Γιακουμάκη θα λέτε και θα… κλαίτε. Γράφει ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος,

«Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ…» το τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα πρώτη σκέψη στο μυαλό μου ακούγοντας το φίλο μου τον Κώστα, με βαριά κρητική προφορά, να σχολιάζει την αποχώρηση του Γιακουμάκη από την ΑΕΚ το ’20. Θυμήθηκα τα λόγια του, τούτες τις μέρες, διαβάζοντας για τα κατορθώματα του Γιώργου Γιακουμάκη στη χώρα της τουλίπας.

Άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του μυαλού μου και μπήκαν οι… Ερινύες. Εγώ βέβαια ούτε «έγκλημα» έχω διαπράξει ούτε έχω διαταράξει τη φυσική και ηθική τάξη των πραγμάτων οπότε αναρωτιέμαι προς τί η επίσκεψη τους . Άλλους θα έπρεπε να επισκεφτούν οι «Ερινύες» μπας και ξυπνήσουν και αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για τα «εγκλήματα» που έχουν διαπράξει. Αλλά κι εγώ ως εκπρόσωπος του Τύπου μετέχω στο παιχνίδι οπότε δεν αποκλείεται να μου αναλογεί μέρος της ευθύνης. Γιατί τότε που έπρεπε να μιλήσω ποιούσα τη… νήσσαν.

Στο άκουσμα ότι ο πρώην επιθετικός της Ένωσης κάνει πάταγο στην χώρα του Κρόϊφ εντυπωσιάστηκα όχι μόνο από την είδηση αλλά την αντίδραση μέρους του κόσμου της ΑΕΚ. «Σιγά τις ολλανδικές άμυνες. Στο ολλανδικό πρωτάθλημα σκοράρουν και οι… ανάπηροι» τα σχόλια όχι μόνο των οπαδών -σχολιαστών καφενειακού επιπέδου αλλά και επώνυμων σχολιαστών των ΜΜΕ. Παρακολουθώ ενεός. Δηλαδή η Λαμία, ο ΟΦΗ, η Λάρισα, ο Απόλλων ή ο Παναιτωλικός διαθέτουν καλύτερες άμυνες από την Τβέντε, την Ουτρέχτη, την Χέρενφεν ή την Βαλβάϊκ. Κούνια που μας κούναγε!

Στον τελευταίο αγώνα ο Γιακουμάκης πέτυχε 4 γκολ με αντίπαλο τη Φίτεσε. Αντίδραση ημιμαθούς ξερόλα. «Σιγά την ομαδάρα με την αμυνάρα». Έ, λοιπόν η ασχετοσύνη έχει και τα όρια της. Προς γνώση και συμμόρφωση. Με 17 γκολ παθητικό η Φίτεσε διαθέτει τη δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με τον Άγιαξ να έχει την κορυφαία με 15 γκολ παθητικό. Η «παιδική χαρά» της Φίτεσε, όπως την αποκάλεσαν κάποιοι εγχώριοι αναλυτές, δέχθηκε 2 γκολ από τον Άγιαξ χάνοντας με 2-1 και 1 γκολ από την Αϊντχόβεν την οποία νίκησε με το ίδιο σκορ.

«Του δόθηκαν ευκαιρίες αλλά δεν μπόρεσε να τις αξιοποιήσει» υποστηρίζουν οπαδοί και φίλοι της ΑΕΚ αλλά και εκπρόσωποι των ΜΜΕ. Κι όχι μόνο το υποστηρίζουν, αλλά απαλλαγμένοι από περιττές σκέψεις και προβληματισμούς βολεύονται στον καναπέ του σπιτιού τους , απλώνουν τις ποδάρες τους στο τραπεζάκι του σαλονιού προκαλώντας τις δικαιολογημένη οργή της κυρά τους κι ονειρεύονται παιχταράδες που θα σχίζουν δίχτυα ή θα σπάζουν τα δοκάρια των αντιπάλων.

Κι αν ο κόσμος δικαιολογείται, γιατί εμπιστεύεται τους ειδικούς και καταπίνει αμάσητη τη τροφή που του προσφέρουν, οι δημοσιογράφοι, οι σχολιαστές, οι ρεπόρτερς, οι αναλυτές πως δικαιολογείται να υποστηρίζουν κάτι ανάλογο; Πώς είναι δυνατόν έμπειροι δημοσιογράφοι να κλείνουν κεφάλαια και να γυρίζουν σελίδες αποφεύγοντας τη βάσανο της τεκμηριωμένης στήριξης της άποψης τους.

«Πήρε τις ευκαιρίες του« αποφαίνονται με ύφος δεκάδων καρδιναλίων αρκετοί ρεπόρτερς κι όλα καλά κι όλα ωραία και πάμε σαν άλλοτε πάμε σαν άλλοτε σε ρυθμούς… βαλς. Το ροκ στην περίπτωση είναι σκληρό, οπότε τεχνηέντως αποφεύγεται.

Κουράστηκα βαρέθηκα και κυρίως αηδίασα, φίλες και φίλοι μου, να ακούω κούφια λόγια και απόψεις που εδράζονται στην κινούμενη άμμο ενός θολωμένου από την ημιμάθεια μυαλού. Θεωρώ λοιπόν, ότι ο Γιώργος Γιακουμάκης δεν στηρίχτηκε και πολύ περισσότερο δεν πήρε τις ευκαιρίες που με βάση το ταλέντο του θα έπρεπε να έχει πάρει στη διάρκεια της θητείας του στην Ένωση. Για να μην σας κουράζω και κυρίως για να μη διαβώ το κατώφλι της “παπαρολογίας” αφήνω τους αριθμούς να μιλήσουν.

Περίοδος 2017/2018 Η πρώτη χρονιά του Γιακουμάκη στην ΑΕΚ. 298 λεπτά συμμετοχής σε 11 αγώνες. Σε 2 μόλις αγώνες ξεκίνησε στο βασικό σχήμα , σε 9 πέρασε ως αλλαγή πέτυχε 1 γκολ.

Περίοδος 2018/2019. Τα λεπτά συμμετοχής του Γιακουμάκη συγκλονίζουν. 107′ όλα κι όλα με 6 συμμετοχές ως αλλαγή. Σε κανένα αγώνα βασικός. Την ίδια αγωνιστική περίοδο παραχωρήθηκε στον ΟΦΗ. Η τρέλα και ο παραλογισμός στα καλύτερα τους στις τάξεις της Ένωσης. Αρκετοί ευθυγραμμισμένοι με τη γραμμή της διοίκησης μιλούν με συμπάθεια για έναν περιορισμένων δυνατοτήτων επιθετικό που ενώ του δόθηκαν οι ευκαιρίες δεν τα κατάφερε. O tempora, o mores!

Περίοδος 2019/2020: Ο Γιακουμάκης επιστρέφει στη ΑΕΚ αγωνίζεται συνολικά 424 λεπτά με 13 συμμετοχές. Σε μόλις 2 αγώνες ξεκινάει στο βασικό σχήμα. Στα υπόλοιπα 11 παιχνίδια αγωνίζεται ως αλλαγή. Να η ευκαιρία. Ο Τύπος τον αντιμετωπίζει ως εναλλακτική λύση. Ούτε σκέψη ότι η αντιμετώπιση του ως παίχτη του πάγκου, κάνει κουρέλι την ψυχολογία του. Τη μεταβατική περίοδο που ο Νίκος Κωστένογλου παραδίδει στον Μάσιμο Καρέρα ξεκινάει βασικός αλλά είναι πλέον αργά. Κόσμος και Τύπος τον αντιμετωπίζουν ως ένα μέτριο ποδοσφαιριστή στην άκρη του πάγκου.

Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών έχει ολοκληρωθεί και ο Ηρακλειώτης επιθετικός, ακολουθώντας το δρόμο του συμπατριώτη του Νίκου Μαχλά, με ενδιάμεσο σταθμό τη Γκόρνικ Ζαμπρζε ( 12 συμμετοχές 3 γκολ) φτάνει στην επαρχία της Λιμβουργίας, στη νοτιοανατολική Ολλανδία, στο Φένλο.

Ελάχιστοι μέχρι σήμερα οι μήνες παρουσίας του στα γήπεδα της Ολλανδίας αλλά αρκετοί για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. 1632 λεπτά συμμετοχής, 19 αγώνες, 20 γκολ. Απίστευτο από ένα μέτριο επιθετικό όπως ο Γιακουμάκης που πήρε τις ευκαιρίες του στην ΑΕΚ αλλά δεν τα κατάφερε. Βέβαια στη Φένλο σε λιγότερο από 6 μήνες έχει 1632 λεπτά συμμετοχής στο βασικό σχήμα ενώ στην ΑΕΚ των ευκαιριών σε 2,5 χρόνια και τρείς περιόδους συνολικά 829 λεπτά!!! και μάλιστα ως αλλαγή. Πιάστηκε από το πολύ καθισιό στο πάγκο της ομάδας γι’ αυτό και δεν τα κατάφερε. Θα ήταν μια κάποια δικαιολογία αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν της αρέσουν τα ανέκδοτα.

Εντυπωσιασμένος από τα επιτεύγματα του Γιακουμάκη επικοινώνησα με έναν φίλο στη χώρα των “Οράνιε”. Αναζητούσα κάποιες απαντήσεις που με βασάνιζαν τις τελευταίες ημέρες. Είναι οι “Ερινύες” που δεν μ’ αφήνουν να ηρεμήσω η η αλήθεια ότι ως δημοσιογράφος δεν θέλω να είμαι συνένοχος σε μια διατάραξη της φυσικής και ηθικής τάξης τω πραγμάτων;

Οι απαντήσεις του Βασίλη αποκαλυπτικές. Η ομάδα, ο κόσμος αλλά και τα ΜΜΕ υποδέχθηκαν τον Γιακουμάκη ως βασικό μέλος της ομάδας και όχι ως εναλλακτική λύση. Τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, τον στήριξαν ως παίχτη “ενδεκαδάτο” κι αυτό ήταν αρκετό για να απελευθερώσει ο Γιώργος το ταλέντο και την ποιότητα που έκρυβε μέσα του.

Στη ζυγαριά των προτιμήσεων του κόουτς ο Γιακουμάκης έχει το ιδανικό βάρος που γέρνει την πλάστιγγα πάντα προς τη πλευρά του. Στον επιθετικό σχεδιασμό ο Γιακουμάκης έχει ρόλο πρωταγωνιστικό .

Η επιθετική τακτική της Φένλο σχεδιάζεται, οργανώνεται και υλοποιείται στη διάρκεια τω προπονήσεων με στόχο την αξιοποίηση του Γιώργου Γιακουμάκη. Ο 27χρονος επιθετικός το εισπράττει, γεμίζει αυτοπεποίθηση λόγω της αναγνώρισης και της στήριξης και με ψυχολογία στα ύψη ανταποδίδει με σπουδαίες εμφανίσεις και γκολ.

Δεν γνωρίζω αν το γήπεδο “De Koel”, έδρα της Φένλο πλημμυρίζει με τους ήχους του “Ζορμπά” κι αν χορεύουν συρτάκι στις εξέδρες οι οπαδοί μετά από κάθε γκολ του Γιώργου. Για ένα όμως είμαι σίγουρος. Ότι κάποιοι ” άμπαλοι” εκεί στη Ολλανδία πίστεψαν στο ταλέντο του Γιώργου, τον αγκάλιασαν ως βασικό μέλος της ομάδας, τον στήριξαν και κυρίως οργάνωσαν το τρόπο παιχνιδιού τους με στόχο την αξιοποίηση του.

Στην ΑΕΚ τον υποδέχτηκαν ως εναλλακτική λύση, τον αντιμετώπισαν ως συμπλήρωμα για τα διπλά των προπονήσεων για να ασκούνται τα βασικά όπλα της ομάδας όπως για παράδειγμα ο Βέρντε και στο φινάλε, για τα μάτια του κόσμου και κυρίως για να έχουν ήσυχη τη συνείδηση τους, του έδιναν ως “ευκαιρίες” κάποια λεπτά συμμετοχής.

Λάθος νοοτροπία; Ποιος ξέρει. Σίγουρα δεν φταίει ο Γιακουμάκης για την μην αξιοποίηση του από την Ένωση. Η ποιότητα και η αξία του φαίνονται στα γήπεδα της Ολλανδίας. Στην πρώην ομάδα του την ΑΕΚ κάποιοι θα πρέπει να προβληματιστούν και να αναζητήσουν τα πως και τα γιατί. Πώς ένας μέτριος κατά την άποψη τους επιθετικός “γλεντάει” τις άμυνες της Ολλανδίας και κυρίως να ψαχτούν γιατί απέτυχαν να τον αξιοποιήσουν.

Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι, αν ο Γιώργος Γιακουμάκης λεγόταν Γιακουμάκιτς ή Γιακουμόφσκι θα είχε διαφορετική αντιμετώπιση και ότι η ιστορία της ζωής του δεν θα είχε συμπεριλάβει το κεφάλαιο Φένλο – Γιακουμάκης. Ή κάνω λάθος;