Ο Σωτήρης Γεωργίου σχολιάζει την επόμενη μέρα του Ευρωμπάσκετ.

Το σοκ ήρθε. Οκ. παιχνίδι είναι. Είδαμε τι έπαθε και η Σλοβενία από την Πολωνία μάλιστα. Όχι από μια καλή ομάδα όπως η Γερμανία που αποκλειστήκαμε εμείς. Αλλά κάποια πράματα δεν αλλάζουν. Ακόμα και το χρυσό να παίρναμε ήταν γνωστό ότι το μέλλον της Εθνικής μας ομάδας δεν είναι τόσο ευοίωνο. Καθώς εξαρτόμαστε αποκλειστικά από τον Γιάννη. Αν δεν έρθει ο Γιάννης είμαστε μια μεσαία ομάδα με στόχο την οκτάδα και αν ,αν είναι πλήρεις οι άλλοι το ξεχνάμε μάλλον.

Άλλοι βασικοί παίκτες όπως Καλάθης, Σλούκας, Παπανικολάου, μεγαλώνουν. Και οι υποδομές μας με παιδιά που και ταλέντο να έχουν δεν παίζουν στις ομάδες τους και άρα δεν εξελίσσονται, δεν έχουν να φέρουν συνέχεια επιπέδου. Με όλα αυτά το τοπίο είναι θολό. Το χειρότερο είναι όμως ότι αν και με πλήρη ομάδα εμείς και σε ένα Ευρωμπάσκετ χωρίς… θηρία και με τους άλλους να έχουν απουσίες(ακόμα και η Γερμανία που μας απέκλεισε είχε πολλές απουσίες μην ξεχνάμε!),εμείς δεν μπήκαμε στην τετράδα και πάλι και πάμε για 20ετία σχεδόν χωρίς μετάλλιο. Οπότε μήπως ήρθε η ώρα της προσγείωσης και η ώρα να δούμε κατάματα την πραγματικότητα;

Ώρα επανασχεδιασμού και αλλαγής μοντέλου;

Μήπως ήρθε η ώρα να κάτσουν όλοι στο τραπέζι για την ώρα επανασχεδιασμού και αλλαγής μοντέλου; Το κλασικό Ελληνικό μοντέλο μπάσκετ, με το σκεπτόμενο μπάσκετ, την τακτική, την άμυνα και το διάβασμα δεν φαίνεται να προχωρά.  Πρέπει να το αλλάξουμε καθώς έχουμε παιδιά όπως τα αδέλφια Αντετοκούνμπο και ο Ντόρσεϊ που μπασκετικά είναι στο σύγχρονο μοντέλο του Αμερικάνικου τρόπου; Ίσως ήρθε και η ώρα. Επίσης ήρθε η ώρα να δούμε τι γίνεται στα τμήματα υποδομής. Πως δουλεύουν;

Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα να… απαγορεύουν σχεδόν στους παίκτες να σουτάρουν και όταν το σύγχρονο μπάσκετ είναι γεμάτο από παίκτες με καλό σουτ, εμείς να μην έχουμε σχεδόν κανέναν! Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα τα 3αρια μας πχ να μην έχουν τρίπλα και σουτ γιατί τους έβαζαν 5αρια στις μικρές ηλικίες. Παίκτης γίνεσαι όταν παίζεις. Πως να εξελιχθούν εδώ τα ταλέντα όταν στα 18-20 πάνε στις μεγάλες ομάδες και δεν παίζουν ποτέ; Άντε να πάρουν ένα 5λεπτο σε ματς 30π στην Α 1. Και στην Ισπανία παίζουν στα ντέρμπι σε ομαδάρες όπως η Ρεάλ και Μπάρτσα. Κάτι λάθος κάνουμε όλοι λοιπόν. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει επίσης ο κανονισμός των ξένων και να πάμε πχ στο Ισπανικό μοντέλο που δεν επιτρέπει αν δεν κάνω λάθος, πάνω από δύο Αμερικανούς;

Θα μου πείτε μα θα φωνάζουν οι «αιώνιοι» για την Ευρωλίγκα. Ε, απόφαση που να αρέσει σε όλους δεν υπάρχει. Επίσης θέμα προπονητή. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αρχιπροπονητής και υπεύθυνος για όλα όπως ο Σκαριόλο στην Ισπανία και με ένα 5ετές πλάνο ακόμα και αν έχει άλλη ομάδα επαγγελματική συλλογικά; Πολλές σκέψεις αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Ακούσαμε πολλά και από τον νέο πρόεδρο της ΕΟΚ τον Λιόλιο  για χάραξη νέας πολιτικής κτλ αλλά ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Τέλος έχουμε καταλάβει ότι είμαστε μια χώρα με εξαιρετικούς ρολίστες σε υψηλό επίπεδο αλλά μέχρι εκεί; Οι άλλες ομάδες, ακόμα και η Γερμανία που δεν σου γεμίζει το μάτι και μας διέλυσε, έχουν παίκτες πρωταγωνιστές στο ΝΒΑ. Εμείς πλην Γιάννη δεν έχουμε ουσιαστικά κανέναν. Και φυσικά αν λέμε εμείς κορυφαίους Έλληνες τους Σλούκα, Καλάθη, Παπανικολάου, Παπαγιάννη κτλ, κανείς τους δεν έχει καλά καλά θέση στο ΝΒΑ.

Άρα μήπως φταίνε και τα ΜΜΕ που για να πουλάνε ,«πουλάνε» και παραμύθι στο λαό και τους οπαδούς για παικταράδες; Γιατί ακόμα και οι δύο γκαρντ μας είναι πολύ καλοί παίκτες αλλά ακόμα και σε συλλογικό επίπεδο δεν είναι οι ηγέτες, οι σκόρερ, οι σταρ, Επανέρχομαι στα περί μοντέλου μπάσκετ. Κάποτε είχαμε καλούς αμυντικούς, «εξολοθρευτές». Τώρα όποιος βρει την περιφέρεια μας κάνει πάρτι!

Όλοι οι ψηλοί στο εξωτερικό πάνε στο τρίποντο και εδώ οι περισσότεροι δεν έχουν καν τα βασικά στο σουτ. Επίσης το σύγχρονο μπάσκετ θέλει αθλητικότητα, εκρηκτικότητα, ταχύτητα. Εμείς σε νέες ηλικίες δεν αφήνουμε πχ τα παιδιά να σουτάρουν για να αποκτήσουν σώματα, αλλά ούτε σώματα δεν έχουμε τελικά για να αντιμετωπίσουμε αθλητικές πραγματικά ομάδες. Τελικά πολύ μπερδεμένοι δεν είμαστε; Και δεν κάνουμε και τίποτα!