Σοβαρές δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Απέναντι στον ελλιπέστατο Απόλλωνα, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε κάτω του μετρίου και άφησε δυο βαθμούς στη Ριζούπολη. Γκέλα που όσο κι αν έκανε… πράγματα και θαύματα ο Βέρλχουστ δεν γίνεται να αποδοθεί μόνο στον Βέλγο τερματοφύλακα του Απόλλωνα. Διότι μπορεί ο Ολυμπιακός να είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα αλλά δεν είναι ότι έθελξε με την απόδοσή του. Αντίθετα παίκτες από τους οποίους περίμενε το κάτι παραπάνω ώστε να φτάσει στη νίκη δεν το έδωσαν. Εμεινε (επί της ουσίας) μόνο ο αλάνθαστος Αβραάμ να θυμίζει πως στο γήπεδο της Ριζούπολης είχε κατέβει να παίξει ο Ολυμπιακός.
«Χαμένοι» μπακ και εξτρέμ
Όταν πολιορκείς τον αντίπαλο τότε έχεις ανάγκη από παίκτες στα πλάγια που θα διασπάσουν την πολυπρόσωπη άμυνα και θα δημιουργήσουν αριθμητικό πλεονέκτημα. Ε, αυτό που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός δεν το πήρε ούτε από τον Μασούρα ούτε από τον Βρουσάι. Όπως δεν το πήρε βέβαια και από τους ακραίους μπακ Ρέαμπτσιουκ και Καρμπόβνικ. Με έξυπνη τακτική, η ομάδα που κοουτσάρισε χτες ο Λευτέρης Bελέντζας, έστελνε τους ερυθρόλευκους στα πλάγια και από εκεί σε σέντρες που εξουδετέρωνε με άνεση ο γκολκίπερ της «Ελαφράς Ταξιαρχίας».
Σε ότι δε αφορά το κάθετο παιχνίδι, δυο στις τρεις φορές οι κυνηγοί του Ολυμπιακού έβγαινα σε θέση οφσάιντ κι έτσι η δουλειά δεν γινόταν. Το πράγμα δεν καλυτέρεψε παρά ελάχιστα με την αλλαγή συστήματος και την παρουσία του Τικίνιο στο πλευρό του Ελ Αραμπί. Οι σέντρες έγιναν καθεστώς και στην καλύτερη από αυτές που έβγαλε ο Βλαμπουενά, ο Ελ Αραμπί έχασε σχεδόν εξ επαφής την ευκαιρία της αναμέτρησης.
Όταν ο Απόλλωνας παίζει με πειραματική σύνθεση, ουσιαστικά χωρίς κλασσικούς στόπερ και με μόλις πέντε παίκτες στον πάγκο δεν μοιάζει συνετό να στέκεται κανείς στις απουσίες του πρωταθλητή αποδίδοντας σε αυτές την ισοπαλία. Η υπεροχή ήταν καθολική αλλά οι κλασσικές φάσεις για γκολ ήταν δυο. Του Μαντί Καμαρά στο πρώτο ημίχρονο και του Ελ Αραμπί στο δεύτερο. Η αλλαγή του Μαντί στο ημίχρονο, αν δεν είχε κάποιο πρόβλημα ο παίκτης, ήταν μάλλον βιαστική όπως ανεξήγητη ήταν η τάση να παίζει όχι ακριβώς στον άξονα αλλά κάπως αριστερά.
Κάποιες επιλογές στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα ήταν ανεπίτρεπτες.
Δικαιολογίες υπάρχουν, αλλά το να πουλάς την μπάλα σε εκτέλεση πλαγίου άουτ και να κάνεις σουτ που δεν έχουν καμία τύχη δείχνει πως δεν υπάρχουν ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση. Δεν είχε καν σχέση με την ομάδα που έκλεισε το 2021. Η διαφορά από την δεύτερη ΑΕΚ μειώθηκε, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ο Μαρτίνς μίλησε για έλλειψη έντασης και επιθετικότητας. Ετσι ήταν αλλά αφορά και τον ίδιο η μέτρια εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του.
Ο Καρμπόβνικ μάλλον δεν μπόρεσε να μπει καθόλου στο πνεύμα του παιχνιδιού. Τον τζάρτζαραν και έφευγε δυο μέτρα μακριά. Ο Βρουσάι που τόσο πολύ ο κόσμος περίμενε να πάρει ευκαιρία, μπερδευόταν κι έχανε την μπάλα όταν η περίσταση απαιτούσε να περάσει τον αντίπαλό του. Η ισοπαλία βαθμολογικά σημαίνει περισσότερα πράγματα για τον Απόλλωνα που δίνει μάχη για να αποφύγει την τελευταία θέση. Για τον Ολυμπιακό το πρόβλημα εντοπίζεται περισσότερο στη μέτρια εμφάνιση και λιγότερο στους δυο χαμένους βαθμούς.