Όταν έγινε πριν από έναν μήνα η αξιολόγηση της κατάστασης, των δεδομένων και του υλικού, στην ΑΕΚ αποφάσισαν πως η μοναδική κίνηση που θα πρέπει να γίνει στην χειμερινή μεταγραφική αγορά, είναι ενός δεξιού μπακ. Έχουμε φτάσει βεβαίως 28 Γενάρη και ακόμα δεξί μπακ στα Σπάτα δεν έχει πάει. Αλλά για την οικονομία της κουβέντας το προσπερνώ και δέχομαι πως είναι μια μεταγραφή που τελικά θα γίνει, ακόμα και αν τελικά δεν είναι ο Νταντσενκο. Ακόμα όμως και αν ήδη είχε υλοποιηθεί ο μεταγραφικός σχεδιασμός που είχε γίνει για τον Γενάρη, τι πιστεύετε πως θα είχε αλλάξει στο αποτέλεσμα και την εικόνα της ΑΕΚ στο ματς με τον ΠΑΣ; Να σας απαντήσω για να μην παιδεύεστε.
Τίποτε απολύτως δεν θα είχε αλλάξει. Ίσως μάλιστα να είχε φάει η ΑΕΚ και κανένα γκολ παραπάνω, δυο ο Μπακάκης ήταν ο πιο συνεπής από την τετράδα της άμυνας. Κατά τα άλλα, προφανώς και τίποτα απολύτως δεν θα είχε αλλάξει. Καμία άλλη από τις παθογένειες που πάλι βγήκαν στην επιφάνεια στο ματς με τον ΠΑΣ, διότι προφανώς δεν είχαν εξαφανιστεί ως δια μαγείας, δεν θα είχε «γιατρέψει» ο μεταγραφικός σχεδιασμός που έχει γίνει. Και φυσικά, αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ. Πως αδυνατεί να εντοπίσει το πρόβλημα της και να αξιολογήσει την σοβαρότητα του. Πολλώ δε μάλλον να το λύσει.
Τι έδειξε το ματς με τον ΠΑΣ; Έδειξε πως όσο συμμάζεμα και αν έχει κάνει ο Χιμένεθ στην συνολική ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ, αν δεν πάρει έναν αξιόπιστο, ποιοτικό κεντρικό αμυντικό που να είναι βράχος, πάντα θα την πατάει από χαζά και επιπόλαια ατομικά λάθη. Η εικόνα της ομάδας «φωνάζει» πως χρειάζεται στόπερ. Και γι αυτό και ο κόσμος της ΑΕΚ, δεν ξενέρωσε επειδή δεν ήρθε ο Παπασταθόπουλος. Λες και είχαν όλοι φανέλα ενός στόπερ που έπαιξε στην ομάδα 2,5 χρόνια στα 19 του. Το ξενέρωμα είναι πως η ΑΕΚ δεν παίρνει στόπερ, τον οποίο χρειάζεται και παρά – χρειάζεται.
Τι επίσης έδειξε το ματς με τον ΠΑΣ; Έδειξε πως στο κομμάτι του παίκτη που με την ποιότητά του θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του και θα δημιουργήσει, η ΑΕΚ έχει πλέον ξεκάθαρο έλλειμμα. Πλέον Λιβάγια δεν υπάρχει. Και Λιβάγια ακόμα και στο κακό του φεγγάρι, μια κάθετη ξυραφιά θα την έβγαζε, όπως έκανε και στο Καραϊσκάκη στην διπλή ευκαιρία του Μάνταλου. Φυσικά το ζήτημα δεν είναι πως φεύγει ο Λιβάγια, ο οποίος αφού πρώτα έστειλε τον μάνατζερ του να διαπραγματευτεί έξτρα χρήματα και έξτρα μπόνους, θυμήθηκε την επιθυμία του για νέες προκλήσεις. Το πρόβλημα είναι πως φεύγοντας ο Κροάτης, άφησε κενό στην δημιουργία και την ποιότητα.
Φάνηκε ξεκάθαρα στο ματς με τον ΠΑΣ. Ο Μάνταλος, όπως του συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό, δυσκολεύεται πλέον πολύ να ανταποκριθεί ακόμα και στις μίνιμουμ απαιτήσεις της θέσης του και του ρόλο του. Ο Τάνκοβιτς με τόσο μπες – βγες και τόσες αλλαγές θέσεων είναι εμφανώς εκτός ρυθμού. Και έχει μείνει η ΑΕΚ να τα περιμένει όλα από τον Γκαρσία. Δεν γίνεται σε κάθε ματς, να τα κάνει όλα ο Λιβάι. Κάποια στιγμή δεν θα είναι καλά και κάποια στιγμή θα βάλουν τέσσερις γύρω του. Στο ματς με τον ΠΑΣ έγιναν και τα δυο.
Βεβαίως και το ματς με τον ΠΑΣ έδειξε πως πέρα από τον 17χρονο Μιτάι, σηκώνει μεγάλη συζήτηση για το εάν πρέπει να θεωρεί πως έχει άλλον αριστερό μπακ τον Λόπες. Διότι για τον Ινσούα δεν πρέπει να συζητάμε καν. Ο Παουλίνιο έλυσε το συμβόλαιο του για πολύ λιγότερα απ’ όσα έχει κάνει και έχει κοστίσει στην ΑΕΚ ο Αργεντινός. Επίσης το ματς με τον ΠΑΣ, που ακολούθησε αυτό της Τούμπας με τον ΠΑΟΚ, έδειξε πως η απόφαση της ομάδας μετά τον Τσιντώτα να πάει αντί για μεταγραφή τερματοφύλακα στην επιλογή του δεύτερου τη τάξει, ήταν ορθολογική αλλά όχι και λειτουργική.
Επομένως όλα αυτά που έδειξε το ματς με τον ΠΑΣ, είναι αυτοκαταστροφικό να πιστέψει η ΑΕΚ πως θα φτιαχτούν/διορθωθούν/εξαφανιστούν/αλλάξουν, μόνο με την απόκτηση ενός δεξιού μπακ (που εννοείται χρειάζεται) και μόνο με την (καλή επι Μανολο) δουλειά που γίνεται στα Σπάτα. Χρειάζονται κι άλλες προσθήκες. Βεβαίως με το ημερολόγιο να δείχνει 28 Γενάρη, δεν ξέρω τι χρόνος υπάρχει, αν τώρα αποφασίσουν να το δουν αλλιώς. Αν υπάρχει βούληση, τα πάντα γίνονται. Όμως αν το δουν, το συνειδητοποιήσουν και αποφασίσουν να κινηθούν ανάλογα, ακόμα και αυτό θα είναι ένα σημαντικό βήμα. Διότι μέχρι τώρα το πρόβλημα είναι πως στην ΑΕΚ δεν μπορούσαν να δουν καν ποιο είναι το πρόβλημα.
Κατά τα άλλα, προφανώς το 4-3-3 με ένα εξάρι και δυο εξαρο-οκτάρια, δεν είναι για πάσα νόσο και δεν θα λειτουργεί πάντα καλα. Επίσης προφανώς, όταν πετάς ένα ημίχρονο, δεν θα μπορείς να γυρίζεις πάντα τα πράγματα στο δεύτερο όπως είχε συμβεί με τον Ατρόμητο, διότι θα σου προκύψουν και δοκάρια. Αλλά όλα αυτά, είναι δευτερεύουσας σημασίας. Διότι ο λόγος που τελικά πάλι η ΑΕΚ έκανε ένα μεγαλοπρεπές πισωγύρισμα, σαν αυτά του πρώτου μισού του πρωταθλήματος, είναι πως τα αγωνιστικά ελλείμματα και προβλήματα είναι πάντα εκεί. Δεν τα βλέπει, δεν τα λύνει η ΑΕΚ και ως εκ τούτου είτε αργά, είτε γρήγορα, τα ξαναβρίσκει μπροστά της.