Μήνα Δεκέμβριο, η ΑΕΚ παίζει με τον Βόλο, εντός έδρας για το πρωτάθλημα. Τρώει δυο γκολ και κολλάει και στο 2-2. Αυτό το 2-2 τότε, είχε έρθει μετά από μια σειρά αγώνων με Ολυμπιακό, με Απόλλωνα και με Παναθηναϊκό, στους οποίους είχε δεχθεί συνολικά έξι γκολ. Και δυο από τον Βόλο, σύνολο οκτώ. Τότε η μεγάλη συζήτηση ήταν για την άμυνα και την ανασταλτική λειτουργία και το γεγονός πως καμία ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά, προσπαθώντας να πετύχει πάντα ένα γκολ παραπάνω απ’ όσα δέχεται.
Φτάσαμε μήνα Φλεβάρη και η ΑΕΚ έπαιξε πάλι με τον Βόλο, αυτή την φορά για το κύπελλο. Πάλι έφαγε δυο γκολ. Και μ’ όσα έγιναν στο ματς, θα μπορούσε να φάει και άλλα τόσα. Μόνο που αυτή την φορά κέρδισε, διότι έβαλε τέσσερα γκολ και θα μπορούσε να βάλει και άλλα τόσα. Όμως προφανώς και η συζήτηση είναι και πάλι η ίδια μ’ εκείνη του Δεκέμβρη. Καμία ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά με τόσο τρύπια άμυνα. Άλλωστε και τώρα η ΑΕΚ έχει φάει σε διάστημα 20 ημερών, δυο γκολ από τον ΠΑΟΚ, δυο γκολ από τον ΠΑΣ, δυο γκολ από τον Απόλλωνα και ακόμα δυο από τον Βόλο.
Θέλετε να δούμε λίγο τι έχει αλλάξει από το ματς πρωταθλήματος με τον Βόλο αρχές Δεκέμβρη, μέχρι το τωρινό του κυπέλλου μέσα Φλεβάρη; Έχει φύγει ο Καρέρα και έχει έρθει ο Χιμένεθ. Και έχει φύγει ο Παουλίνιο από το δεξί άκρο της άμυνας και έχει έρθει ο Νταντσένκο. Δεν ξέρω αν ο Ουκρανός είναι καλύτερος από τον Πορτογάλο. Ξέρω πως στο πρώτο του ματς στην βασική ενδεκάδα ως δεξί μπακ, αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν.
Και πριν αρχίσουμε να ακούμε παραλογισμούς του τύπου, «είδατε τελικά πως δεν έφταιγε για όλα ο Καρέρα», ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Όχι, προφανώς δεν έφταιγε για όλα. Αλλά σ’ όλους τους τομείς της τακτικής, ο ίδιος είχε την ομάδα αδούλευτη και στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης, ο γυμναστής του την είχε δουλεμένη λάθος. Γι αυτά φέρει τεράστια ευθύνη. Όπως τεράστια ευθύνη φέρει για το γεγονός πως αν δεν του έκαναν υλικά όπως ο Νεντελτσεάρου και ο Χνιντ και ο Σβάρνας για να κτίσει μια άμυνα της προκοπής, έπρεπε να το είχε πει το καλοκαίρι όταν ήταν στα μπετά, όχι όταν φτάσαμε στο ρετιρέ και το οικοδόμημα ήταν θεόστραβο.
Προφανώς και ξεκάθαρα το πρόβλημα στην άμυνα δεν είναι θέμα προπονητή. Είναι ζήτημα προσώπων. Τον Τσιγκρίνσκι αρνείται πλέον να τον υπακούσει το κορμί του, ο Νεντελτσεάρου πίνει θάλασσα όταν ο “παρτενέρ” του στα στόπερ είναι κακός, ο Σβάρνας έχει περιορισμένες δυνατότητες και ο Χνιντ δεν υπάρχει πουθενά. Η ΑΕΚ το έβλεπε όλο αυτό και δεν έκανε τίποτα τον Γενάρη για να το αλλάξει. Είναι υποχρεωμένη να το κάνει δραστικά το καλοκαίρι. Αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να ζήσει μ’ αυτό. Θα πρέπει να παλέψει και να πασχίσει να σώσει ότι σώζεται από την φετινή σεζόν, προσπαθώντας σε κάθε ματς, να κερδίσει εκτός από τον αντίπαλο και τα λάθη που θα κάνει η ίδια στην άμυνα.
Γι αυτό και δεν γίνεται να λείπει από την ενδεκάδα ο Τάνκοβιτς. Διότι πολύ απλά χρειάζεται η ποιότητα ενός παίκτη όπως είναι ο Σουηδός, για να μπορέσει να βάλει δυο γκολ, που θα προστεθούν στην ασίστ που θα δώσει και στο πέναλτι που θα κερδίσει η ποιότητα του Λιβάι, για να κερδίσει το ματς. Όπως έγινε με τον Βόλο. Αν δεν υπήρχαν οι άψογες εκτελέσεις του Τάνκοβιτς αλλά και οι εμπνεύσεις του Γκαρσία, η ΑΕΚ δεν πρόκειται να είχε κερδίσει αυτό το παιχνίδι. Και μπορεί ακόμα και να το είχε χάσει, διότι έκανε όχι ένα αλλά δυο γκολ δώρο στον αντίπαλο.
Ο Τάνκοβιτς δεν γίνεται να μην βρίσκεται στην βασική ενδεκάδα. Όπως το ίδιο ίσχυε και για την περίπτωση του Λιβάγια, όσο ήταν παρών. Και ο λόγος είναι απλός. Μια ομάδα που είναι τόσο ευάλωτη στην άμυνα όσο είναι φέτος η ΑΕΚ και που δεν είναι καθόλου δουλεμένη επιθετικά και δεν έχει σχεδόν κανέναν αυτοματισμό, ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να σκοράρει, είναι μια προσωπική ενέργεια από έναν ποιοτικό ποδοσφαιριστή. Και έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, η ΑΕΚ δεν έχει και την πολυτέλεια των πολλών ποιοτικών ποδοσφαιριστών.
Προφανώς και ο Τάνκοβιτς δεν είναι ούτε ο πιο γυμνασμένος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, ούτε το μεγαλύτερο σκυλί του πολέμου στα αμυντικά του καθήκοντα. Αλλά η πραγματικότητα, που φάνηκε πεντακάθαρα και στο ματς με τον Βόλο, είναι πως η ΑΕΚ έχει ανάγκη απόλυτη αυτά που μπορεί να κάνει ο Σουηδός στην επίθεση. Και δεν έχει και πολλούς να το κάνουν.
Μάλιστα δεν θα πρέπει καν η ΑΕΚ, να κάνει με τον Τάνκοβιτς το ίδιο λάθος που έκανε με τον Λιβάγια. Το παλικάρι έβγαλε τα τρομερά του νούμερα σε ασιστ και γκολ στην Σουηδία, παίζοντας κυρίως στο αριστερό άκρο της επίθεσης και ας μην είναι εξτρέμ τύπου Γκαρσία. Η λογική λοιπόν λέει, να πάρει τον ίδιο ρόλο και στην ΑΕΚ και όχι να ψάχνουμε αν μπορεί να μας εξυπηρετήσει και λίγο σαν δεκάρι και λίγο σαν οκτάρι. Εξάλλου τις δυο γκολάρες με τον Βόλο, παίζοντας ως αριστερό εξτρέμ της έβαλε.