Η Ντρισμπιώτη δεν μπόρεσε να κρύψει τη χαρά της όπως ήταν απολύτως λογικό. Τόνισε ότι θα μπορούσε να κάνει πανελλήνιο ρεκόρ, ενώ στάθηκε και στη…χάρη που ζήτησε από τον προπονητή της.
Διαβάστε τις δηλώσεις της:
«Δεν ξέρω τι να πω, ήξερα ότι είμαι πολύ καλά και ζήτησα από τον προπονητή μου να αγωνιστώ. Έκανα ατομικό ρεκόρ, όμως μπορούσα να κάνω και πανελλήνιο ρεκόρ, από το οποίο ήμουν μόλις 5” μακριά, όμως δεν το κατάλαβα γιατί δεν κοίταξα ποτέ το ρολόι μου.
Οι άλλες κοπέλες ανέβαζαν ρυθμό και μετά έπεφταν, εγώ αντίθετα ήμουν σταθερή. Είχα υπομονή και τις περίμενα. Ήξερα ότι στο τέλος θα μου έρθουν. Έξι χιλιόμετρα πριν από το τέλος συνέβη ακριβώς αυτό και έκανα την επίθεση μου.
Ήδη από τη δεύτερη μέρα ένιωθα πολύ καλύτερα, ένιωθα ότι είχα ανακτήσει το 70% των δυνάμεων μου και ότι μπορούσα να είμαι στην δεκάδα. Κοιτούσα συνεχώς γύρω μου. Όταν κατάλαβα ότι είμαι στις 7 πρώτες και έβλεπα πόσο έχουν κουραστεί, ενώ εγώ ήμουν ξεκούραστη κατάλαβα ότι ήμουν έτοιμη και γι αυτό δεν άκουσα τον προπονητή μου και έφυγα νωρίτερα γιατί ήθελα τη νίκη.
Αυτό που έχω να διαχειριστώ τώρα είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει πρώτα να διαχειριστώ τα δικά μου συναισθήματα, του προπονητή μου και μετά της οικογένειας μου. Ο κόσμος με έχει βάλει στην καρδιά του και τον ευχαριστώ. Έτρεξα για όλους αυτούς που πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους και να μην το βάζουν ποτέ κάτω.
Χάρηκα πολύ με τον καιρό είναι για μένα ιδανικό να βρέχει, με ήλιο είναι πιο δύσκολα θέλει καλύτερη διαχείριση και να ακούω τον κόουτς απόλυτα. Σήμερα δεν το έκανα έφυγα πιο νωρίς.
Ήταν όλη η ομάδα εδώ, η στήριξη τους ήταν μεγάλη μου χαρά και την είχα ανάγκη. Τους άξιζε η νίκη και πιο πολύ στον προπονητή μου, από τον οποίο έχω ζητήσει μία μπύρα, η οποία δεν έχει έρθει ακόμα. Όχι τίποτα άλλο για αποκατάσταση».