…για κάτι που ποτέ δεν θα γίνει. Γράφει ο Νίκος Μποζιονέλος

Θέλει, λέει, το Μουντιάλ του 2030 η Ελλάδα, μαζί με Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία. Ξεπερνώντας το πόσο γελοία είναι εξ ορισμού αυτή η συνεργασία, σκέψεις.

Όχι, δεν είναι πια, παράδοξο σε συνδιοργανώσεις, να κατεβάζουν φάκελο και να αναλαμβάνουν τα τουρνουά χώρες που δεν γειτνιάζουν. Πέρασαν οι εποχές των Βελγίου – Ολλανδίας (Euro 2000) και Νότιας Κορέας – Ιαπωνίας (Μουντιάλ 2020), θυμίζω ότι το Euro 2020, που διεξήχθη καλοκαίρι το ’21, φιλοξενήθηκε από καμιά δεκαριά χώρες, ότι το Mundobasket του 2023 θα γίνει σε Ιαπωνία, Φιλιππίνες και Ινδονησία και ότι, γενικώς, δεν παίζει ρόλο.

Ναι, από σαουδαραβικής πλευράς, το χρήμα ρέει. Ως ρέει και στο Κατάρ, εξ ου και του έδωσαν το φετινό Μουντιάλ.

Ωστόσο

-δεν υπάρχει ούτε ένα γήπεδο πέντε αστέρων στην Αίγυπτο, δεν υπάρχουν καν οι υποδομές για μεταφορά επισκεπτών κλπ.

-γενικώς η Αίγυπτος δεν ούτε είναι καλά ούτε οικονομικά, ούτε κοινωνικά.

-ούτε και η Ελλάδα είναι σε καλή κατάσταση οικονομικά, μην κοιτάτε που η περίοδος της πανδημίας έκρυψε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Θα το ξαναβρούμε, σύντομα, μπροστά μας.

-για τα αρνητικά του να γίνουν αγώνες στη Σαουδική Αραβία, έχουν αναφερθεί ενόψει Κατάρ και θα τα δούμε σε λίγες ημέρες.

-είναι δυνατόν η Ευρώπη να κάνει αίφνης τα γλυκιά μάτια στους Σαουδάραβες δολοφόνους του Κασόγκι;

-είναι δυνατόν, με μόνο δύο γήπεδα πλήρως έτοιμα (Καραϊσκάκη και Αγιασοφιά), άντε και το ΟΑΚΑ τρία, να διεκδικεί κοτζάμ Μουντιάλ η Ελλάδα; Ναι, για να βάλει στο κόστος νέα Τούμπα και Βοτανικό. Προεκλογικό το τρικ, λοιπόν…

-και ξανά Μουντιάλ χειμωνιάτικα; Και πάει στο διάολο, στην Αίγυπτο και στο Ριάντ μια χαρά θα είναι ο καιρός. Για σκεφτείτε, αγώνα στο ΟΑΚΑ, αρχές Δεκεμβρίου;

Μα, το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι άλλο. Το κυριότερο: το ανελεύθερο καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας που ήθελε να μπει στο… μάτι του Κατάρ με το φετινό Μουντιάλ. Και πώς θα το έκανε αυτό; Βρίσκοντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια χώρα ως όχημα, ως μπροστάντζα.

Την εποχή της παντοδυναμίας του, ο Ιωσήφ Στάλιν εισήγαγε τον πολιτικό όρο του «χρήσιμου ηλίθιου» για να προσδιορίσει εκείνη την κατηγορία πολιτών που εκ προαιρέσεως αγαθής ακολουθούσαν ακρίτως τη μοσχοβίτικη πολιτική ως συνοδοιπορούντες.

Ανάλογα, τη σημερινή εποχή της παντοδυναμίας των πετροδόλαρων, η αναζήτηση ενός χρήσιμου ηλίθιου σταμάτησε γρήγορα. Βρέθηκε. Στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού.

ΥΓ. Τελευταίο άρθρο μου στο overfm.gr, εις το επανιδείν.

Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από Facebook, Twitter & Instagram