Ο μοναδικός Νίκος Μπουντούρης μίλησε στον Over.FM και τον Σωτήρη Γεωργίου για το μπάσκετ στην Ελλάδα, τον ΠΑΟΚ αλλά και την αγάπη που του έχει ο κόσμος.

Ο μοναδικός Έλληνας μπασκετμπολίστας που έχει κατακτήσει όλα τα Ευρωπαϊκά τρόπαια σε συλλογικό επίπεδο, Νίκος Μπουντούρης, φιλοξενήθηκε στον Over FM και την εκπομπή Hangover με τον Σωτήρη Γεωργίου και μίλησε για τον ΠΑΟΚ, τη συμπάθεια του κόσμου προς το πρόσωπό του και το λόγο που δεν πήγε στην Τιμσίστεμ Μπολόνια.

Ο «Δικέφαλος του Βορρά» ηττήθηκε από την Μπενετόν στο ΣΕΦ, στο Final Four της Αθήνας το 1993, αν και ήταν φαβορί για τον τίτλο, ένας από τους παράγοντες που άλλαξε άρδην την ιστορία της ομάδας της Θεσσαλονίκης, αλλά όχι ο σημαντικότερος…

«Η ιστορία του ΠΑΟΚ άλλαξε λόγω οικονομικών. Δυστυχώς τότε στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχαν δυνατοί οικονομικοί παράγοντες, όπως ήταν στην Αθήνα ο Σωκράτης Κόκκαλης κι οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι. Μέχρι το 92′ ο ΠΑΟΚ κι ο Άρης ήταν σε υψηλό επίπεδο μόνο και μόνο επειδή δεν ασχολιόταν κάποιος στην Αθήνα. Υπήρχε οργάνωση, υπήρχαν καλοί προπονητές και παίκτες, αλλά όταν αποφάσισαν να επενδύσουν στην Αθήνα, το μπάσκετ κατέβηκε προς τα εκεί».

Παρόλο που αγωνίστηκε σε πολλές ομάδες του κορυφαίου επιπέδου, όπως ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός, ο Νίκος Μπουντούρης ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο…

«Προσπαθούσα να μην προκαλώ, να μην ασχολούμαι με την κερκίδα. Ήταν συνειδητή απόφαση. Ούτε πανηγύριζα όπως κάνουν άλλοι. Δικαίωμά τους, αλλά εμένα δεν μου άρεσε να φιλάω τη φανέλα, να ξεσηκώνω τον κόσμο. Καμιά φορά βοηθάει στην καριέρα ενός παίκτης για να γίνει πιο αγαπητός στους φιλάθλους της ομάδας, αλλά δεν το έκανα ποτέ αυτό. Δεν μπορούσα να το κάνω γιατί οι συμπαίκτες μου, όπως ο Πρέλεβιτς κι ο Κόρφας, ήταν κι αυτοί πολύ ανέκφραστοι. Από ταπεινότητα και μόνο δεν μπορούσα να είμαι διαφορετικός».

Αν και πέρασε όλη του την καριέρα στα ελληνικά γήπεδα, ο παλαίμαχος άσος έφτασε πολύ κοντά το 1998 να πάρει μεταγραφή στην Τιμσίστεμ Μπολόνια…

«Ήμασταν μια γενιά που ζήσαμε τα καλά χρόνια του ελληνικού μπάσκετ. Το 1993 έγινε επαγγελματικό το μπάσκετ στην Ελλάδα και έπρεπε να υπογράψω με τον ΠΑΟΚ για πέντε χρόνια. Αγωνιζόμουν στον ΠΑΟΚ από το 1989 και έμεινα πρώτη φορά ελεύθερος το 1998. Ακόμα και τότε τον τελευταίο λόγο τον είχε ο  ΠΑΟΚ.  Ήταν να πάω στην Μπολόνια, αλλά τραυματίστηκαν τότε ο Καλαϊτζής και ο Παταβούκας και στον Παναθηναϊκό είχαν ανάγκη για πλεϊμέικερ. Ο Παναθηναϊκός έδωσε λεφτά στον ΠΑΟΚ και με πήρε».