Από μόνο του το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Αστέρα Τρίπολης, είναι ένα τρελό ματς. Η ΑΕΚ βρέθηκε να χάνει πριν το 20άλεπτο με 2-0, στη συνέχεια έκανε 19 τελικές, εκ των οποίων οι 14 βρήκαν εστία, είχε ένα δοκάρι και πέτυχε και δυο γκολ. Και τελικά έμεινε στο 2-2. Όσο εύκολα θα μπορούσε να το είχε κερδίσει το ματς με 4-2 ή με 5-2, άλλα τόσο εύκολα θα μπορούσε να το είχε χάσει με 0-3 ή 1-3, αν έμπαιναν οι ευκαιρίες του Αστέρα στο πρώτο ημίχρονο.
Αυτό το τρελό παιχνίδι, ήρθε μόλις έξι μέρες μετά το ματς της ΑΕΚ στην Λάρισα. Ένα επίσης τρελό παιχνίδι, το οποίο η Ένωση το κέρδισε με 4-2. Αλλά θα μπορούσε πολύ εύκολα να είχε «κολλήσει» στο 3-3, αν δεν είχε κάνει την απόκρουση στο πέναλτι ο Αθανασιάδης. Και αυτά τα δυο τρελά ματς της ΑΕΚ, ήρθαν αμέσως μετά από εκείνο το θεότρελο παιχνίδι κυπέλλου με τον Βόλο πριν από δέκα μέρες. Εκείνο που η Ένωση κέρδισε με 4-2, αφού πρώτα βρέθηκε να χάνει με 1-0 και παραλίγο και με 2-0.
Προφανώς και στο ποδόσφαιρο ειδικά, ισχύει το σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Και μπορεί και να μοιάζει ακραίο, αλλά η ΑΕΚ επί της ουσίας, έχει επιλέξει να πάει στην τρέλα τα παιχνίδια της. Είναι ακραίο αφενός διότι είναι ένα ρίσκο που καμία ομάδα δεν επιλέγει να πάρει και αφετέρου διότι ο Χιμένεθ είναι ένας προπονητής που δεδομένα έχει μια πολύ συντηρητική φιλοσοφία.
Όμως στην πραγματικότητα η ΑΕΚ μπήκε μόνη της σ’ αυτή την τρέλα. Και εξηγούμαι. Στην μεταγραφική περίοδο του περασμένου Γενάρη, η ΑΕΚ έκανε την επιλογή να μην αποκτήσει κεντρικό αμυντικό, ενώ και το δεξί μπακ που απέκτησε, πέρα από τις δυσκολίες προσαρμογής, έχει μονο επιθετικές αρετές και μηδέν ανασταλτικές . Με λίγα λόγια, ουσιαστική ενίσχυση της αμυντικής γραμμής, δεν έγινε στην χειμερινή μεταγραφική αγορά. Παρότι η ΑΕΚ έφτασε μέχρι και τον Γενάρη, με την ανασταλτική λειτουργία να είναι το μεγαλύτερο αγωνιστικό της πρόβλημα.
Φυσικά και αυτή την επιλογή που έκανε η ΑΕΚ, την βρίσκει σταθερά μπροστά της εδώ και περίπου έναν μήνα. Από τα οκτώ παιχνίδια που έχει δώσει σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έχει δεχθεί όχι ένα αλλά δυο γκολ, στα επτά εξ αυτών. Μόνο με τον ΟΦΗ κράτησε το μηδέν. Σ’ όλα υπόλοιπα, μέτρησε από δυο γκολ. Το σύνολο 14, σε επτά ματς. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα γκολ, προήλθαν από ατομικό λάθος κυρίως κεντρικού αμυντικού. Τα δυο πιο πρόσφατα με τον Αστέρα, ήταν 100% ευθύνη του Νεντελτσεάρου.
Και όταν μια ομάδα κάνει τόσο εύκολα λάθη στην άμυνα και δέχεται δυο γκολ σε σταθερή βάση, τότε είναι και αναπόφευκτο να πάει παιχνίδια στην τρέλα. Αλλά είναι κάτι που η ίδια η ΑΕΚ σχεδόν το επέλεξε. Όπως επίσης και είναι περίπου επιλογή του Χιμένεθ, να συμβάλλει και αυτός σ’ αυτήν την τρέλα. Διότι μια ομάδα που είναι τόσο ευάλωτη στην άμυνα, ο Μανόλο την έβαλε στο γήπεδο στα δυο τελευταία παιχνίδια, με έναν αμυντικό χαφ τον Σιμάνσκι, που είναι περισσότερο οκτάρι παρά εξάρι και δεύτερο αμυντικό χαφ τον Μάνταλο, που οριακά είναι δεκάρι. Στην λιγότερο ποιοτική και επικίνδυνη Λάρισα το κόλπο έπιασε, αλλά με τον Αστέρα έγινε ροντέο.
Είναι μέχρι ενός σημείου λογικό ο Χιμένεθ να έχει πελαγώσει με τόσες μαζεμένες απουσίες στο κέντρο παικτών σημαντικών όπως ο Σιμόες, ο Γαλανόπουλος και ο Σάκχοφ. Είναι μέχρι ενός σημείου θεμιτό να έχει τις αμφιβολίες του για την αποτελεσματικότητα του Κρίστιτσιτς, καθώς είναι ένας παίκτης με μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. Αλλά εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν γίνεται να περισσεύει κανείς. Η ΑΕΚ πρέπει να ψαχνει το ποδοσφαιρικα ορθολογικό ακομα και για να συμβεί αυτό, ο Χιμένεθ θα πρέπει να βάλει στο γήπεδο και παίκτες που μπορεί υπό άλλες συνθήκες να μην τους είχε στο αγωνιστικό του κάδρο. Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, αν δεν τραυματιζόταν ο Ολιβέιρα και δεν έμπαινε ο Κρίστιτσιτς να κάνει την βρώμικη δουλειά και να απελευθερώσει τον Σιμάνσκι, το ματς με τον Αστέρα δεν γύριζε ούτε σε δέκα ημίχρονα.
Η ΑΕΚ αυτό που βασικά χρειάζεται, είναι να βγει απ’ αυτή την τρέλα. Κάτι που φοβούμαι πως δεν είναι καθόλου εύκολο. Κυρίως διότι πλέον δεν βλέπω πως μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση στην άμυνα, καθώς ακόμα και παίκτες όπως ο Μπακάκης κυρίως αλλά και ο Τσιγκρίνσκι που μπορούν να το ισορροπήσουν το πράγμα, είναι νοκ άουτ. Πειράματα τύπου επανεργοποιησης Χνιντ ή μεταθεσης Σβάρνα δεξιά μπορούν να γίνουν μόνο, με άγνωστα αποτελέσματα. Και αν δεν βρίσκει τρόπο να ισορροπήσει στην άμυνα, καμία ομάδα δεν μπορεί να βρει την λογική στο παιχνίδι της. Τουλάχιστον θα πρέπει να πηγαίνει σε ορθολογικά σχήματα και όχι ακραίες επιλογές που αντί να μαζεύουν, τροφοδοτούν την τρέλα στο παιχνίδι της. Ενώ αν μιλάμε για ρίσκο, αυτό που θα πρέπει να πάρει ο Χιμενεθ, είναι να δούμε επιτέλους τι ψάρια πιάνει ο Νταντσενκο και αν οι βοήθειες που θα δώσει στον Λιβαι μπορεί να είναι περισσότερες από τα κενά που θα αφήσει στα μετοπισθεν.
Και κάτι τελευταίο για τον Σιμάνσκι. Ο Πολωνός στα δυο τελευταία παιχνίδια είναι ο mvp της ΑΕΚ. Όχι μόνο διότι έχει πετύχει τρια γκολ, που έτσι κι αλλιώς είναι σημαντικά για έναν χαφ. Κάποιοι μπορούν να θεωρούν πως έχει απλώς φορμαριστεί. Η αλήθεια είναι πως τον οδηγεί το κίνητρο, να μπορέσει να βρει μια θέση στην αποστολή της εθνικής Πολωνίας στο προσεχές Euro. Και αν συνεχίσει έτσι με την ΑΕΚ, που μακάρι να συνεχίσει, είναι δεδομένο πως αυτή την θέση θα την βρει. Από την άλλη μεριά, σκέφτομαι πόσο διαφορετικά ίσως θα ήταν τα πράγματα για την ΑΕΚ, αν με τέτοιο Σιμάνσκι και με τέτοιο Λιβάι, δεν είχαν βγει νοκ άουτ με τραυματισμό ο Γαλανόπουλος και ο Σάκχοφ του Γενάρη, αλλά είχαν γίνει και δυο διαφορετικές κινήσεις στην χειμερινή αγορά. Με τα «αν» όμως, δεν γράφεται η ιστορία.