Η φιλική ήττα από την Αλκμάαρ έδιωξε τα επικοινωνιακά μακιγιάζ και αποκάλυψε την ανάγκη για μεταγραφική ενίσχυση με παίκτες από το πάνω ράφι. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης

Οι φίλοι της ομάδας που είδαν το φιλικό, «κατέβασαν τη μούρη τους στο πάτωμα». Η διαφορά των δυο ομάδων ήταν εμφανής. Οπως προφανής ήταν η αδυναμία του παικτών του Γιοβάνοβιτς να αντισταθούν, να υψώσουν ποδοσφαιρικό ανάστημα. Η Αλκμααρ έδωσε σε όλους μας τη δυνατότητα να καταλάβουμε που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός μετά από τρεις εβδομάδες προετοιμασίας.

Λογικά, ο Ιβάν Γιοβανοβιτς δεν χρειαζόταν το συγκεκριμένο φιλικό για να αντιληφθεί πως η ομάδα του δεν είναι ανταγωνιστική. Το αναφέρω γιατί μετά το 3-0, διαβάσαμε ότι οι πράσινοι χρειάζονται από τέσσερεις ως έξι μεταγραφές. Λογικά και πάλι, ο Γιοβανοβιτς δεν περίμενε το φιλικό για να αντιληφθεί πόσες μεταγραφές χρειάζεται και σε ποιες θέσεις. Κατά συνέπεια δεν έχει νόημα να συζητάμε ποιοι βγάζουν μάτια στην προετοιμασία οταν είναι τόσες οι αγωνιστικές αδυναμίες που βγάζουν μάτι.

Η Ολλανδική ομάδα δεν άφησε τον Παναθηναϊκο να πάρει ανάσα. Να κρατήσει την μπάλα και να οργανώσει επίθεση. Ακόμα κι όταν επιχειρούσε να πρεσαρει φαινόταν καθαρά η αδυναμία του Παναθηναϊκου να κάνει κάτι με την μπαλη. Η εξαίρεση των δύο φάσεων με τον Καρλιτος απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Τώρα πια δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες καθυστερήσεις. Είναι ζήτημα ποιότητας που δεν λύνεται όσο κι αν δουλεύει σκληρά με το διαθέσιμο ροστερ ο κόουτς. Ορισμένα πράγματα ξεπερνούν τις ικανότητες του προπονητη και την διάθεση των παικτών.

Η φιλική ήττα από την Αλκμααρ ήρθε να καταδείξει ότι με την περσινή συνταγή δεν γίνεται προκοπή. Οι Ολλανδοι άνοιξαν την πόρτα για να φανεί πόσο μεγάλο είναι το αγωνιστικό πρόβλημα. Μα πέντε – έξι μεταγραφές ο Παναθηναϊκός τις κάνει άνετα σε μια περίοδο, θα σκεφτεί κανείς. Ναι, αλλά τις κάνει από το… σακούλι και μετά από ένα εξάμηνο ψάχνει να τις ξεφορτωθεί όπως γίνεται κι αυτό το καλοκαίρι. Η παρατήρηση αυτή δεν σχετίζεται με τον εικοσιτετράχρονο κροάτη Σάρλια που ήρθε για να καλύψει ένα υπαρκτό κενό στο κέντρο της άμυνας. Το αν θα τα καταφέρει θα φανεί στην πορεία. Καλύτερα πάντως ένας νεαρός με προοπτικές εξέλιξης παρά κάποιος που έρχεται γιατί δεν βρήκε κάπου αλλού να… αράξει.

Εδώ και χρόνια όσοι παρακαλουθούν το τριφύλλι βρίσκονται στο ίδιο έργο θεατές. Παίκτες έρχονται και φεύγουν για να έρθουν άλλοι που θα φύγουν κι αυτοί. Παίκτες με προβληματικά βιογραφικά που αγιοποιούνται στις πρωτες προπονήσεις και στα πρώτα επίσημα φτάνουν μέχρι και να λοιδωρούνται πριν αρχίσει η προσπάθεια να λύσουν τα συμβόλαιά τους και να έρθουν άλλοι. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως θα διώξει το για να πάρει και ποιος θα κάνει αυτές τις δουλειές. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι ο Γιοβανοβιτς δεν έχει αποφασίσει ακόμα ποιος του κάνει και ποιος όχι….