Ο Χρήστος Σούτος σχολιάζει τις μέρες και τα έργα του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό.

Ο Γιάννης Αλαφούζος μπήκε στην πράσινη καθημερινότητα από τον Μάιο του 2012. Ανέλαβε ως Πρόεδρος ουσιαστικά τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και έκτοτε είναι αυτός που κινεί τα νήματα, είτε ασχολούμενος απευθείας ο ίδιος είτε τοποθετώντας ανθρώπους δικής του επιλογής ως επικεφαλής, στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.

Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με το ρεπορτάζ των πρασίνων για να γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα από μέσα που λένε. Ως φίλαθλος όμως του τριφυλλιού, ως δημοσιογράφος εδώ και καιρό και κυρίως ως άνθρωπος σκεπτόμενος, έχω καταφέρει να σχηματίσω μια άποψη για τον βίο και την πολιτεία του ισχυρού άνδρα της πράσινης Π.Α.Ε στα χρόνια της διοίκησης του.

Πριν από οτιδήποτε άλλο πει κανείς, νομίζω, πως δεν προξενεί κάποια ιδιαίτερη έκπληξη ότι βιώνει και φέτος ο μεγάλος αθηναϊκός Σύλλογος. Εάν κάτι διακρίνει τον διοικητικό ηγέτη των πρασίνων είναι η έλλειψη ποδοσφαιρικής λογικής και γνώσης, στοιχεία που τον οδηγούν συχνά να “πατάει” το κουμπί της αυτοκαταστροφής. Η φετινή σεζόν μοιάζει, σε μικρογραφία ευτυχώς σε ότι έχει να κάνει με τα ποσά που συμφωνήθηκαν με τους νέους παίκτες, με την περίοδο που την θέση του προπονητή είχε ο Ιταλός Αντρέα Στραματσόνι.

Πάμε να δούμε τώρα τις ομοιότητες. Τότε έφυγε, όπως και τώρα, ένας κανονικός προπονητής και στην θέση του ήρθε ένας μαθητευόμενος μάγος. Ο Αναστασίου τότε, ο Δώνης τώρα. Ο Στραματσόνι τότε, ο Πογιάτος τώρα. Τότε ήρθαν άκριτα και χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και πλάνο παίκτες που κόστισαν πολλά χωρίς να προσφέρουν τίποτα με τον Γιάννη Αλαφούζο να δίνει λευκή επιταγή χωρίς να θέτει ούτε όρους, ούτε περιορισμούς. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Κάκιστη αγωνιστική εικόνα, ο Ιταλός να αποχωρεί μετά από λίγο καιρό και ο Σύλλογος να μένει δέσμιος βαρύτατων συμβολαίων που τον οδήγησαν ένα βήμα πριν τον ολοκληρωτικό αφανισμό. Σας θυμίζει κάτι;
Το σκηνικό που στήνεται φέρνει στο νου δυσάρεστες αναμνήσεις.

Η απομάκρυνση το καλοκαίρι του Γιώργου Δώνη, η εγκατάλειψη του πλάνου με την προώθηση των νεαρών παικτών και η λευκή επιταγή από την διοίκηση στον Τσάβι Ρόκα για τις μεταγραφές και την επιλογή ενός προσώπου για την τεχνική ηγεσία που δεν έχει εργαστεί ποτέ ξανά στο παρελθόν σε πάγκο πρώτης ομάδας, φαίνεται ότι δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και δυστυχώς θυμίζουν όσα έζησε η ομάδα την σεζόν 2016-17 που ξεκίνησε με τον Ιταλό στο τιμόνι της. Η στήριξη που ακούγεται από χθες ότι παρέχει η διοίκηση στον Πογιάτος είναι με ημερομηνία λήξης. Το μόνο που μένει να αποσαφηνιστεί, είναι αν αυτή θα έρθει πριν την διακοπή, κατά την διάρκεια της ή μετά το ματς του Παναθηναϊκού στο Ηράκλειο με τον Ο.Φ.Η. Ο Γιάννης Αλαφούζος μοιάζει να βαδίζει για μια ακόμα φορά στο γνωστό γι’ αυτόν μονοπάτι της αυτοκαταστροφής. Τι σημαίνει αυτό;

Ο ισχυρός άνδρας της πράσινης Π.Α.Ε αποφάσισε να τινάξει στον αέρα ένα ελκυστικό μοντέλο που με κόπο έχτιζε, μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες, ο Γιώργος Δώνης και το οποίο με την κατάλληλη στήριξη θα μπορούσε να αποδόσει. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά από το 2012, όταν και ανέλαβε τις τύχες του τριφυλλιού, που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο.

Η επιλογή του να τραβήξει τα καλώδια της χρηματοδότησης και να διαλύσει την ομάδα το καλοκαίρι του 2017, επί Μαρίνου Ουζουνίδη στο πάγκο, πουλώντας κατά σειρά Μπεργκ, Ζέκα, Βιγιαφάνιες και ανακοινώνοντας την αποστασιοποίηση του τα Χριστούγεννα έφτασε τον Παναθηναϊκό να εκλιπαρεί εχθρούς και φίλους για να παραμείνει από το παράθυρο στην Superleague. Ο νεοπλουτισμός που εμφάνισε ως ασθένεια μετά την μοναδική επιτυχία επί των ημερών του, την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2014, τον οδήγησε στην λαίλαπα Στραματσόνι.

Η πίστη ότι με τα ψέματα μπορεί να αλλάξει επίπεδο τον οδήγησε το προηγούμενο καλοκαίρι στην απόφαση να χαλάσει μια ακόμα φορά ότι καλό χτίστηκε στην πιο δύσκολη τριετία της σύγχρονης ιστορίας του τριφυλλιού. Το θέμα είναι η πρακτική του αυτή θα οδηγήσει εκ νέου τον Σύλλογο σε μεγάλες περιπέτειες.

Ας ελπίσουμε πως έστω και την ύστατη ώρα θα πρυτανεύσει η ποδοσφαιρική λογική, που υπαγορεύει να έρθει χθες ένας κανονικός προπονητής και να αρχίσει να δουλεύει.