «ανύψωση» των οδηγών σε συνεργάτες:
Η καλή πρακτική της Ε.Ε. την οποία συχνά-πυκνά επικαλούνται όλα τα κυβερνητικά και μη κόμματα, σημαίνει ότι ο κούριερ και ο ντελιβεράς, βγαίνουν από το ΙΚΑ και περνούν στην αυτασφάλιση.
Δηλαδή, παίρνει ο οδηγός 800€ μισθό (εντελώς σχηματικά). Έτσι, αντί να πληρώσει ενοίκιο, λογαριασμούς, σούπερ μάρκετ και άλλες υποχρεώσεις, θα πρέπει να δίνει περίπου 200€ το μήνα για την ασφάλιση του.
Ας μη συζητήσουμε για τη σταθερότητα της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα…
Με αυτό τον τρόπο, επιτυγχάνεται η απαλλαγή της εταιρείας από την υποχρέωση της ασφάλισης. Ακόμα, διαλύεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης , καθώς, μετατρέπεται αμιγώς σε ατομική ευθύνη το πόσο πληρώνει και αν πληρώνει κάποιος για την ασφάλιση του.
Όσον αφορά δε το ταμειακό πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων; Μην ψάχνετε αλλού! Εδώ είναι το μεγάλο παιχνίδι, κυβερνήσεων, νόμων και κεφαλαίου.
Από τη μια βγαίνουν στις κάμερες και κλαίνε ότι δεν υπάρχει σάλιο και από την άλλη, αφού τζογάρουν τα λεφτά των ταμείων στο χρηματιστήριο, αφήνουν στον εργαζόμενο να πληρώσει μόνος του την ασφάλιση.
Αυτό είναι πρόοδος; Για τον καπιταλισμό είναι! Γιατί πολύ απλά το μακροχρόνιο σχέδιο όλων των κυβερνήσεων είναι να απαλλάξουν τις εταιρείες και το μεγάλο κεφάλαιο από το «κόστος» (ναι!αυτό είμαστε για αυτούς) της ασφάλισης. Ουκ ολίγες μεταρρυθμίσεις και τσιτάτα, έχουμε ακούσει σε αυτήν εδώ τη χώρα περί αλλαγής του μη μισθολογικού κόστους…
Καλά τα hastag αλλά…
Το γεγονός ότι υπήρξε μαζική αντίδραση στα social media, είναι πολύ ενθαρρυντικό. Είναι μια αρχή…
Ωστόσο, οι απεργιακές μάχες που δόθηκαν όταν ψηφιζόταν ο νόμος, διακρίνονταν από τεράστια επιτυχία και όχι απλά από επιτυχία, δε θα είχε τολμήσει να έρθει έτσι ο νόμος.
Θα τον μάζευαν από 100 μεριές για ρετουσάρισμα.
Τώρα τι κάνουμε; Η «υπόθεση Efood» , δεν είναι υπόθεση απλά μιας κακής εταιρείας. Είναι συμπεριφορά, τάξης προς τάξη. Έχει την εξουσία και το νομικό οπλοστάσιο η εκάστοτε τέτοιου είδους πλατφόρμα, να μετατρέψει τον οδηγό δικύκλου σε αυτοασφαλισμένο – αυτοαπασχολύμενο σκλάβο.
Κατά την άποψη του γράφοντος, αν δεν ανέβει επίπεδο η οργάνωση των εργαζόμενων στα σωματεία, δεν ενταθεί η πάλη στον τόπο δουλειάς δεν κάνουμε προκοπή.
Έτσι άλλωστε κέρδισαν οι καλλιτέχνες μια σειρά από πράγματα στον πιο δύσκολο καιρό της πανδημίας.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό, που οι εργαζόμενοι απάντησαν με μαζικές συνελεύσεις και κινητοποίηση.
Από εδώ και πέρα, το παιχνίδι θα κριθεί στο μπλοκάρισμα αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων, μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Δύσκολο καθήκον, αλλά όμορφο ταυτόχρονα.
Γιατί αυτό το νομοσχέδιο όπως και άλλα μας διαλύουν τον προσωπική και οικογενειακή ζωή. Δεν είναι πρόοδος… Είναι συντήρηση και οπισθοδρόμηση.