Σε μια εποχή που προσπαθούν κάποιοι εντέχνως να μας αποσπάσουν από την ιστορία μας και να ζούμε μόνο το σήμερα (γιατί άραγες;),εμείς θα είμαστε εδώ να την θυμίζουμε. Να παράγουμε σκέψη και ορθολογισμό, κόντρα στο κύμα των σόσιαλ μίντια που μας βομβαρδίζουν με σέξι φώτος και χαϊλίκια… Ηρώ Κωνσταντοπούλου λοιπόν. Αν δεν την ξέρετε διαβάστε την ιστορία της. Το Google δεν είναι για να ψάχνουμε μόνο αθλητές ,ακριβά αυτοκίνητα και σέξι φώτος αλλά και για να μαθαίνουμε. Να μαθαίνουμε και μεταξύ άλλων γιατί είμαστε ελεύθεροι σήμερα. Σήμερα που γκρινιάζουμε γιατί κάτσαμε μέσα με την πανδημία αλλά έχοντας-οι περισσότεροι-σχεδόν τα πάντα, σήμερα που γκρινιάζουμε για τα γκομενικά, για το αν δεν πήγαμε στην Μύκονο ή στα χάι μέρη για διακοπές και βολευθήκαμε στα λιγότερο in και πάει λέγοντας. Σήμερα που θαμάζουμε ανθρώπους και γυναίκες που δεν έχουν προσφέρει τίποτα εκτός από την σέξι τους εμφάνιση.
Ηρωίδα στα 17 της για την πατρίδα
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελέστηκε από τους Γερμανούς σε ηλικία 17 ετών. Ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου του 1927, από ευκατάστατους γονείς καταγόμενους από τη Σπάρτη όπως διαβάζουμε και στο www.sansimera.gr. Μαθήτρια ακόμη του Γυμνασίου οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά των δυνάμεων Κατοχής. Στις αρχές Ιουλίου του 1944, μία ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειάς της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι και τη συνέβαλαν, αφού πρώτα τη βασάνισαν. Οι γονείς της, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες τους, κατόρθωσαν να την απελευθερώσουν. Αλλά τα γερμανικά Ες-Ες τη συνέλαβαν για δεύτερη φορά στις 31 Ιουλίου, ύστερα από ένα σαμποτάζ σε τρένο που μετέφερε πυρομαχικά για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής. Την έκλεισαν στα κρατητήρια της «Κομαντατούρ» στην οδό Μέρλιν και τη βασάνισαν για τρεις εβδομάδες, προκειμένου να μαρτυρήσει τους συντρόφους της στην οργάνωση.
Αλλά η 17χρονη Ηρώ δεν πτοήθηκε και τελικά την οδήγησαν στην πτέρυγα μελλοθανάτων του στρατοπέδου Χαϊδαρίου. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οδηγήθηκε μαζί με άλλους 49 κρατουμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και εκτελέστηκε με 17 σφαίρες – όσα τα χρόνια της – για «παραδειγματισμό», όπως είπαν οι χιτλερικοί. Η Ηρώ έπεσε στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας, μόλις 37 μέρες προτού απελευθερωθεί η Ελλάδα.
Παράδειγμα προς μίμηση η αυταπάρνησή της
Η αυταπάρνηση της Ηρώ για την πατρίδα αλλά και τις αξίες θα έπρεπε να διδάσκονται και σήμερα. Μιλάμε για κορίτσι 17 χρονών που παρά τα βασανιστήρια δεν πτοήθηκε, δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές της. Μιλάμε για κορίτσι, γυναίκα πρότυπο. Γιατί αν και 17 είχε καρδιά πολύ μεγαλύτερης γυναίκας. Η αγάπη και θυσία για την πατρίδα θα έπρεπε να είναι πρότυπο για όλα τα νέα κορίτσια σήμερα. Όπως και για τις αξίες της ζωής που επέδειξε η Ηρώ. Και φυσικά θα έπρεπε να μνημονεύεται ανάλογα και να διδάσκεται, η ιστορία της, όπως και πολλών άλλων γυναικών και όχι μόνο βέβαια, αγωνιστών.
Για την ιστορία στις 29 Δεκεμβρίου του 1977 η Ακαδημία Αθηνών, με εισήγηση του καθηγητή της Φιλοσοφίας, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της, αναγνωρίζοντας έτσι και τη συμβολή της ΕΠΟΝ στον απελευθερωτικό αγώνα. Τέλος το 1981 ο Νίκος Φώσκολος μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τη ζωή της («17 σφαίρες για έναν άγγελο: Η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου»), με πρωταγωνίστρια τη Μαίρη Βιδάλη. Ενώ το άγαλμα προς τιμήν της κοσμεί την πλατεία Τερψιθέας στον Πειραιά.