Ο Γιώργος Χελάκης αμφισβητεί το πέναλτι με το οποίο η Αγγλία πήγε στον τελικό αλλά και την αντι-παραγωγική μεσαία γραμμή της.

Ωραίο, μια χαρά ζευγάρι είναι το Ιταλία-Αγγλία στον τελικό της Κυριακής. Η Ιταλία έφτασε στο Γουέμπλεϊ γιατί ήταν η καλύτερη ομάδα που είδαμε στην διοργάνωση.H Αγγλία όφειλε να δείξει περισσότερα πράγματα στον ημιτελικό για να καταβάλει τη Δανία στην κανονική διάρκεια του ματς. Είχε την σχετική πρωτοβουλία των κινήσεων, παραπάνω ευκαιρίες αλλά μέχρι εκεί. Για μια φορά ακόμα εκείνο που είδαμε ήταν η σωστή αμυντική συμπεριφορά. Τις δυο φορές που έβγαλαν φάση έπεσαν πάνω στον Σμάιχελ. Όταν η σημαντικότερη φάση είναι από κεφάλια του στόπερ Μαγκουάιρ σημαίνει ότι κάτι δεν δούλεψε καλά στην επίθεση.

Οι προσπάθειες των λιονταριών να διασπάσουν την αντίπαλη άμυνα έγιναν πιο έντονες στην παράταση όταν οι Δανοί είχαν πρόβλημα να κρατήσουν την μπάλα και να βγουν μπροστά. Εκεί λοιπόν που οι οργανωμένες επιθέσεις αδυνατούσαν να βρουν τη λύση ήρθε ο Ραχίμ Στέρλινγκ να καθαρίσει μόνος του. Το επιχείρησε δύο, τρεις φορές χωρίς αποτέλεσμα αλλά την επόμενη φορά που μπούκαρε, τον πέταξαν στο χορτάρι. Ο Κέιν το έβαλε με τη δεύτερη και το Γουέμπλεϊ σείστηκε.

Μια χαρά άμυνα παίζουν οι Άγγλοι αλλά για να τα βγάλουν πέρα την Κυριακή με τους Ιταλούς θα χρειαστεί να κάνουν κάτι παραπάνω από όσα τους προσφέρουν οι επελάσεις του Στέρλινγκ. ΟΙ Δανοί έτρεξαν πολύ, μόχθησαναλλά είχαν σοβαρό πρόβλημα στο κατέβασμα την μπάλας από την στιγμή που έκαναν τις αλλαγές και βγήκε από τον γήπεδο ο Nτάμσγκαρντ. Η νίκη-πρόκριση των Άγγλων είναι δίκαιη. Το ερώτημα είναι αν με τέτοια εμφάνιση μπορούν να πάρουν το τρόπαιο από τους Ιταλούς…

Να πούμε τώρα δυο λόγια και για το πέναλτι που κέρδισε ο Στέρλινγκ. Εχω την εντύπωση πως ο Ολλανδός διαιτητής δεν θα το έδινε αν το κέρδιζε η Δανία. Δυο παίκτες πάνε πάνω στον ταχύτατο Άγγλο αλλά κανένας από τους δυο δεν φαίνεται να τον εμποδίζει αντικανονικά. Πρόκειται για μια οριακή φάση που διαιτητές και VAR υπέρ των γηπεδούχων.

Προσωπικά απεχθάνομαι τις ιστορίες συνομωσίες και δεν βιάζομαι να πως η ΟΥΕΦΑ ήθελε τους Άγγλους στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Ωστόσο το πέναλτι αμφισβητήθηκε μέχρι και από τον Αρσέν Βενγκρ. Δεν ήταν μια ξεκάθαρη φάση. Θέμα υπήρξε και με την μπάλα που κυλούσε μέσα στο γήπεδο στην πλάγια γραμμή την ώρα που ο Ραχίμ Στέρλινγκ έκανε την επέλαση.

Κατά τη γνώμη που η Αγγλία ήταν καλύτερη και άξιζε να πάει στον τελικό. Αυτό το πέναλτι όμως θα το συζητάμε για καιρό. Όχι τόσο όσο συζητήθηκε εκείνο το γκολ στην τελικό του 1966 αλλά θα το συζητάμε. Φαίνεται πως το έχει η μοίρα των Αγγλων να εμπλέκονται σε τέτοιες αμφισβητήσεις. Αναμενόμενα τα πανηγύρια τους, οι μεγαλόστομες2 δηλώσεις και η εκδήλωση σε ορισμένες περιπτώσεις της αγγλικής υπεροψίας. Οι Ιταλοί δεν αστειεύονται. Ούτε θα προβληματιστούν ιδιαίτερα από την ατμόσφαιρα στο Γουέμπλεϊ.

Για να τα καταφέρει η ομάδα του Σαουθγκέιτ θα πρέπει να κάνει υπέρβαση. Να μην τα περιμένει όλα από τον Ραχίμ Στέρλινγκ που μέχρι τώρα την κουβαλάει στις πλάτες του. Το κέντρο της θα χρειαστεί να γίνει πιο παραγωγικό. Ο Μάουντ που εμπιστεύεται ο τεχνικός των τριών λιονταριών έχει την διάθεση αλλά δεν έχει ακόμα περάσει την μπάλα με αξιώσεις στην περιοχή ων αντίπαλων του. Για να γίνει αυτό χρειάστηκε να αναλάβει δράση ο Κέιν βγαίνοντας έξω από την περιοχή.

Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι δεν πρόκειται να επιτρέψει στους Άγγλους να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Το κέντρο των Ιταλών είναι χωρίς αμφισβήτηση πιο παραγωγικό από των αντιπάλων τους. Μην εκπλαγείτε να δείτε τους παίκτες του Σάουθγκέιτ να σηκώνουν την μπάλα σημαδεύοντας τον καλύτερο αμυντικό παίκτη της διοργάνωσης, τον Χάρι Μαγκουάιρ…