Ο Γιώργος Μπαρτζώκας παραχώρησε συνέντευξη σε ελληνικό περιοδικό και μίλησε για όλους και όλα ενώ αναφέρει προς το τέλος πως θέλει την Εφές ξανά.

Για την ακρίβεια, ο προπονητής των Πειραιωτών σε συνέντευξή του στο “Esquire” ανέφερε μεταξύ άλλων:

Για το πώς διαχειρίζεται την αποτυχία και την επιτυχία: «Οι αποτυχίες από το χαμηλότερο ως το υψηλότερο επίπεδο είναι πάντα δύσκολα διαχειρίσιμες. Στη δουλειά μας συμβαίνουν τόσα πολλά αρνητικά ή δύσκολα και οι χαρούμενες στιγμές είναι πολύ λίγες, οπότε αν τα συνοψίσουμε όλα αυτά, τότε νομίζω ότι μπορούμε να τα ονομάσουμε “ωριμότητα”, όπως ακριβώς την εννοούσε και η Κική Δημουλά.

Όσον αφορά την επιτυχία, αυτή εξαρτάται από το background που έχει ο κάθε άνθρωπος. Τι καλλιέργεια, αυτογνωσία, και έλλειψη ναρκισσισμού έχει ο καθένας μας και τελικά πώς βλέπει τη ζωή του. Εγώ δεν ήθελα να παίρνω μεγάλο μερίδιο από την επιτυχία. Γενικά αν δεις πολλές φωτογραφίες από ομαδικές επιτυχίες θα διαπιστώσεις ότι συχνά απουσιάζω. Θα ήθελα να βγάλω μια φωτογραφία αναμνηστική με τους συνεργάτες μου μέσα στα αποδυτήρια, όμως έξω νιώθω λίγο άβολα».

Για το πώς δημιουργεί κίνητρο μετά από μια επιτυχημένη σεζόν όπως η περυσινή: «Πιστεύω ότι αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Όλοι όσοι δουλεύουμε σε αυτό το επίπεδο, εννοείται ότι έχουμε κίνητρο, το οποίο κατά βάση είναι προσωπικό. Αυτό δεν το λέω εγωιστικά. Εννοώ ότι όλοι νιώθουμε την ευθύνη μιας προσπάθειας, μιας αποστολής. Όταν σου δείχνει εμπιστοσύνη ένας τεράστιος σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός, οι ιδιοκτήτες, ο κόσμος και η ευρύτερη λαϊκή μάζα του, θέλεις αυτόματα να τους κάνεις ευτυχισμένους. Είναι μεγάλο εσωτερικό κίνητρο για τον καθένα μας το να επαναλάβουμε ή να ξεπεράσουμε μια επιτυχία, έτσι ώστε να είναι όλοι χαρούμενοι. Στα πιο πρακτικά, νομίζω ότι χρειάζεσαι μερικές μέρες ξεκούρασης και μόλις ξανανιώσεις την ίδια όρεξη να μπεις στο γήπεδο, δηλαδή το χώρο της δουλειάς σου, το κίνητρο είναι πάντα εκεί».

Για το αν του έχει μείνει κάποιο απωθημένο: «Στον απολογισμό που μέχρι τώρα κάνω, θα έλεγα ότι δεν έχω απωθημένα. Σε αυτό που διάλεξα να κάνω -και το τονίζω ότι το διάλεξα και δεν με διάλεξε- ήμουν μέρος σε πράγματα που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα είχα συμμετοχή. Έχω κοουτσάρει σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά γήπεδα, έχω δημιουργήσει ανθρώπινες σχέσεις με αρκετό κόσμο και φυσικά είχα ρήξεις σχέσεων λόγω της θέσης που είχα. Δεν θα έλεγα ότι έχω απωθημένα. Θα κάνω μια τελική αποτίμηση όταν ολοκληρωθεί η δουλειά, αλλά είμαι σε ένα επίπεδο, που όταν ξεκινούσα, δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα».

Για το παιχνίδι που θα ήθελε να ξαναπαίξει: «Σίγουρα το ένα παιχνίδι που σκέφτομαι είναι ο φετινός ημιτελικός της Euroleague, γιατί αν το κερδίζαμε θα είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε στον τελικό με πολύ καλές πιθανότητες. Υπήρχαν όμως κι άλλα παιχνίδια στο παρελθόν που μπορεί να μην φαίνονται τόσο σημαντικά. Για παράδειγμα εγώ θυμάμαι ακόμη ένα παιχνίδι στο σχολικό πρωτάθλημα με το Βαρβάκειο. Όσο αστείο και αν φαίνεται. Θυμάμαι ακόμη πολύ έντονα το πέμπτο ματς το 2014 κόντρα στη Ρεάλ με την πρόκριση στο Final 4 να κρίνεται.

Νομίζω ότι τα παιχνίδια που θέλω να ξαναπαίξω δεν έχουν να κάνουν τόσο με το πόσο τυχεροί ή άτυχοι ήμασταν, ή με το τι λάθη κάναμε. Άλλωστε λάθη γίνονται πάντα, σε οτιδήποτε κι αν κάνουμε. Έχει περισσότερο να κάνει με το κατά πόσο, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έγιναν, μου στοίχισαν συναισθηματικά».

Για την εμπιστοσύνη των αδελφών Αγγελόπουλων: «Ακριβώς, είναι τέσσερις φορές που με εμπιστεύτηκαν, αν και συνήθως ο κόσμος θυμάται μόνο τις δύο. Όμως για μένα το πιο ουσιαστικό ήταν ότι με ξαναφώναξαν πριν από 2μισι χρόνια να επιστρέψω στην ομάδα. Το να επιστρέφει ένας προπονητής είναι κάτι που δεν συνηθίζεται γενικά και δεν συνηθίζουν και οι ίδιοι οι Πρόεδροι. Μάλιστα και εγώ ο ίδιος ενστερνίζομαι ότι το να επιστρέφεις κάπου, που ήδη έχεις δοκιμάσει, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Είναι αυτονόητο ότι για να με έχουν επιλέξει δύο φορές να αναλάβω το πρόγραμμα του Ολυμπιακού, έχουν παίξει τον σημαντικότερο ή μάλλον τον μοναδικό ρόλο σε όλο αυτό γιατί αυτοί είναι εκείνοι που αποφασίζουν».

Για το αν ο Ολυμπιακός αποτελεί το… πεπρωμένο του: «Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός είναι το πεπρωμένο μου από την άποψη ότι ήταν το παιδικό μου όνειρο. Αν υπάρχει ένα παιδικό όνειρο για ένα αγόρι είναι αρχικά να γίνει παίκτης της ομάδας που υποστηρίζει. Κάποιοι το καταφέρνουν και είναι πολύ σημαντικό. Εγώ πέτυχα να γίνω προπονητής της. Το γεγονός ότι κατάφερα να είμαι μέρος των ομάδων που κατέκτησαν το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και την Euroleague, είναι φυσικά κάτι που με κάνει χαρούμενο.

Όχι τόσο για την υστεροφημία μου, αλλά γιατί νιώθω ότι είμαι στον σύλλογο που θέλω να βρίσκομαι και είμαι εδώ για ένα μεγάλο διάστημα. Αν το σκεφτείς, καλώς εχόντων των πραγμάτων, μόλις ολοκληρωθεί το νέο συμβόλαιο διάρκειας 3 ετών που υπέγραψα φέτος, θα είμαι ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία της ομάδας. Αυτό από μόνο του είναι πολύ τιμητικό».

Για το μέλλον του στους Πειραιώτες: «Εμένα δεν μου αρέσουν οι αλλαγές στη ζωή μου. Οι φίλοι μου είναι οι ίδιοι που είχα παιδί, ακόμα και οι σχέσεις μου με το άλλο φύλο δεν ήταν ποτέ ευκαιριακές και βιαστικές. Ιδανικά θα ήθελα να κοουτσάρω μια ομάδα για 25-30 χρόνια, που προφανώς δεν γίνεται. Τελικά έφτασα να αλλάζω πολύ συχνά ομάδες γιατί αυτό είναι το επάγγελμά μας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει. Ιδανικά, το να σταματήσω να κάνω αυτή τη δουλειά, όσο είμαι στον Ολυμπιακό θα είναι κάτι το φανταστικό. Ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή, όμως έτσι το βλέπω».

Για τα social media: «Δεν έχω social media, αλλά μπαίνω στο internet και διαβάζω. Καταλαβαίνω τι γίνεται πια, αλλά δεν έχω κάποια πλατφόρμα για τον εαυτό μου».