Ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς stand-up comedians, ο Τζορτζ Κάρλιν που εγκατέλειψε τα εγκόσμια το 2008, είχε πει πώς «αν κάποιος χαμογελάει όλη την ώρα, τότε πουλάει κάτι που δεν λειτουργεί».
Ο Όντετ Κάτας χαμογελά σπάνια. Είναι το ίδιο ανέκφραστος σε κάθε έκφανση της καριέρας του, ως παίκτης ή προπονητής, τουλάχιστον τις στιγμές που ο φωτογραφικός φακός αποτύπωσε. Είτε σηκώνει Ευρωπαϊκό, είτε πετυχαίνει απλά μία νίκη, είτε μιλάει στους δημοσιογράφους, είτε είναι «χαλασμένος» μετά από μία ήττα οι διαφορές στην έκφρασή του είναι απειροελάχιστες.
Στα αποδυτήρια του ΣΕΦ, μετά το τέλος του βαθμολογικά αδιάφορου (με τα τώρα δεδομένα πάντα) ντέρμπι στο Φάληρο, ο Δημήτρης Διαμαντίδης πήγε να τον συγχαρεί. Εκεί, ο Κάτας γέλασε! Είναι είδηση ίσως και μεγαλύτερη από τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού και ας ήρθε αυτή χωρίς τον Νέντοβιτς αλλά και με σχετική άνεση. Ας αποτέλεσε μία εξέλιξη, η οποία «τελειώνει» τους «ερυθρόλευκους» για φέτος αρχές Φεβρουαρίου. Ας μην σημαίνει τίποτα για τον «Εξάστερο», που όταν δεν πηγαίνει στο Final-4 η χρονιά θεωρείται χαμένη για τον απαιτητικό κόσμο του.
Από την πρώτη στιγμή της συμφωνίας του Όντετ Κάτας με το Τριφύλλι γράψαμε πώς η επιλογή είναι σωστή Παναθηναϊκά, για κάτι τέτοιες στιγμές. Όταν εργάζονται για τους Πράσινους προσωπικότητες όπως ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Διαμαντίδης και ο Κάτας, στη χειρότερη και πιο δύσκολη χρονιά της σύγχρονης ιστορίας του τμήματος, πώς να μην είσαι αισιόδοξος; Πώς να μην ελπίζεις ότι λίαν συντόμως το φετινό κακό όνειρο, στο τμήμα – καμάρι του συλλόγου, θα τελειώσει;
Κάτας: Έκανε το μειονέκτημα, μέγιστο προτέρημα
Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Νεμάνια Νέντοβιτς δεν θα παίξει, 9/10 Παναθηναϊκοί έβαλαν τα χέρια στο κεφάλι και αναλογίστηκαν πώς θα περάσει αυτή η βραδιά στο, κατά τα άλλα, φιλόξενο ΣΕΦ. Ενδεχομένως και ο Ισραηλινός προπονητής να έκανε το ίδιο, σε κάποια γωνία του γραφείου του εκεί που δεν θα τον βλέπει κανείς. Η δουλειά του, όμως, δεν είναι η μεμψιμοιρία και η αποδοχή του όποιου πεπρωμένου πλησιάζει. Ειδικά, μετά την κακή ήττα από τον Προμηθέα η δουλειά του ήταν να το αλλάξει αυτό. Να μετατρέψει την απουσία σε… παρουσία άλλων!
Κάπου εδώ έρχεται ο Σαντ-Ρος των 20 πόντων και των 4/6 τριπόντων. Κάπου εδώ έρχεται η εμφάνιση… Νικ Καλάθη του Λευτέρη Μποχωρίδη. Ότι οι ψηλοί των Πράσινων θα έκαναν έστω τα στοιχειώδη, αναδεικνύοντας τη γύμνια της frontcourt γραμμής του Ολυμπιακού, λογιζόταν ως προαπαιτούμενο για μία αξιοπρεπή εμφάνιση. Δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι είπε ο Κάτας, στους δύο overachievers οι οποίοι αποτέλεσαν τους πυλώνες νίκες του Παναθηναϊκού. Χάνοντας τον μόνο παίκτη του ρόστερ, ο οποίος έχει το background να πάρει το δύσκολο σουτ, να τραβήξει κουπί στο σκοράρισμα, να εμπνεύσει, να δώσει πνοή ο Κάτας βρήκε δύο.
Κατάφερε να κάνει το μέγιστο μειονέκτημα, απόλυτο πλεονέκτημα. Φυσικά, για έναν κανονικό Παναθηναϊκό δεν σημαίνει κάτι περισσότερο αυτή η νίκη. Την έχει ξανακάνει κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες, σε ματς που έκριναν τίτλους, σε γεμάτο ΣΕΦ και προ-Covid! Τι σημαίνει η νίκη αυτή; Ο τρόπος που λειτουργεί ο Παναθηναϊκός, με δικά του παιδιά να περιποιούνται τις ανοικτές πληγές, μπορεί να δώσει την ελπίδα πώς με σταθερή διοίκηση θα επιστρέψει εκεί που του αξίζει. Εκεί που είναι ταγμένος να αγωνίζεται και να κατακτά κορυφές. Αν θα είναι η επιστροφή Γιαννακόπουλου η διοίκηση αυτή ή αν κάποιος άλλος ενδιαφερθεί θα το ξέρουμε ΣΙΓΟΥΡΑ το καλοκαίρι.
Έως τότε, η ασφάλεια του – ολίγων δευτερολέπτων – σκαστού χαμόγελου του Όντετ Κάτας μπορεί να καθησυχάζει και να εμπνέει ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ και να δείχνει ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ της κατάστασης. Αρκεί για τώρα τούτο, αφού μιλάμε για ικανή και αναγκαία συνθήκη που προετοιμάζει το ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ…