Ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος γράφει για την ταπεινωτική ήττα της ΑΕΚ από την Ζόρια και την ευθύνη που έχει ο Μάσιμο Καρέρα.

«Να κατακάτσει ο κουρνιαχτός να  μετρηθεί τ΄ ασκέρι». Βασικός κανόνας πριν προχωρήσεις σε αναλύσεις συντροφιά με την απογοήτευση την ώρα που η οργή κατακλύζει το είναι σου μπλοκάροντας βασικές εγκεφαλικές λειτουργίες. Κανόνας που τον ακολουθώ πιστά και που με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο.

Πέμπτη 26 του Νοέμβρη. Στα Μάτριξ του Ολυμπιακού σταδίου αποτυπώνεται ο πίνακας που φιλοτέχνησε ο Μάσιμο Καρέρα. «ΑΕΚ – Ζόρια 0-3» με φωτεινά χρώματα σε μαύρο φόντο. Όπως οι καρδιές των φίλων της Ένωσης που καθηλωμένοι λόγω κορονοιού στους καναπέδες του σαλονιού τους παρακολούθησαν τον διασυρμό της λατρεμένης τους ομάδας από την παγκοσμίως άγνωστη Ζόρια. Με κατακλύζει η οργή.  Αδυνατώ να πιστέψω αυτό που βλέπω. Θέλω να φωνάξω, να βρίσω, κρατιέμαι.  Με σκυμμένο κεφάλι  αποχωρώ από τις εξέδρες του Ολυμπιακού σταδίου επιβιβάζομαι στο αυτοκίνητο και με άγριες διαθέσεις και μαύρες σκέψεις διασχίζω τους άδειους δρόμους, περνώντας όπως πάντα από την Νέα Φιλαδέλφεια. Και μόνο η  θέα της «Αγιά Σοφιάς» με ηρεμεί.

«Αναλαμβάνω την ευθύνη» δήλωσε ο Καρέρα και … καθάρισε. Απέφυγε να μιλήσει για τα πως και τα γιατί. Για το πώς η ομάδα που πριν από λίγο καιρό, νίκησε με 4-1 στη Ζαπορίζια, τη Ζόρια  γνώρισε ταπεινωτική ήττα στο ΟΑΚΑ με 3-0 και μάλιστα σε αγώνα ζωτικής σημασίας για την ευρωπαϊκή της πορεία.

Δεν απάντησε πειστικά  στο γιατί επέλεξε να παρατάξει  3 στόπερ, 3 αμυντικά χαφ και κανένα φορ. Ποιοι «δαίμονες» τον παρέσυραν σε λάθος επιλογές; Τι δεν πήγε καλά στην ανάλυση; Σε ποια μετάφραση χάθηκαν αυτός και οι συνεργάτες του;. Ποια μετάφραση όμως αφού η αντίπαλος ήταν γνωστή. Η απουσία του μέχρι και πρότινος «αποδιοπομπαίου» από πολλούς,  Μάνταλου, υπήρξε σε τέτοιο βαθμό καταλυτική ώστε να επηρεάσει τόσο πολύ την ομάδα, που απέναντι της  οι «άμπαλοι» ουκρανοί αποδείχθηκαν «μάγοι» της μπάλας. Που πήγε η τακτική του 4-3-3 ή του 4-2-3-1 με τον νεαρό Μαχαίρα στους 11 και τον Ανσαριφαρντ η τον Ολιβέιρα στην κορυφή; Δεκάδες τα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης αλλά θεωρώ ότι δεν είναι τώρα η ώρα για να τεθούν και να απαντηθούν. Εξάλλου θέλω να πιστεύω  ότι έχουν γνώση οι φύλακες και ότι, όταν κρίνουν ότι πρέπει να παρέμβουν, θα εμφανιστούν με τρόπο εμφατικό και αποφασιστικό.

Ανέλαβε την ευθύνη, λοιπόν, ο Καρέρα, όπως θα μπορούσε να την αναλάβει ο καθένας από μας. Χωρίς καμία επίπτωση. Στις μέρες μας το «αναλαμβάνω την ευθύνη» είναι τόσο κοινότοπη ως έκφραση και χωρίς καμία ουσία που ισοδυναμεί με το «δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα» με όλο το σεβασμό στον τεράστιο καλλιτέχνη. Δεν είμαι « «Σαλώμη» για να ζητήσω την « κεφαλή επί πίνακι» του Καρέρα. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Παράλληλα δεν ανήκω στην ομάδα των καλοθελητών, των φερέφωνων της εξουσίας. Δεν ανήκω σ΄ αυτούς που εντέλλονται άνωθεν. Θεωρώ τον Καρέρα μέτριο προπονητή κι αδύναμο να σηκώσει στις πλάτες του το μέγεθος ΑΕΚ. Δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες και  τα θέλω μιας ομάδας που με βάση το DNA της  παίζει θεαματικό, επιθετικό  ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Ο Ιταλός θα πρέπει για να επιβιώσει να προσαρμοστεί με τα απαιτήσεις και τα θέλω της ομάδας. Το αντίθετο οδηγεί αναπόφευκτα σε διαζύγιο.

Δεν γνωρίζω αν ο Μάσιμο θα κληθεί από τον διοικητικό ηγέτη της ΑΕΚ τον Δημήτρη Μελισανίδη να απολογηθεί για τα «εγκλήματα» του  ή θα αφεθεί απερίσπαστος και χωρίς καμία ποινή ( έστω την ελάχιστη της «θώπευσης» κοινώς «βάζω χέρι» )  να συνεχίσει το, για την ώρα , καταστροφικό του έργο.

Υποστηρίζουν κάποιοι ότι ο Καρέρα στον αγώνα τη Κυριακής με αντίπαλο το Αστέρα στη Τρίπολη παίζει το κεφάλι του. Δεν γνωρίζω αν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζω καν, αν στη διατροφική αλυσίδα του «τίγρη» περιλαμβάνονται … Ιταλοί. Ο χρόνος και η ζωή θα δώσουν τα απαντήσεις.