Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για τις δικαιολογημένες ανησυχίες του προπονητή του Ολυμπιακού από την εμφάνιση της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο

Αν ήταν σκόπιμο να μείνει κανείς στα τέσσερα γκολ, θα έμενε και ο προπονητής του Ολυμπιακού. Όμως, ο Πέδρο Μαρτίνς έμεινε στην κακή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου εκεί που είχες την εντύπωση πως κανονικός Ολυμπιακός ήταν ο… Βόλος. Ίσως να είναι υπερβολικό αλλά να ξεκινάει το ματς και να βγαίνει ο Βόλος ψηλά πιέζοντας για να εκμεταλλευτεί τα λάθη της άμυνας των γηπεδούχων είναι κάτι εντελώς ασυνήθιστο.

Αυτό που είχαν συνηθίσει οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν το ακριβώς αντίθετο. Αρχίζει, το ματς οι παίκτες του Ολυμπιακού πιέζουν αφόρητα τον αντίπαλο και κάποια στιγμή ανοίγουν το σκορ και καθαρίζουν το ματς. Αντί για αυτό ο Δουβίκας έπαιρνε παραμάζωμα τον Μπα και ο Βινάγκρε έχανε τη μια μονομαχία μετά την άλλη.

Νίκες του χρειάζονται, ο Ολυμπιακός τις παίρνει. Το πως τις παίρνει τελικά είναι θέμα συζήτησης. Ο Ολυμπιακός έχει την ικανότητα ακόμα και να του στραβώνει ένα ματς να μένει σε αυτό και να το γυρίζει. Αυτό έγινε χτες το βράδυ. Έγινε πιο δύσκολα από όσο μαρτυρά το τελικό σκορ. Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού ήταν αναπάντεχη.

Οι παίκτες του έμοιαζαν υπνωτισμένοι κι ο Δουβίκας χόρευε τον Μπα που πρέπει να αισθάνεται τυχερός διότι στον πρώτο χορό που του έκανε ο νεαρός η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι. Οσο για τον Βινάγκρε αυτός βάλθηκε να μας κάνει να καταπιούμε τα πληκτρολόγια για όσα εγκωμιαστικά γράφαμε περί της αξίας του όταν ερχόταν δανεικός στον Πειραιά.

Εμφάνιση άθλια και προσβλητική για τους συμπαίκτες του στα όρια της προκλητικής αδιαφορίας. Γίνεται λόγος για αδιαφορία διότι τον έχουμε δει με την Γουλβς και δεν δικαιούμαστε φυσικά να μιλάμε για ανικανότητα. Ο Μαρτίνς είδε περί τίνος πρόκειται και το διόρθωσε.

Ωστόσο η εικόνα του Ολυμπιακού να τον πρεσάρει ο Βόλος και να του κλέβει την μπάλα ήταν εξοργιστική για τους φίλους της ομάδας. Όπως και η ράθυμη κυκλοφορία της μπάλας μέσα στην περιοχή του Σα που εκνεύρισε τον Μαρτίνς. Το πράγμα κάπως διορθώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ελ Αραμπί πήρε μπροστά και έβγαλε την ομάδα του από τα διαγραφόμενα αδιέξοδα.

Για να γίνει αυτό όμως είχε προηγηθεί η αυτοθυσία του Μασούρα που έπιασε με δύναμη στην μπάλα μετά την σκαφτή πάσα του Μπουχαλάκη κι ενώ φαινόταν ότι δεν θα μπορούσε να αποφύγει την σύγκρουση με τον εξερχόμενο Γκαραβέλη.  Ότι ο Ελ Αραμπί πήρε μπροστά είναι σπουδαία υπόθεση για τον Ολυμπιακό και ενόψει Πόρτο. Καλό παιχνίδι από τον Φορτούνη και τον Καμαρά.

Ωστόσο η άμυνα του Ολυμπιακού φαίνεται ότι δεν είναι στην καλύτερη φάση της. Από τη μέση και μπροστά όμως και από τη στιγμή που ο Ελ Αραμπί βρίσκει την φόρμα του πολλά πράγματα απλοποιούνται, όπως απλοποιήθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο.

Ικανοποίηση για τη νίκη και τον εκτελεστικό οίστρο του Ελ Αραμπί δικαιολογημένα υπάρχει. Αν αξίζει να μείνουμε κάπου είναι στον προβληματισμό του Μαρτίνς για την εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο. Είναι ασαφές πως με ανάλογη εμφάνιση η Πόρτο και θα επωφεληθεί προηγούμενη και δεν θα χάσει εύκολα το πλεονέκτημα.