Μετά από οχτώ χρόνια βρεθήκαμε να χαμογελάμε και να αισιοδοξούμε. Ελπίζω ότι την ερχόμενη Πέμπτη στον Βόλο θα πάει ο κόσμος να στηρίξει την Εθνική. Νίκη με την γκολάρα του Τάσου Μπακασέτα και πρωτιά. Η Εθνική μας θα πρέπει να αυτοκτονήσει ποδοσφαιρικά για να χάσει την πρώτη θέση στον όμιλο και την άνοδο της στην επόμενη κατηγορία.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τώρα μία ευκαιρία να πάρει μπροστά, να ξεκολλήσει. Η εμφάνιση μας στο πρώτο ημίχρονο ήταν σχεδόν υποδειγματική αν εξαιρέσουμε το πρώτο δεκάλεπτο που χρειάστηκε για να βρούμε τα πατήματα μας. Ε, καλά, μην φανταστείτε ότι πατήσαμε το Κόσοβο και χάναμε την μια ευκαιρία μετά την άλλη. Η Εθνική πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων και προσπάθησε ορθολογικά να αναπτύξει το παιχνίδι της.
Θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως δημιουργήσαμε πολλές φάσεις και είχαμε ευκαιρίες για γκολ. Σημασία έχει ότι τη μία που δημιουργήσαμε ο αρχηγός Τάσος Μπακασέτας με ένα υπέροχο διαγώνιο σουτ την έκανε και πάλι γκολ. Για άλλη μία φορά οι δυο μας στόπερ Μαυροπάνος και Χατζηδιάκος λειτούργησαν άψογα υποστηριζόμενοι από το Δημήτρη Κουρμπέλη που είχε ένα πάρα πολύ καλό 45λεπτο παίζοντας μπροστά τους.
Στο δεύτερο ημίχρονο και μετά το πρώτο δεκάλεπτο η εθνική μας ξαναβρήκε το ρυθμό της. Σε αυτό το ημίχρονο παρακολουθήσαμε ένα σόου από το Δημήτρη Λημνιό ο οποίος κέρδισε δύο κίτρινες κάρτες και μία κόκκινη βγάζοντας εκτός παιχνιδιού τον Αλίτι. Έβγαλε μάλιστα και δύο παράλληλες σέντρες που λίγο έλειψε να γίνουν γκολ. Συνολικά η εμφάνιση της Εθνικής μας ήταν πάρα πολύ καλή. Τσιμίκας και Μπάλντοκ με τα ανεβάσματα τους δημιούργησαν μεγάλο πονοκέφαλο στην άμυνα των Κοσοβάρων. Όλοι οι διεθνείς έπιασαν πολύ καλή απόδοση. Καλούνται να την επαναλάβουν στα δύο ματς που ακολουθούν στον Βόλο.
Ο Γκουστάβο Πογέτ κερδίζει την εκτίμηση των διεθνών κι αυτό έχει τη σημασία του. Ας μην βιαστούμε να πανηγυρίσουμε. Είμαστε ικανοί ακόμα και με την Κύπρο, να κλωτσήσουμε την καρδάρα με το γάλα. Ωστόσο άνοιξε ένα παράθυρο αισιοδοξίας.