Η Μπασκόνια έφυγε δίκαια νικήτρια από το ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός των τεράστιων απουσιών πίστεψε στο θαύμα αλλά.. προδόθηκε από τα προβλήματά του.

Από τις ήττες που φεύγεις από το γήπεδο χωρίς να έχεις πικρία. Γνωριζοντας εξ αρχής ποιοι δεν θα αγωνιστούν για τον Ολυμπιακό, ήμουν σίγουρος ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα η ομάδα του Μπαρτζώκα να κερδίσει. Νωρίτερα έλεγα σε έναν άνθρωπο του γηπέδου πως θέλω τουλάχιστον να προσπαθήσουν οι Πειραιώτες. Να μην το παρατήσουν. Όχι αμαχητί ρε αδερφέ. Με πυγμή και όπου βγει.

Χρειάστηκε ένα αγωνιστικό 20λεπτο για να συμβεί αυτό, όμως έγινε…

Τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης μιλούσαν από μόνα τους. Κοιτώντας στην άκρη του πάγκου του, ο Γιώργος Μπαρτζώκα έβλεπε μονάχα τον Βασίλη Χρηστίδη. Ο Έλληνας τεχνικός είχε να αντιπαρατάξει σε ένα κορμί 221 εκατοστών (σ.σ. Φολ) τον Χασάν Μάρτιν.

Το επίσης οξύμωρο ήταν πως οι Ερυθρόλευκοι ήταν κοντύτεροι και από αυτούς που ήταν στην… εξέδρα,καθώς στο ματς θεατές ήταν και οι αδερφοί Αντετοκούνμπο.

Με τον κορωνοϊό όμως δεν παίζεις. Δεν γίνεται να βγεις από αυτό το τέλμα, με τον Ολυμπιακό να… πληρώνει την ατυχία του και ίσως το γεγονός ότι έχει επιλέξει φέτος να πορευτεί με ένα σχετικά κοντό σε θέμα ύψους ρόστερ.

Το πρώτο ημίχρονο δεν χωρούσε καν σχολιασμό. Τι παραπάνω να πεις; Ήταν στιγμές που ο Φολ έμοιαζε γίγαντας μπροστά σε όλους. Μου άρεσε που δεν παράτησαν οι Ερυθρόλευκοι τις μάχες απέναντί του. Έβαζαν σκληρά το κορμί τους, έσπρωχναν, προσπαθούσαν, έδερναν. Αλλά όταν έχεις τέσσερις απώλειες στους ψηλούς σου και οι περιφερειακοί δεν είναι σε καλή μέρα (και πάλι) δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα απολύτως.

Όσο οι Πειραιώτες ήταν στα αποδυτήρια, από ότι φάνηκε, ενοχλήθηκε ο εγωισμός τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και πάλι να μπουν φουριόζοι στο τρίτο δεκάλεπτο αναμέτρησης. Με πάθος, τσαμπουκά, όρεξη για να «δαγκώσουν». Στην τελική τι είχαν να χάσουν; Τα πάντα ήταν θέμα υστεροφημίας και με τον Μπαρτζώκα στον πάγκο, το πιο όμορφο για αυτήν την παρέα είναι ότι έχει επιστρέψει αυτό το refuse to lose που άπαντες λάτρεψαν τόσα χρόνια.

Είμαι σίγουρος ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού, παρακολουθώντας το ματς από την τηλεόραση, είχαν ένα χαμόγελο για την αυταπάρνηση της ομάδας στην τρίτη περίοδο. Πολλοί θα έλεγαν «εγώ αυτά τα παιδιά τα αγαπάω». Μία γροθιά, σε μία πολύ δύσκολη συνθήκη, με τους φιλοξενούμενους να έχουν… κομπλάρει από την ενέργεια που έβγαζαν οι Πειραιώτες.

Μέχρι το… σφύριγμα που άλλαξε τα πάντα. Και αφού ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποφάσισε να γυρίσει στον πάγκο τον Σλούκα ο οποίος είχε πέντε σερί πόντους, με το σκορ στο 60-67, οι διαιτητές διέκοψαν τον ρυθμό και τον ειρμό του Ολυμπιακού, επέτρεψαν στον Πίτερς να πετύχει 2/2 βολές από αντιαθλητικό φάουλ στον Σπανούλη (ελέγχεται η φάση σίγουρα) σε προσπάθεια του για ντράιβ και το ματς από το πουθενά άλλαξε άρδην!

Από 60-67 σε 63-81! Το μυαλό θόλωσε δυστυχώς, ο Χένρι ήταν μαγικός για ένα ακόμα ματς (double double), οι γηπεδούχοι δεν είχαν άλλες ανάσες και κουράγια να επιστρέψουν και πάλι στο σκορ.

Το… λάθος θα ήταν να νικήσει το συγκρότημα του Μπαρτζώκα. Ειλικρίνεια πάνω από όλα…

ΥΓ1 Πλέον τα πράγματα είναι απλά και η πραγματικότητα ψυχρή. Πρέπει κατ΄αυτόν τον τρόπο να την αντιμετωπίσουν στον Πειραιά. Να γυρίσουν το τσιπάκι, να δουν τις επιστροφές, να περιμένουν πως και πως το πότε θα μπουν στο ροτέισον οι απόντες και να προχωρήσουν. Με ψυχραιμία…

ΥΓ2 Ο Σλούκας είναι ο παίκτης που πρέπει να είναι 30+ λεπτά στο παρκέ. Σε κάθε ματς, χωρίς να παίρνει ανάσα. Αυτό πληρώνεις, αυτό θέλεις, αυτό περιμένεις. Ακόμα και στις κακές βραδιές του. Οφείλει και ο ίδιος να ορθώσει ανάστημα γιατί άπαντες αναμένουν την στραβή του για να ρίξουν χολή.

ΥΓ3 Χαίρομαι το πάθος παιδιών όπως ο Λαρεντζάκης. Δικαιολογεί κάθε δευτερόλεπτό του στο παρκέ. Και ήταν από αυτούς που τα άκουσαν υπερβολικά το καλοκαίρι. Μάγκας.

ΥΓ5 Πριν το ματς έλεγα να αναλωθώ στο μπλογκ στις γελοιότητες όλων αυτών των «αντικειμενικών» και αυτών που λατρεύουν την… αλήθεια. Φευ. Δεν υπάρχει λόγος πλέον να τους δίνεις αξία. Αυτό αναζητούν. Τρέφονται από αυτές τις καταστάσεις. Χαρά τους είναι να ασχολείσαι μαζί τους. Δίκιο είχε μία ψυχή που μου το είπε τελικά…

ΥΓ6 Λογικά, εις το επανιδείν….