Μίλησα μόνο με τον Τσάρλι, τον Τσάρλι Μπένσχοπ. Τον είχα ρωτήσει πώς είναι η ζωή, γιατί έπρεπε να γνωρίζω. Είχα βρεθεί ξανά με την οικογένειά μου στην Κύπρο για διακοπές, για μερικές μέρες, πριν από δύο χρόνια, αλλά είναι διαφορετικό. Μου είπε πως είναι ωραία, είναι καλός σύλλογος και όλοι έχουν φιλοδοξίες για να κατακτήσουν κάτι. Αυτό είναι για εμένα το πιο σημαντικό, να έχεις φιλοδοξίες. Όχι να είσαι «σιωπηλός, αλλά να δείξεις ότι θέλεις να κερδίσεις κάτι.

Είχες δεχθεί προτάσεις κι από άλλες ομάδες, όπως η Αλ Αΐν;

Γνωρίζω μόνο ότι τέσσερις ομάδες από την Ελλάδα ήθελαν να με αποκτήσουν ως δανεικό, αλλά δεν ήθελα να παραμείνω εκεί, ήθελα να κάνω κάτι νέο.

Γενικότερα, όσο ήσουν στον ΠΑΟΚ, ο Τύπος ανέφερε πως είχαν γίνει πολλές προτάσεις για την απόκτησή σου, όπως από την Κοπεγχάγη, αλλά κι ομάδες από το Ισραήλ και την Τουρκία, όμως δεν προχώρησε η μεταγραφή σου και μάλιστα ανανέωσες και τη συνεργασία σου με τον Δικέφαλο. Προτιμάς τη σταθερότητα και να είσαι για χρόνια σε μια ομάδα παρά ν’ αλλάζεις περιβάλλον;

Όταν νιώθω χαρούμενος σ’ έναν τόπο, θα παραμείνω εκεί. Επίσης, σ’ εκείνη τη φάση της καριέρας μου το να παραμείνω στον ΠΑΟΚ ήταν καλό, γιατί ένιωθα τότε ότι θα μπορούσα να είμαι χρήσιμος στην ομάδα. Ξέρεις, στο ποδόσφαιρο όλα αλλάζουν σ’ ένα χρόνο. Για εμένα ήταν η καλύτερη επιλογή, όπως και για την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου πήγαιναν σχολείο και είχαμε βρει ένα ήρεμο τόπο. Για εμένα ήταν φυσιολογικό ν’ ανανεώσω τη συνεργασία μου με τον ΠΑΟΚ.

Το γεγονός ότι κατέκτησες το κύπελλο με τη Φέγενορντ, την ομάδα που υποστήριζες από μικρός, έστω κι αν το σπίτι σου ήταν σε κοντινή απόσταση από το γήπεδο του Άγιαξ, όπου έπαιξες και στις Ακαδημίες του, πόσο σημαντικό ήταν για εσένα;

Σε αυτή την ηλικία ήμουν ακόμα μικρός και βλάκας φίλε. Αυτό ήταν το πρόβλημα. Ήμουν ακόμα μικρός και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το επόμενο παιχνίδι. Ήθελα να κερδίσω τα επόμενα παιχνίδια. Δεν σκεφτόμουν πολύ τα τρόπαια εκείνη την περίοδο, αλλά όταν κατακτήσαμε το κύπελλο αντιλήφθηκα ότι το να κερδίσεις κάτι με μία μεγάλη ομάδα είναι πιο σημαντικό από το να παίζεις καλά σε όλα τα παιχνίδια.

Έχεις κατακτήσει επίσης τρία κύπελλα κι ένα πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ. Στόχος σου είναι να καταφέρεις να πανηγυρίσεις και το πρωτάθλημα στην Κύπρο ως παίκτης του Απόλλωνα;

Μόνο ο Θεός ξέρει, όμως αυτή είναι η πρόθεσή μου, να βοηθήσω την ομάδα, γιατί έχουμε μία φανταστική ομάδα με νεαρούς, αλλά κι έμπειρους ποδοσφαιριστές. Ελπίζω να τους βοηθήσω να εκπληρώσουμε το στόχο μας, που είναι να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα.

Θα κάνεις τα πάντα για να αναδειχθείς και MVP, όπως έπραξες και ως παίκτης του ΠΑΟΚ στο κύπελλο ή ο στόχος είναι το πρωτάθλημα και η προσωπική επιτυχία περνάει σε δεύτερη μοίρα;

Για εμένα το σημαντικότερο είναι να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Για εμένα ο τίτλος του MVP είναι μόνο για εσάς τους δημοσιογράφους και τον κόσμο. Δεν μπορώ, άλλωστε, να είμαι ο MVP, γιατί πρέπει να πιστώσω τους άλλους παίκτες που βρίσκονται από πριν στην ομάδα κι έκαναν μέχρι τώρα φανταστική δουλειά.

Είχες πει παλαιότερα ότι αν μπορούσες να κάνεις τατουάζ για την κατάκτηση του νταμπλ από τον ΠΑΟΚ, θα έκανες το 2019. Θα επαναλάμβανες αυτή την ατάκα και για τον Απόλλωνα και το 2021;

Ναι, φυσικά μπορώ να πω το ίδιο. Δεν έχω, όμως, τατουάζ. Αυτό είναι το πρόβλημα (γέλια). Αν είχα, σίγουρα θα το έκανα. Δεν τ’ αποφεύγω, αλλά δεν είναι για το σώμα μου.

Από τη μέρα της ένταξής σου στον ΠΑΟΚ «παλεύατε» για τον τίτλο του πρωταθλητή και τα καταφέρατε. Το ίδιο επιχειρεί και ο Απόλλωνας. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι κοντά στην κορυφή, αλλά στο τέλος να μην τα καταφέρνεις;

Είναι δύσκολο. Πιστεύω ότι κρίνεται στις λεπτομέρειες. Όλο το χρόνο «παλεύεις» για κάτι και νιώθεις ότι είσαι έτοιμος να τα καταφέρεις και στο τέλος το χάνεις. Ναι, πρόκειται για μεγάλη απογοήτευση, αλλά επίσης έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μια νίκη και μια ήττα. Θεωρώ ότι στο τέλος πρέπει να αναλύσεις τη σεζόν και τα παιχνίδια για να μπορέσεις να είσαι καλύτερος την επόμενη χρονιά.

Έχεις περάσει από ομάδες, όπως ο Άγιαξ, η Φέγενορντ, ο ΠΑΟΚ, ενώ κατά καιρούς αποτέλεσες μεταγραφικό στόχο κι άλλων σπουδαίων ομάδων. Λόγω των προσδοκιών που είχαν από εσένα, ήταν κι ένας λόγος να μάθεις να διαχειρίζεσαι την πίεση, όντας μέλος κάποιας ομάδας που έχει μεγάλες φιλοδοξίες;

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όταν η ομάδα είναι ενωμένη και παραμένει ενωμένη δείχνει ότι βρίσκεται σ’ ένα καλό σημείο για να κερδίσει κάτι. Αν έρθεις ισοπαλία ή χάσεις ένα παιχνίδι, δεν πρέπει να «σημαδέψεις» με το δάχτυλό σου κάποιον ως υπαίτιο. Νιώθω ότι αυτό βοηθάει την ομάδα να προχωρήσει.

Γενικότερα ποιοι είναι οι στόχοι σου ως ποδοσφαιριστής;

Ελπίζω ότι τώρα θα μπορέσω να παίξω με την Εθνική Σουρινάμ, να πάρουμε το πρωτάθλημα εδώ και μετά θα δούμε τι θα γίνει. Δεν είμαι άνθρωπος που βλέπω πιο μακριά από τρία χρόνια. Κοιτάζω την κάθε μέρα και τον κάθε μήνα ξεχωριστά, όπως σχεδόν όλοι.

Αν ο Απόλλωνας κερδίσει το πρωτάθλημα θα παραμείνεις εδώ;

Αν με θέλουν να παραμείνω, τότε θα πρέπει να το πουν. Δεν γνωρίζω, ωστόσο, αν θα παραμείνω. Μέχρι στιγμής μου αρέσει εδώ. Θα δούμε στο τέλος τι θα γίνει. Ακόμα, όμως, κι αν δεν κερδίσουμε το πρωτάθλημα, ίσως βρούμε τον τρόπο για να παραμείνω εδώ. Ποτέ δεν ξέρεις. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μέχρι τώρα μου αρέσει η πόλη, ο τόπος, οι ποδοσφαιριστές, το προπονητικό κέντρο, ο προπονητής, οι συμπαίκτες μου. Νομίζω ότι είναι σημαντικό αυτό.

Γνωρίζω ότι ακόμα δεν έχεις πλήρη εικόνα για να το απαντήσεις, αλλά έχεις παρατηρήσει κάποιες διαφορές στο Κυπριακό πρωτάθλημα σε σχέση με το πρωτάθλημα στην Ελλάδα;

Όντως είναι νωρίς για να έχω ξεκάθαρη εικόνα. Θα έλεγα πως, σύμφωνα με όσα έχω δει μέχρι τώρα, είναι κάπως παρόμοια, δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές. Κι εδώ βάζουν αρκετή πίεση, ενώ τους αρέσει επίσης να κλωτσάνε.

Το ρωτάω γιατί τα τελευταία χρόνια οι Κυπριακές ομάδες είναι αυτές που συνήθως επικρατούν όταν αναμετρώνται με ομάδες της Σούπερ Λιγκ στα Ευρωπαϊκά κύπελλα…

Ναι, είναι περίεργο (γέλια). Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Παίξαμε δύο φορές με τον ΠΑΟΚ κόντρα στην Ομόνοια κι εδώ γνωρίσαμε την ήττα. Αυτό που είδα από τα μεταξύ μας παιχνίδια είναι ότι βρήκαν μία ευκαιρία και σκόραραν. Στο Γιουρόπα Λιγκ είναι πολύ διαφορετικά. Δεν χρειάζεται να κρατάς τόσο πολύ την μπάλα, όπως κάναμε εμείς. Αυτοί περίμεναν τις ευκαιρίες τους. Έτσι είναι ως ομάδα η Ομόνοια, μένει πίσω και «χτυπάει» στην αντεπίθεση. Για εμάς στον ΠΑΟΚ ήταν δύσκολο να αμυνόμαστε.

Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου, αλλά και το ποδόσφαιρο, μετά τον κορωνοϊό;

Έχει αλλάξει πολύ, γιατί μου αρέσει να πηγαίνω στις παιδικές χαρές με τα αγόρια μου, να είμαι μαζί τους για 2-3 ώρες, να κουράζομαι και να περνάω καλά (γέλια). Τώρα, μένουμε περισσότερο στο σπίτι, παίζουμε πολλά παιχνίδια στο σπίτι. Είναι δύσκολο. Μου αρέσει επίσης να πηγαίνω έξω με τη σύζυγό μου και να φάμε κάτι εκτός σπιτιού. Τώρα δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Μένεις με την οικογένεια και κάνεις ότι μπορείς.

Έχεις βιώσει το ρατσισμό ως ποδοσφαιριστής και γενικότερα στη ζωή σου;

Μόνο στο ξεκίνημα της καριέρας μου, στη συνέχεια όχι.

Ποια είναι η σχέση σου με τα social media;

Δεν είμαι και πολύ «ενεργός». Κάποτε θα ποστάρω κάτι, άλλες φορές όχι. Αυτές τις μέρες είμαι πιο ήσυχος. Διατηρώ λογαριασμό στο Instagram και στο Facebook, αλλά ειδικά με το δεύτερο δεν ασχολούμαι και πολύ.

Είναι αλήθεια ότι είχες «απαντήσει» μέσω των social media σε κάποιον οπαδό του ΠΑΟΚ για κάτι που είχε γράψει για εσένα;

Ναι, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχα «απαντήσει». Σίγουρα είχε γράψει κάτι για τις εμφανίσεις μου. Πιστεύω ότι στο ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τα γκολ που σημειώνεις. Στην Ελλάδα και στον ΠΑΟΚ, όπως νομίζω κι εδώ, όταν δεν σκοράρεις, δεν έχεις παίξει καλά, ενώ όταν σκοράρεις, έχεις παίξει καλά. Αυτό, όμως, δεν είναι ποδόσφαιρο. Γιατί όταν δώσεις πέντε ασίστ και κανένας δεν σκοράρει, τότε τι έγινε; Έκανες τη δουλειά σου, αλλά ο συμπαίκτης σου δεν την έκανε. Ίσως και να μην ήμουν καλός στη θέση μου, δεν ξέρω. Αυτός, όμως, ο άνθρωπος μιλούσε πολύ κι έκανε πολλά ποσταρίσματα στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram κι έπρεπε κάποια στιγμή να του «απαντήσω». Δεν είμαι πλέον ένας νεαρός.

Γενικότερα, όμως, στον ΠΑΟΚ και ειδικότερα ο κόσμος εκτιμούν πολύ την προσφορά σου.

Νομίζω ότι είναι αμοιβαία τα αισθήματα. Δεν μου αρέσει, όμως, κάθε χρόνο κάποιοι να θέλουν να πουν και κάτι και να θεωρούν ότι δεν έχω κίνητρο, γιατί είμαστε επαγγελματίες κι έχουμε περισσότερους στόχους. Αν κερδίσουμε κάτι, θέλουμε να το κάνουμε σε κάθε χρονιά, γιατί όταν το καταφέρουμε το συναίσθημα είναι απίστευτο και δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν αυτό. Επίσης, αν ο Απόλλωνας κερδίσει αυτό το πρωτάθλημα, θα νιώσεις κάτι που δεν είχες νιώσει προηγουμένως και κάθε χρόνο θα πρέπει να διατηρήσεις τα κεκτημένα. Μετά ο κόσμος θα λέει ότι δεν δούλεψες σκληρά γι’ αυτό και πρέπει να το πετυχαίνεις κάθε χρόνο. Θα κάνεις τα πάντα για να επιτύχεις αυτό το στόχο, όμως υπάρχουν κι άλλες ομάδες που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να «σκοτώσουν» αυτό το στόχο. Αυτό δεν καταλαβαίνει πολύ ο κόσμος. Ξέρω ότι στο ποδόσφαιρο όταν κερδίζεις είσαι ο καλύτερος και όταν χάνεις είσαι ο χειρότερος και πρέπει να το αποδεχθείς. Ακόμα και στον ΠΑΟΚ είχαμε κερδίσει πολλά παιχνίδια, ίσως όχι όλα, αλλά και πάλι έλεγαν κάτι για εμάς και πιστεύω ότι κάποτε δεν είναι δίκαιο. Νομίζω ότι αυτός που είχε ποστάρει στον προσωπικό μου λογαριασμό μου στο Instagram ήταν ένα αγόρι 15 χρονών. Τι μπορεί να ξέρει για τη ζωή; Για εμένα το να πω κάτι εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν να λες κάτι εσύ στο γιο σου.

 Πώς προέκυψε το παρατσούκλι «Ο Αρτίστας»;

Από τον ΠΑΟΚ. Ο Υπεύθυνος Επικοινωνίας του ΠΑΟΚ, Κυριάκος Κυριάκος, μου είχε πει ότι όλοι έχουν ένα παρατσούκλι και τον ρώτησα ποιο είναι το δικό μου. Μου απάντησε πως δεν είχε ακόμα αποφασίσει, αλλά θεωρούσε ότι θα είναι «Ο Αρτίστας». Του είπα, φανταστικό παρατσούκλι. Από εκείνη τη σεζόν που μου έδωσε το παρατσούκλι αυτό, όλοι στον ΠΑΟΚ είχαμε παρατσούκλια.

Παλαιότερα είχες κάποιο άλλο παρατσούκλι;

Όχι, πάντοτε με φώναζαν «Μπίσε», επειδή συνήθως κάνουν τα ονόματα πιο μικρά. Ίσως άμα πάρουμε το πρωτάθλημα στην Κύπρο, να έχουμε και εδώ κάτι ανάλογο και να έχουμε όλοι από ένα παρατσούκλι. Είναι ωραίο. Ακόμα και τώρα στον ΠΑΟΚ, όλοι φωνάζαμε ο ένας τον άλλο με το παρατσούκλι του. Για παράδειγμα, τον Φερνάντο Βαρέλα πάντα τον φωνάζουμε «Beast».

Ποιος ήταν το ίνδαλμά σου, όταν ήσουν μικρός;

Είχα πολλά ινδάλματα, όταν ήμουν μικρός. Μου άρεσαν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές με απίστευτες δυνατότητες, όπως ο Ρονάλντο «Το φαινόμενο», ο Ντελ Πιέρο, ο Ζιντάν, αφού όπως σας είπα νωρίτερα μικρότερος ήμουν φαν της Γιουβέντους, ενώ ακολούθησαν οι Μέσι, Ρονάλντο και Νεϊμάρ. Για μένα, οι πρώτοι που ανέφερα ήταν πάντα οι καλύτεροι, όταν ήμουν μικρός και παρακολουθούσα ποδόσφαιρο για ώρες.

Ποιος είναι ο καλύτερος; Ο Μέσι ή ο Ρονάλντο;

Εξαρτάται. Μου αρέσει περισσότερο ο Μέσι, γιατί είναι φανταστικό το πώς παίζει το παιχνίδι. Βλέπει τα πάντα, εκεί που δεν βλέπει κανένας. Για εμένα είναι εκπληκτικό. Αυτό που κάνει δεν είναι εύκολο, όπως επίσης κι αυτό που κάνει ο Ρονάλντο.

Μαραντόνα ή Μέσι;

Δύσκολη ερώτηση φίλε. Δεν είχα δει τον Μαραντόνα, αλλά ξέρω ότι ο Μέσι είναι πραγματικά πολύ καλός.

Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο έχεις συνεργαστεί;

Όλοι οι προπονητές που είχα ήταν καλοί. Όλοι είχαν τη δική τους… ταυτότητα, δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάποιος προπονητής που μου αρέσει περισσότερο από κάποιον άλλο. Μου αρέσουν όλοι κι έμαθα πολλά.

Ποια είναι η άποψή σου για το νυν τεχνικό της Μπαρτσελόνα, Ρόναλντ Κούμαν, τον οποίο είχες προπονητή στη Φέγενορντ;

Είχε, επίσης, κάτι το ξεχωριστό. Όλοι οι προπονητές που είχα, όπως ο Ραζβάν (σ.σ.: Λουτσέσκου) ο Ίβιτς και ο Αμπέλ Φερέιρα που ήταν προπονητές μου στον ΠΑΟΚ, είχαν επίσης κάτι το ξεχωριστό. Κάτι έχεις να μάθεις απ’ όλους τους προπονητές. Υπάρχει, επίσης, ένας Ολλανδός προπονητής, ο Φερμπέικ, από τον οποίο είχα μάθει πολλά σε πιο μικρή ηλικία. Γενικότερα, δεν υπάρχουν κακοί προπονητές, απλά έχει να κάνει πώς ένας άνθρωπος αντιλαμβάνεται αυτά που ζητάει ένας προπονητής.

Στην Ολλανδία υπάρχουν έντονες αντιδράσεις από τον κόσμο σε περίπτωση αποτυχίας, όπως γίνεται στην Κύπρο και στην Ελλάδα;

Ίσως για τον Άγιαξ, όχι όμως τόσο για τις υπόλοιπες ομάδες. Για παράδειγμα, στον ΠΑΟΚ εάν χάσεις ένα παιχνίδι, τότε την επόμενη ημέρα ίσως έρθουν οι οπαδοί του και να σου χτυπούν την πόρτα. Σε κάθε χώρα είναι διαφορετική η κουλτούρα. Ακόμα και όταν βρίσκεσαι στη Λίβερπουλ και τη Ρεάλ Μαδρίτης δεν μπορείς να χάσεις ένα παιχνίδι. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις που ακόμα κι αν χάσεις μία φορά σε σέβονται και αντιλαμβάνονται ότι δεν είμαστε ρομπότ. Κάποτε μπορεί και η αντίπαλη ομάδα να βρεθεί σε καλή μέρα. Μπορεί να έχεις είκοσι τελικές στο στόχο και ο αντίπαλος τερματοφύλακας να τις σταματήσει όλες. Τότε τι μπορείς να κάνεις; Να «σκοτώσεις» τον τερματοφύλακα; Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Πού είναι πιο δύσκολο ν’ αγωνιστείς; Στην Τούμπα, στο Ντε Κάιπ ή σε κάποιο άλλο γήπεδο;

Όταν είσαι γηπεδούχος, τότε δεν είναι δύσκολο. Σου δίνει έξτρα ώθηση και δεν καταλαβαίνεις από αντιπάλους. Ακόμα κι αν κάποτε δεν νιώθεις αυτοπεποίθηση, με τα συνθήματα μπορείς να «ανέβεις» και να κερδίσεις κάποια παιχνίδια. Αυτό το έχω δει να συμβαίνει πολλές φορές.

Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως ποδοσφαιριστή; 

Μου αρέσει να παίζω με κοντινές πάσες και να κάνω το 1-2. Μου αρέσει να κρατάω την μπάλα μεταξύ των γραμμών και να βγάζω τους συμπαίκτες μου μπροστά από την εστία. Κάποτε είμαι και λίγο τεμπέλης στον αγωνιστικό χώρο, αλλά κάνω αυτό που κάνω για την ομάδα μου και θέλω πάντοτε να βοηθώ τους συμπαίκτες μου να είναι οι καλύτεροι. Δίνω τα πάντα για την ομάδα, μπορεί να «θυσιαστώ» για την ομάδα.

Ποια είναι η πιο περίεργη θέση στην οποία έχεις αγωνιστεί;

Συνέβη πρόσφατα αυτό. Στην αρχή της σεζόν είχαμε πρόβλημα στη θέση του δεξιού μπακ και ο προπονητής μου στον ΠΑΟΚ, Άμπελ Φερέιρα, με είχε δοκιμάσει σε αυτή τη θέση. Παίζαμε με πέντε παίκτες πίσω και αγωνιζόμουν στα άκρα. Ήταν περίεργο, αλλά όπως είπα και νωρίτερα, θα κάνω τα πάντα για την ομάδα. Ακόμα και οι συμπαίκτες μου έκαναν αστεία κι έλεγαν «Για δες ο Καφού στα δεξιά». Φανταστείτε να βάλει κάποιος τον Ζιντάν ως δεξί μπακ. Είναι λογικό να γίνονται αστεία στην ομάδα. Νομίζω ότι έκανα καλή δουλειά. Όπως είπα, μπορώ να καταλάβω το παιχνίδι και πιστεύω ότι από τη στιγμή που ο προπονητής μου είπε να με δοκιμάσει σε αυτή τη θέση, έπρεπε να το πράξω.

Γιατί όχι; Δεν είχα κάτι να χάσω. Ήταν ωραίο που αγωνίστηκα εκεί. Ήταν κάπως διαφορετικό απ’ αυτά που είχα συνηθίσει, αλλά κατάφερα να τα πάω καλά. Είναι και κάπως αστείο το πώς προέκυψε ν’ αγωνιστώ σε αυτή τη θέση. Αν θυμάμαι καλά, υπήρχε διακοπή στο πρωτάθλημα λόγω των υποχρεώσεων των Εθνικών Ομάδων και στις προπονήσεις παίζαμε 11 εναντίον 11. Ο προπονητής μας είχε πει ότι όταν αλλάζουμε την μπάλα, θα αλλάζουμε κάθε φορά και θέση. Μία φορά μ’ έβαλε ως αριστερό μπακ και κινήθηκα στον ελεύθερο χώρο και σκόραρα δύο γκολ. Στη συνέχεια προέκυψε κάποιος τραυματισμός και μου είπε πως θα με χρησιμοποιήσει ως μπακ κι εγώ από την πλευρά μου είπα «Ας το δοκιμάσουμε. Κάναμε προπονήσεις όλη την εβδομάδα πάνω σε αυτό». Δεν ήταν, όμως, δύσκολο, γιατί πάντα ήμασταν μαζί ως ομάδα, μας είχε εξηγήσει καλά το πλάνο και όλοι γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουμε.

Τι θα ήθελες να βελτιώσεις στο παιχνίδι σου;

Να είμαι λιγότερο τεμπέλης. Όχι τόσο αφορά τόσο το τρέξιμο, αλλά για τον λόγο που τρέχω. Να υπάρχει λόγος που τρέχω και όχι απλά για να τρέχω, να ξέρω πού θα πάει η μπάλα και όχι απλά να υποθέτω. Να είμαι περισσότερο υπομονετικός και να παίρνω καλύτερες τοποθετήσεις στην αντίπαλη περιοχή.

Ποιο θεωρείς ότι αποτελεί το highlight στην ποδοσφαιρική σου καριέρα;

Νομίζω ότι όλη η καριέρα μου είναι highlight (γέλια). Πιστεύω, όμως, τα τελευταία τέσσερα χρόνια στον ΠΑΟΚ είναι από τα καλύτερά μου χρόνια στην καριέρα μου. Είχαμε απίστευτη ομάδα, είχαμε καλή «χημεία», ο πήχης για να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια ήταν πολύ υψηλός. Σημαίνει πολλά για τη μέχρι τώρα καριέρα μου. Σε κάθε προπόνηση, σε κάθε παιχνίδι, θέλαμε να κερδίσουμε. Είχαμε προπονήσεις, όπου παραλίγο να μαλώσουμε μεταξύ μας, γιατί είχαμε χάσει. Ήταν ένα καλό σημάδι για να διαπιστώσουμε ότι είμαστε μια ανταγωνιστική ομάδα και μπορούσαμε να κάνουμε τα πάντα.

Πολλοί υποστηρίζουν, ωστόσο, ότι η καλύτερή σου στιγμή ως παίκτης του ΠΑΟΚ ήταν στον αγώνα με τον Άγιαξ στην Ολλανδία. Αυτό το παιχνίδι αποτελούσε για εσένα κι ένα έξτρα κίνητρο για να αποδείξεις τι αξίζεις;

Δεν αποτελούσε έξτρα κίνητρο για εμένα ότι παίζαμε κόντρα στον Άγιαξ στην Ολλανδία. Μία-δύο εβδομάδες πριν από τον αγώνα με καλούσαν μέλη της οικογένειάς μου και μου έλεγαν «Παίζετε εναντίον του Άγιαξ. Δύσκολο παιχνίδι» και τους απαντούσα «Θα δείτε τι θα κάνουμε». Σε όλα τα παιχνίδια που παίξαμε μαζί τους, τους δείξαμε ότι είμαστε καλή ομάδα. Ήμασταν άτυχοι. Κάθε χρόνο ο Άγιαξ «έπαιρνε» γκολ χωρίς λόγο, αλλά και λόγω της ποιότητάς του. Είναι μεγάλη η απογοήτευση που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαμε καταφέρει να προκριθούμε με τον ΠΑΟΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Όσον αφορά το παιχνίδι στην Ολλανδία, για εμένα δεν αποτελεί το καλύτερό μου με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ήταν σίγουρα ένα από τα καλά μου παιχνίδια, αλλά πιστεύω ότι τη σεζόν που κατακτήσαμε τα πάντα ως ομάδα είχα κάνει ακόμα καλύτερα παιχνίδια.