Αν ο Κολόμβος φορούσε ποδοσφαιρικά παπούτσια, ή είχε τη δυνατότητα να καρφώνει, πάλι την Αμερική θα αναζητούσε. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Πώς το έλεγε ο Νιόνιος, αυτό που σημάδεψε τα εφηβικά μας χρόνια, αυτό που γράφαμε σαν τρελοί σε θρανία και τοίχους; «Έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις»… Η αλήθεια είναι πως το 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν είχε ανάλογο δίλημμα. Αφενός δεν είχε γραφτεί το τραγούδι, αφετέρου άφησε πολλά σημαντικά πρόσωπα, για να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ανακάλυψε την Αμερική.

Μπορεί εν έτει 2021 να μην έχουμε καταλήξει από πού κρατά η σκούφια του (το πιθανότερο είναι ότι γεννήθηκε στη Γένοβα, αλλά ισχυρίζονται ότι κατάγεται από την ισπανική Αραγωνία, από τη Γαλικία, από την Πορτογαλία), όμως μπορούμε αβίαστα να συμφωνήσουμε ότι αν η… μετεμψύχωσή του έβγαινε σε αθλητική βερσιόν, πάλι την Αμερική έπρεπε να ανακαλύψει ο συμπαθής Κολόμβος.

Αφορμή όσων γράφω έδωσε το άρθρο του Γιώργου Χελάκη, βάσει του οποίου «οι Αμερικανοί αλλάζουν το ποδόσφαιρο που ξέρουμε». Αμ δε!… Να ήταν μόνο το ποδόσφαιρο; Από τις 29/12/2020 είχαμε αποκαλύψει στον over fm ότι η Ευρωλίγκα θέλει να γίνει το ΝΒΑ της Ευρώπης. Μάλιστα, τότε υποστηρίξαμε ότι μπορεί να γίνει… λαγός των ποδοσφαιρικών εξελίξεων, καθώς στο μπάσκετ θα μπορούσε να περάσει πιο εύκολα η απεμπλοκή από τα κατά τόπους πρωταθλήματα.

Αν διαβάσατε το άρθρο του Γιώργου Χελάκη θα παρατηρήσατε τις αντιδράσεις των πολιτικών ηγετών. Μόνο που όλοι γνωρίζουν ότι η οικονομία προηγείται της πολιτικής. Κι η έκφραση «δεν βγαίνω μάνα μου» μπορεί να μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες, που ακούει κανείς στη «γηραιά» ήπειρο. Τα μεγάλα κλαμπ έχουν μεγάλα έξοδα και τα δύο δημοφιλή αθλήματα πρέπει να περάσουν στην κατηγορία… Netflix, στην κατηγορία θεάματος.

Ναι, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την κόντρα «αιωνίων», όπως και στο Μάντσεστερ έχουν τα δικά τους τοπικά ντέρμπι, στην Ισπανία ο εμφύλιος δεν γίνεται με όπλα, αλλά στα γήπεδα της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης κτλ., αλλά είπαμε «έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις».

Τον καιρό που περνούσε στο DNA μας η κόντρα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, τότε που στα γήπεδα πήγαιναν φορώντας κοστούμι, οι παίκτες βιοπορίζονταν μέσω επαγγελμάτων, καθώς το ποδόσφαιρο δεν ήταν επάγγελμα. Από τότε μέχρι τώρα τα πάντα άλλαξαν. Ο επαγγελματίας παίκτης έχει μικρό προσδόκιμο (επαγγελματικής) ζωής, το χρηματιστήριο στα σπορ είναι για… μεγάλους «παίκτες», για να αποκτήσεις το πιο λαμπρό αστέρι πρέπει να τα… σκάσεις και τα λεφτόδεντρα μαράθηκαν.

Ως εκ τούτου υπάρχουν δύο δρόμοι: Επιστροφή στα… χωμάτινα γήπεδα, με παίκτες με κοιλίτσα, που δεν αλλάζουν φανέλα για κανέναν λόγο (σαν ταινία ασπρόμαυρου φιλμ ακούγεται), ή επιστροφή στο μέλλον. Αυτό το μέλλον, που με τον τρόπο του καθόρισε ο Κολόμβος, καθώς από τις ΗΠΑ περιμένουμε τα… φώτα και την οικονομική άνθιση. Ποιο είναι το μέλλον; Κλειστά πρωταθλήματα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, με πρότυπο το ΝΒΑ και τα πρωταθλήματα των χωρών να είναι… αναπτυξιακές λίγκες.

Ακούγεται (και είναι) σκληρό, αλλά έτσι είναι η ζωή. Σκληρή, αν μιλάμε με οικονομικούς όρους. Θα μπορούσε να πει ο φίλος Νίκος (Μπογιόπουλος) «είναι ο καπιταλισμός στα σπορ ηλίθιε» και θα είχε δίκιο. Και ξέρετε, δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, καθώς δεν θα ερωτηθούμε, δεν θα τεθεί σε δημοψήφισμα το αύριο των κορυφαίων αθλημάτων κι αθλητών. Η απόφαση δεν λαμβάνεται ούτε στην εξέδρα, ούτε στο γήπεδο, ούτε καν στα πρωθυπουργικά γραφεία.

Το παιχνίδι έχει περάσει στα χέρια των τεχνοκρατών (με πρώτους και καλύτερους τους προερχόμενους από τη χώρα που ανακάλυψε ο Κολόμβος), που έχουν να λύσουν εξισώσεις και να προβάλουν οικονομικά μοντέλα. Σκοπός είναι το χρήμα που θα διακινηθεί για τα δύο κορυφαία αθλήματα, να ξεπερνά τα έσοδα από τις πωλήσεις όπλων, ναρκωτικών και λευκής σαρκός. Είναι πιο… τίμια δουλειά, έχει λιγότερους κινδύνους και δεν αντίκειται σε νόμους.

Αν θέλετε να οπτικοποιήσουμε τις σκέψεις μας, αν μέσα από πρόσωπα περνούν καλύτερα τα νοήματα, δείτε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο όταν έφυγε από την Ελλάδα και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σήμερα. Είναι (ως προς τη σωματική διάπλαση) δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Έτσι θα είναι αύριο το Τσάμπιονς Λιγκ (όπως κι αν λέγεται) κι η Ευρωλίγκα. Κλειστό κλαμπ για λίγους, που αντέχει το πορτοφόλι τους και που θα κάνουν επένδυση για να σηκώσουν όλο το χρήμα.

Καλώς ήρθατε στον αθλητικό 21ο αιώνα…