Για την χθεσινή ήττα της ΑΕΚ από τη Ζόρια, γράφει ο Κώστας Τσίλης

Πριν την φετινή σεζόν, η αμέσως προηγούμενη που η ΑΕΚ είχε χάσει με τρία γκολ διαφορά στην Ευρώπη, ήταν αυτή που έπαιζε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και τότε είχε χάσει μόνο από τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ με 3-0. Τον Άγιαξ που είχε φτάσει στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Φέτος ξεκίνησε τους ομίλους στο Γιουρόπα, με ήττα 3-0 από την Μπράγκα.

Επίσης τελευταία φορά που η ΑΕΚ έχασε με διαφορά τριών τερμάτων μέσα στο ΟΑΚΑ, ήταν πριν από 13 χρόνια, στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, από την Σεβίλλη. Την Σεβίλλη που τότε κατακτούσε τα Γιουρόπα το ένα, πίσω από το άλλο. Τώρα έχασε με 3-0 από κάποια Ζόρια από το παγωμένο Λουχάνσκ, που δεν είχε ούτε βαθμό στον όμιλο. Όλο αυτό μαζί, φοβούμαι πως δυστυχώς, φανερώνει την γενικότερη προσέγγιση που έχει η ΑΕΚ φέτος στον ευρωπαϊκό όμιλο. Πάμε παρακάτω.

Ο Καρέρα είπε μετά το ματς με την Ζόρια, πως η ΑΕΚ έπαιξε καλά στο πρώτο ημίχρονο, πως έκανε ευκαιρίες και απλώς ήταν λίγο αργή στην ανάπτυξη και όλα άλλαξαν με την αποβολή. Ζητώ συγγνώμη που θα χαλάσω το αφήγημα, αλλά η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο ήταν 0-0 με την Ζόρια, με μηδέν κλασική ευκαιρία. Ακόμα και αν δεν ερχόταν αυτή η αποβολή και η πλημμύρα του δευτέρου ημιχρόνου, μ’ αυτή την εικόνα, το 0-0 δεν επρόκειτο να αλλάξει. Και το 0-0, μ’ αυτόν τον αντίπαλο, εκτός έδρας, σε ματς που η ΑΕΚ το χρειαζόταν για να μείνει ζωντανή στην μάχη της πρόκρισης, ντροπιαστικό θα ήταν. Το γεγονός πως πιθανότατα ο προπονητής δεν το βλέπει έτσι, είναι και αυτό δείγμα της προσέγγισης που έχει κάνει στην φετινή ευρωπαϊκή παρουσία της ομάδας.

Βεβαίως ο Καρέρα ανέλαβε τις ευθύνες του και δήλωσε πως ο πρώτος υπεύθυνος για την κατάσταση, είναι αυτός. Θετικό και θαρραλέο, διότι θυμάμαι πολλούς προπονητές της ΑΕΚ που δεν είχαν πει ποτέ την λέξη «ευθύνομαι», ακόμα και στα χειρότερα δικά τους (και της ομάδας) βράδια. Όμως η πραγματικότητα για όσα έγιναν στο ματς με την Ζόρια, είναι πως ο Καρέρα δεν είναι ο πρώτος υπεύθυνος, αλλά ο βασικός και κύριος υπεύθυνος. Διότι πολύ απλά, όλα όσα έκανε στο ματς με την Ζόρια, από την αρχή μέχρι το τέλος του, ήταν λάθος. Προετοιμασία, σχηματισμός, διαχείριση. Όλα. Πάρτε τα με την σειρά.

Ξεκινώ με την προετοιμασία της ομάδας. Ο Καρέρα στους παίκτες έχει πει πως δεν θα πρέπει να παρασυρθούν από τη νίκη με 4-1 στην Ουκρανία και πως η Ζόρια είναι ένας πειθαρχημένος τακτικά αντίπαλος. Την ίδια στιγμή όμως, επιλέγει αυτό το ματς, για να αλλάξει για πρώτη φορά τερματοφύλακα. Επομένως το μήνυμα που στέλνει, είναι τουλάχιστον αντιφατικό. Ή πρόκειται για ζόρικο ματς και χρειάζεται εγρήγορση, είναι ένα πιο χαλαρό ματς, που σηκώνει αλλαγές. Και τα δυο μαζί, δεν γίνονται.

Πάμε στην επιλογή του σχηματισμού. Ο Καρέρα αποφάσισε να πάει σ’ αυτό το 3-5-2. Ένας σχηματισμός που όσες φορές έχει χρησιμοποιηθεί, η εικόνα της ΑΕΚ είναι τραγική. Και τα αποτελέσματα το ίδιο. Μια φορά μόνο δούλεψε και αυτή ήταν στο πρώτο ματς με την Ζόρια στην Ουκρανία. Υποθέτω πως γι αυτό το επέλεξε και πάλι τώρα ο Καρέρα πάλι απέναντι στην Ζόρια. Όμως παραγνώρισε μια σημαντικότατη παράμετρο. Τώρα έλλειπε ο Μάνταλος. Και χωρίς τον Μάνταλο, αυτό το σύστημα είναι άλλο σύστημα. Όπως επίσης και η ΑΕΚ χωρίς τον Μάνταλο, είναι άλλη ΑΕΚ. Αφήστε που, από το ματς στην Ουκρανία, δεν ήταν διαθέσιμοι ούτε ο Καρίμ, ούτε ο Ολιβέιρα. Τώρα ήταν και οι δυό.

Και για το κλείσιμο, η διαχείριση του ματς. Καταρχάς ο Καρέρα βλέπει αυτή την εικόνα στο πρώτο ημίχρονο και ενώ στον πάγκο υπάρχει και ο Καρίμ και ο Ολιβέιρα και ο Μαχαίρας και ο Αλμπάνης, συνεχίζει… ευθεία. Έρχεται η αποβολή. Καμία αντίδραση. Η ΑΕΚ μένει με δέκα παίκτες στο 49’, τρώει το πρώτο γκολ στο 61’ και τις πρώτες κινήσεις από τον πάγκο, ο Καρέρα τις κάνει στο 65’. Και είναι κινήσεις που δείχνουν πως πλέον ο προπονητής πίνει θάλασσα και πνίγεται. Αποφασίζει να κάνει δεξί μπακ τον Σβάρνα, για άγνωστο λόγο και άγνωστο στόχο και να ρίξει στο ματς τον Γαλανόπουλο, επίσης για άγνωστο λόγο και στόχο. Και κατόπιν άρον άρον μέσα ο Βασιλαντωνόπουλος, δηλαδή ένα δεξί μπακ και ο Μαχαίρας στο 88’. Χάος ανάλογο με το τελικό σκορ.

Προφανώς μιλάμε για τεράστιο στραπάτσο και μεγάλο πισωγύρισμα. Δεν χρειάζεται καν επ’ αυτού ανάλυση. Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Η αντίδραση και η νίκη την Κυριακή στην Τρίπολη, είναι εκ των ων ουκ άνευ. Στην τελική, αν κόουτς σε ενδιαφέρει πιο πολύ το πρωτάθλημα, πρέπει να το αποδεικνύεις κιόλας. Κάθε Κυριακή, μέχρι και τον Μάη.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Φυσικά και οι ελπίδες που έχει η ΑΕΚ για πρόκριση στην επόμενη φάση, είναι απειροελάχιστες και πρακτικά μη ρεαλιστικές. Αδιάφορο πρέπει να είναι. Αυτό που οφείλει να κάνει ο προπονητής και η ομάδα, είναι “πόλεμο” για νίκη την προσεχή Πέμπτη με την Μπράγκα και μάχη για βαθμό ή βαθμούς με την Λέστερ την τελευταία αγωνιστική στην Αγγλία. Διότι αυτό οφείλει να κάνει η ΑΕΚ που βγαίνει στην Ευρώπη για να διεκδικεί όχι για να βολτάρει και που θέλει να φτιάχνει όχι να χαλάει το ευρωπαϊκό της μέλλον. Οτιδήποτε λιγότερο, στην ΑΕΚ δεν ταιριάζει, τελεία και παύλα.