Την Κυριακή η ΑΕΚ είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιήσει την Ριζούπολη, για το ματς με την Λάρισα. Για μια ακόμα φορά φέτος, η Ένωση μπαίνει σε διαδικασία ταλαιπωρίας, εξαιτίας των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει το κακό τερέν του ΟΑΚΑ. Και φυσικά συνιστά ταλαιπωρία αυτή η μετακόμιση, διότι με άδειες από κερκίδες και για ματς με αντίπαλο που θα παίξει φουλ κλειστά, η Ριζούπολη περισσότερο μπορεί να ζορίσει, παρά να διευκολύνει την ΑΕΚ.
Πάντως σε κάθε τέτοιου είδους ευκαιρία, ανοίγει η κουβέντα των γενικότερων συγκρίσεων με το ΟΑΚΑ, ως προσωρινή έδρα. Μάλιστα είναι μια κουβέντα η οποία πέρυσι είχε ανοίξει για τα καλά στα διοικητικά κλιμάκια της ομάδας. Και είχε φτάσει η ΑΕΚ πολύ κοντά σε οριστική απόφαση για μετακόμιση στη Ριζούπολη για την τελευταία σεζόν πριν μπει η ομάδα στο νέο της γήπεδο. Όμως η πανδημία του κορονοϊού και το ενδεχόμενο να επιστρέψει ο κόσμος στις εξέδρες με ποσοστό ανάλογα με την χωρητικότητα των γηπέδων, χάλασε τα σχέδια. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που η ΑΕΚ πηγαίνει στη Ριζούπολη για να παίξει μπάλα, πάντα μπαίνει στην κουβέντα και ένα γενικότερο «τι θα συνέβαινε αν». Και εξηγούμαι.
Η ΑΕΚ συμπληρώνει αισίως (ή όχι και αισίως αλλά τελοσπάντων), μια ολόκληρη 15ετία συν έναν χρόνο, που χρησιμοποιεί ως έδρα το Ολυμπιακό Στάδιο. Είναι η μοναδική ομάδα, από την τετράδα με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, η οποία παίζει για τόσο μεγάλο διάστημα, σταθερά χωρίς δικό της γήπεδο. Ακόμα και ο Παναθηναϊκός, πηγαινοερχόταν όλα αυτά τα χρόνια, ανάμεσα στο ΟΑΚΑ και στην Λεωφόρο. Ενώ ο Ολυμπιακός δεν έμεινε πάνω από τρια χρόνια μακριά από το Καραϊσκάκη.
Μόνο η ΑΕΚ αυτά τα 16 χρόνια, ήταν σταθερή στο «Νταχάου». Ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου. Ούτε κάποιου οπαδού. Είναι ατάκα των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ στα αποδυτήρια. Επομένως δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο, για να καταλάβετε πως το βλέπουν το ΟΑΚΑ ως έδρα, εκείνοι που μπαίνουν μέσα στο γήπεδο για να παίξουν. Άλλωστε θυμάμαι πολλούς, να έχουν μιλήσει δημοσίως γι αυτό το θέμα. Με πιο χαρακτηριστικές τις κατά καιρούς δηλώσεις και του Δέλλα και του Πογιέτ αλλά και του Χιμένεθ, ακόμα και στην πρωταθληματική σεζόν.
Βγάζω έξω τους τελευταίους μήνες, που δεν μπαίνει κόσμος σε κανένα γήπεδο. Όμως σ’ αυτά τα τελευταία 16 χρόνια, υπήρχαν πολλά παιχνίδια κυρίως στην Ελλάδα αλλά ακόμα και στην Ευρώπη, τα οποία δεν τα πήρε ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Τα πήρε το Καραϊσκάκη και η Τούμπα. Ειδικά στην Ελλάδα. Όποιος δεν το έχει διαπιστώσει αυτό, να αποχωρήσει ησύχως από την κουβέντα περί ποδοσφαίρου και να βρει να μου δώσει ένα σπόιλερ για τις Άγριες Μέλισσες. Επίσης θα ήθελα κάποιος να μου θυμίσει, ένα ματς της ΑΕΚ σ’ αυτά τα 15 χρόνια, που το πήρε το ΟΑΚΑ. Προσέξτε, δεν λέω πως δεν υπήρχε τρομερή ατμόσφαιρα σε πολλά παιχνίδια. Αλίμονο. Όμως παιχνίδι που να έχει πάρει μόνο του το ΟΑΚΑ, ομολογώ δεν θυμάμαι.
Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι γνωστά και τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές. Και εκτός αυτού, κοντοζυγώνει ο καιρός που η ΑΕΚ θα μπει και πάλι στο σπίτι της και όλα αυτά θα είναι πλέον ιστορία. Όμως τώρα που η ΑΕΚ πηγαίνει στην Ριζούπολη για το ματς με την Λάρισα, οφείλω να παραδεχθώ πως περνάει από το μυαλό μου η σκέψη, για το τι θα γινόταν αν η ΑΕΚ είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ως έδρα το συγκεκριμένο γήπεδο. Και δεν εννοώ στην φετινή σεζόν. Αναφέρομαι στα πρώτα χρόνια του ξεσπιτώματος. Θυμηθείτε λίγο τα πρώτα ματς της σεζόν 2004-05. Πριν μετακομίσει οριστικά η ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο. Δυο ματς, ούτε καν ντέρμπι, με Πανιώνιο και Κέρκυρα και η Ριζούπολη έβραζε. Έδρα που κατάπινε τον αντίπαλο.
Προφανώς και με τα «αν» δεν γράφεται η ποδοσφαιρική ιστορία. Ούτε ο χρόνος γυρίζει πίσω. Απλώς αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει και πόσο διαφορετικά θα ήταν κάποια ματς αλλά και ολόκληρες σεζόν, αν η ΑΕΚ χρησιμοποιούσε ως έδρα την Ριζούπολη. Ενδεχομένως στο απολύτως πρακτικό κομμάτι, αυτή η επιλογή δεν μπορούσε να μπει ποτέ στο τραπέζι. Είτε διότι η ΑΕΚ δεν έβγαζε ποτέ άκρη για να συμφωνήσει μ’ εκείνους που είχαν την ευθύνη για να δώσουν το γήπεδο. Είτε ακόμα και για καθαρά πρακτικούς λόγους.
Ακόμα και πέρυσι που η ΑΕΚ δεν είχε κάνει ρεκόρ στα διαρκείας, όταν για ένα μόνο ματς απέναντι στον Βόλο χρειάστηκε να πάει στη Ριζούπολη, υποχρεώθηκε να βγάλει μόλις δύο χιλιάδες απλά εισιτήρια. Φανταστείτε τι θα γινόταν στην πρωταθληματική σεζόν ή σ’ αυτές που είχε 20χιλιάδες διαρκείας. Από την άλλη μεριά, ίσως να δημιουργούσε μια μεγαλύτερη εγρήγορση στον κόσμο, το γεγονός πως ακόμα και σε παιχνίδια με τον Βόλο, θα έπρεπε να δώσουν μάχη για να βρουν ένα εισιτήριο. Ενδεχομένως να έδινε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση ακόμα και στα διαρκείας. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, δεν είναι κακό να δημιουργούνται ουρές για ένα εισιτήριο, Κυριακή απόγευμα. Ποιος άλλωστε δεν θυμάται με νοσταλγία το στριμωξίδι μπροστά στην Αγία Τριάδα;
Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει δημιουργήσει ουρές για ένα εισιτήριο, ακόμα και στο Ολυμπιακό Στάδιο. Με τον Ολυμπιακό, με την Μίλαν, με την Μπάγερν, στην φιέστα του πρωταθλήματος με τον Λεβαδειακό. Σε αντίστοιχα ματς, σε περίπτωση που γινόντουσαν στη Ριζούπολη, θα έπεφτε… ξύλο για ένα εισιτήριο. Και θα έμενε εκτός κόσμος και κοσμάκης. Δεν μπορείς όμως να τα έχεις όλα. Να έχεις και μια έδρα καμίνι που θα καταπίνει τον αντίπαλο και εισιτήρια για όλους. Άλλωστε υπενθυμίζω πως και η Αγιά Σοφιά, δεν θα έχει την χωρητικότητα του ΟΑΚΑ. Δεν θα είναι βέβαια και Ριζούπολη. Είναι ακραία μικρό αυτό το γήπεδο, για να χωρέσει τον κόσμο της ΑΕΚ. Όμως κουβεντιάζουμε πάντα στην βάση του προσωρινού.
Η ΑΕΚ θα ήταν δίπλα στο σπίτι της, θα είχε έδρα καμίνι και σίγουρα θα υπήρχαν πολλά παιχνίδια τα οποία θα τα έπαιρνε η κερκίδα. Και ίσως όλο αυτό να είχε αλλάξει το ρου της ιστορίας κάποιων σεζόν. Ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια, που η ομάδα έχει υγεία, οργάνωση και δύναμη σ’ όλα τα επίπεδα. Για να μην παρεξηγούμαστε, επαναλαμβάνω πως το πιθανότερο είναι πως όλες αυτές τις σκέψεις, τις έκαναν πρώτοι και οι άνθρωποι της ΑΕΚ. Και ο λόγος που δεν τις υλοποίησαν, μάλλον βρίσκεται στο καθαρά πρακτικό κομμάτι. Είναι αυτό που λέμε, δεν γινόταν.
Ωστόσο θα την πω την αμαρτία μου. Θα ήταν ωραία. Ίσως διότι έχω στο μυαλό μου την φιέστα του πρωταθλήματος. Ή εκείνα τα ματς με Κέρκυρα και Πανιώνιο. Ή ακόμα και εκείνες τις νίκες που είχε κάνει η ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού, έστω και ως φιλοξενούμενη στη Ριζούπολη. Θα ήταν ωραία. Μπορεί να ήταν και πολύ διαφορετικά στην τελική σούμα. Ευτυχώς βεβαίως, όλα αυτά πλέον κουβεντιάζονται σε καθαρά φιλολογικό επίπεδο. Η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή της ΑΕΚ στο σπίτι της έχει ξεκινήσει. Και όταν θα γυρίσει η ομάδα στα Φιλαδέλφεια, στην έδρα της, όλες αυτές οι συζητήσεις περί Νταχάου – ΟΑΚΑ και περί Ριζούπολης, θα είναι πλέον μουσειακού χαρακτήρα.