Τα 2/3 της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό, με το 97% να είναι αλμυρό και μόλις το 3% να είναι πόσιμο και χρήσιμο. Από το 3% μόλις στο 1% έχει πρόσβαση η ανθρωπότητα, καθώς το υπόλοιπο 2% βρίσκεται εγκλωβισμένο σε παγετώνες, παγόβουνα και παγετώδη υποστρώματα.
Οι ωκεανοί περιέχουν πολύ αλάτι και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας αποσάθρωσης, στην οποία μεταλλικά στοιχεία όπως τα άλατα και τα χημικά συστατικά τους βρίσκονται π.χ. σε βράχους και μεταφέρονται από την ξηρά στη θάλασσα. Η βροχή περιέχει μικρέ ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, που απορροφά από την ατμόσφαιρα. Γι αυτόν τον λόγο όταν πέφτει στο έδαφος παρασύρει υπολείμματα μεταλλικών στοιχείων που διαλύει από τους βράχους στο νερό, διαχωρίζοντας τα σε θετικά φορτισμένα σωματίδια που αποκαλούνται ιόντα.
Αυτά τα ιόντα στη συνέχεια μεταφέρονται, σε χειμάρρους, ποτάμια και τελικά καταλήγουν στη θάλασσα. Εν συνεχεία κάποια από αυτά τα ιόντα χάνονται από τη θάλασσα καθώς απορροφούνται από θαλάσσια φυτά και ψάρια, όμως κάποια από αυτά παραμένουν στο νερό.Πάνω από το 90% των ιόντων που βρίσκεται στη θάλασσα, υπολογίζεται στο 3% σε βάρος, είναι νάτριο και χλωριούχα ιόντα, δηλαδή τα χημικά συστατικά του γνωστού σε όλους μας αλατιού.
Άλλη μία πηγή είναι τα μεταλλικά στοιχεία, που βρίσκονται στο φλοιό της γης κάτω από τους ωκεανούς, όπως υποθαλάσσια ηφαίστεια, γεωθερμικές πηγές. Αυτά παράγουν αλάτι και το νερό διεισδύει στο θαλάσσιο πυθμένα μέσα από ρωγμές, υπερθερμαίνεται και επιστρέφει στην επιφάνεια μεταφέροντας διαλυμένα μεταλλικά στοιχεία.
Οι παραπάνω διαδικασίες «ευθύνονται» για το γεγονός ότι το θαλασσινό νερό είναι αλμυρό.