Σε ένα πολύ δύσκολο και γεμάτο αγωνία απόγευμα, ο Παναθηναϊκός, κατάφερε να πάρει την νίκη κόντρα σε έναν αντίπαλο, που μόνο σκοπό του είχε να καταστρέψει, να εκνευρίσει και να κάνει καθυστερήσεις. Σε ματς σαν και αυτό ο διαιτητής έχει μεγάλη ευθύνη για το πως θα εξελιχθεί. Αν αποφασίσει να μην τιμωρήσει την σκληρότητα των μαρκαρισμάτων, αν αποφασίσει να αφήσει τις συνεχείς και απροκάλυπτες καθυστερήσεις, τότε είναι πολύ λογικό να γίνει το παιχνίδι μια αγωνιστική σούπα. Με έντεκα παίκτες πίσω από την μπάλα, με απόφαση να χτυπήσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού και να εκμεταλλευτεί την ανοχή του ρέφερι, στήθηκε ο Αστέρας Τρίπολης στη Λεωφόρο. Είναι επομένως, πολύ ευχάριστο για το ποδόσφαιρο ότι η τακτική των Αρκάδων “τιμωρήθηκε” και η ομάδα που προσπάθησε να παίξει μπάλα δικαιώθηκε.
Το αυτονόητο είναι και το πιο δύσκολο
Πριν από την έναρξη της έβδομης αγωνιστικής οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, οι εκτιμητές του πρωταθλήματος θεωρούσαν ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε ένα εύκολο απόγευμα και το τρίποντο της νίκης στην τσέπη του. Αποδείχθηκε τελικά ότι μόνο έτσι δεν ήταν. Οι πράσινοι δεινοπάθησαν για να πάρουν τους βαθμούς της νίκης και να συνεχίσουν το εκπληκτικό τους σερί. Οι απουσίες σημαντικών παικτών φάνηκαν στην λειτουργία του συνόλου και η γκέλα δεν ήταν μακριά. Θα ήταν μάλιστα γεγονός, αν δεν υπήρχε η τεχνολογία του VAR. Σε μια δύσκολη για τον διαιτητή ομολογουμένως φάση, αντί για πέναλτι αρχικά δόθηκε επιθετικό φάουλ. Ο Σιδηρόπουλος κάλεσε τον Παπαδόπουλο και η τάξη αποκαταστάθηκε. Σπόραρ και Τσέριν έλειψαν και μοιραία το σύστημα βραχυκύκλωσε. Ο Ιωαννίδης είναι μαχητικός, αλλά ο Σλοβένος είναι άλλη κλάση. Ο Τσέριν ηρεμεί την ομάδα και έχει δέσει με τον Πέρεθ, την ίδια στιγμή που ο Μπερνάρ ακόμα ψάχνεται.
Τα ίδια θα τραβήξει και στην Λαμία
Μετά τον Αστέρα έρχεται η σειρά της Λαμίας. Η ομάδα του Φέστα θα έχει παρόμοια τακτική με αυτή του Μεταξά. Η διαφορά είναι πως η επόμενη αντίπαλος του τριφυλλιού δεν έχει την ίδια ποιότητα και την αντίστοιχη τακτική προσήλωση με αυτή των Αρκάδων. Το ματς στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας είναι εξίσου σημαντικό. Δεν είναι ότι οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς δεν έχουν περιθώρια για απώλεια βαθμών, αλλά αν περάσει και από κει ο Παναθηναϊκός η πίεση στους αντιπάλους του αυξάνεται. Μην ξεχνάμε ότι η επόμενη αγωνιστική περιλαμβάνει ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ την Δευτέρα. Άρα με νίκη μπορεί να απομακρυνθεί και άλλο από ορισμένους από τους διώκτες του. Το έχουμε πει από την πρώτη στιγμή, που άρχισε το πρωτάθλημα, ότι ο τίτλος περνάει από τα λεγόμενα μικρά ματς. Στα μεγάλα παιχνίδια δεν τον φοβάμαι τον Παναθηναϊκό του Ιβαν. Ξέρει και να τα διαχειρίζεται και να τα κερδίζει. Με σοβαρότητα στα μικρά θα
πάει μπροστά.
Δεν είναι όλα θετικά
Η νίκη ήταν σημαντική, αλλά δεν τα καλύπτει όλα. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει και άλλες σταθερές στο παιχνίδι του εκτός από τον Αϊτόρ. Έχει θέμα με τις κλειστές άμυνες που δεν το έχει λύσει ακόμα. Έχει θέμα με την αξιοποίηση των στημένων φάσεων. Ούτε εκεί έχει κάνει σημαντική πρόοδο. Απαραίτητο στοιχείο για να σπάσεις άμυνες όπως του Αστέρα. Υπάρχει επίσης ζήτημα και πίσω από τον Σπόραρ. Ο Ιωαννίδης είναι φιλότιμος παίκτης, αλλά όταν για τον επιθετικό βάζεις ως αρετές την πίεση, τα σωματικά προσόντα και την αυταπάρνηση, κάπου χάνεις το νόημα. Ο επιθετικός είναι τα γκολ και η συνεισφορά του σε όσα δεν βάζει ο ίδιος. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Γιοβάνοβιτς καλείται να βάλει λίγο περισσότερο στο ροτέισον τους Βέρμπιτς και Μπερνάρ. Ο πρώτος όποτε μπαίνει μοιάζει ξενερωμένος. Εάν δεν γίνει κάτι σύντομα πάει καρφί για δεύτερος Βιτάλ. Ο δεύτερος έχει αρχίσει και παίρνει χρόνο, αλλά δεν έχει βρει τον ρόλο του. Ο Βραζιλιάνος είναι απαραίτητος στη σεζόν για να διεκδικήσει το τριφύλλι τον τίτλο. Στα υπόλοιπα όλα καλά.
Το παραμύθι της εύνοιας
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε με πέναλτι. Ήταν ένα ακόμα που πήρε μέσα στη χρονιά. Ε και; Ήταν κάποιο από αυτά ανύπαρκτο; Ήταν κάποιο από αυτά τραβηγμένο; Όχι. Όλα ήταν και σωστά δόθηκαν. Τώρα αν δεν αρέσει σε ορισμένους αυτό δεν πειράζει. Είχαν συνηθίσει να μην παίρνει ο Παναθηναϊκός όσα δικαιούται, να αδικείται και να αντιμετωπίζεται ως ο φτωχός συγγενής στο τραπέζι των πλουσίων. Σήμερα για παράδειγμα, ο Παπαδόπουλος το προσπάθησε να φτιάξει ιστορία, αλλά δεν του βγήκε. Άφησε τους Αρκάδες να κλωτσάνε, είναι απορίας άξιο πως η αποβολή ήρθε τόσο αργά στο ματς. Άφησε τον γκολκίπερ Παπαδόπουλο να κάνει προκλητικές καθυστερήσεις από το πρώτο λεπτό χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ. Είδε επιθετικό φάουλ στο καθαρό πέναλτι του Αϊτόρ, αλλά κατά τα άλλα οι πράσινοι ευνοήθηκαν. Δεν πειράζει ξυδάκι. Το σωστό είναι να παίρνουν όλοι αυτό που δικαιούνται χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις. Τελεία και παύλα. Πάμε για τα επόμενα τώρα….