Ο Χρήστος Σούτος γράφει για την τρομερή πορεία του Στέφανου Τσιτσιπά στο Roland Garros.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς άγγιξε το θαύμα στον τελικό του Roland Garros κόντρα στον Νόβακ Τζόκοβιτς, αναγκάζοντας έναν από τους μεγαλύτερους τενίστες όλων των εποχών να καταθέσει όλα του τα όπλα στο κορτ προκειμένου να τον κερδίσει και να κατακτήσει το τρόπαιο. Ο Έλληνας τενίστας πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος για την προσπάθειά του και γενικότερα την πορεία του στο φετινό γαλλικό Open, αφού για πρώτη φορά έφτασε στον τελικό του.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ένας από τους κορυφαίους αθλητές στην ιστορία του τένις και μαζί με τον Ρότζερ Φέντερερ και τον Ραφαέλ Ναδάλ συγκροτούν μία τριάδα ουσιαστικά ανίκητη, αφού έχουν κατακτήσει μαζί, ούτε λίγο ούτε πολύ, 59 Grand Slam. Ο Σέρβος μάλιστα κέρδισε το Roland Garros για 2η φορά στην τεράστια καριέρα του, γεγονός που τον καθιστά τον πρώτο επαγγελματία τενίστα που έχει τουλάχιστον δύο κατακτήσεις των τεσσάρων μεγάλων τουρνουά. Είναι μάλιστα ο τρίτος συνολικά στην ιστορία του αθλήματος που πετυχαίνει κάτι ανάλογο.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς αποτελεί μία από τις χρυσές ελπίδες του τένις παγκοσμίως. Μετά την αποχώρηση, όταν έρθει αυτή, των τριών μεγάλων, είναι σίγουρο πως θα διαδραματίσει πολύ σπουδαίο ρόλο στην επόμενη μέρα, φτάνοντας και σε κατακτήσεις μεγάλων τροπαίων. Ο χρόνος είναι σύμμαχός του και το μόνο που έχει να κάνει είναι να παλεύει συνεχώς, να βελτιώνεται και να προοδεύει. Δεν έχει σπουδαίες τεχνικές ατέλειες στο παιχνίδι του, ενώ έχει μάθει πλέον να διαχειρίζεται και τις δυνάμεις του μέσα στα μεγάλα ματς, κάτι που τον κάνει ανταγωνιστικό, κόντρα στους κορυφαίους. Η εμπειρία είναι κάτι που δεν αγοράζεται, ούτε μαθαίνεται, αλλά αποκτιέται με τον καιρό και την τριβή στα τουρνουά. Λείπει κάτι όμως.

Το μεγάλο πρόβλημα του νεαρού πρωταθλητή είναι η διαχείριση των συναισθημάτων του και τα περίφημα mind games που γίνονται κατά τη διάρκεια των αγώνων. Η νίκη του φέτος επί του Μεντβέντεφ έδειξε μία πρόοδο στον συγκεκριμένο τομέα, αφού ο Ρώσος είναι από τους αντιπάλους που τον εκνευρίζουν και τον κάνουν να χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του. Στον τελικό όμως σήμερα έχασε και από τον δικό του κακό εαυτό. Σίγουρα ο Νόλε είναι από άλλον πλανήτη και είναι ικανός να παίξει όχι 9, αλλά 109 ώρες στο ίδιο μοτίβο. Σίγουρα ο Τσιτσιπάς έχει ακόμα πολλά να μάθει, όμως μετά το 2-0 έμοιαζε σαν να χάνει τις σταθερές εκείνες που του έδωσαν αυτό το τεράστιο προβάδισμα.

Λίγο η αίσθηση ότι το ματς τελείωσε, λίγο η αίσθηση ότι ο μεγαλύτερος σε ηλικία Τζόκοβιτς δεν μπορεί να αντέξει τρία σετ για την ανατροπή, λίγο τα νεύρα μετά τη μείωση του σκορ από τον Σέρβο, οδήγησαν σε διαδοχικά λάθη, που αύξησαν την αυτοπεποίθηση του αντιπάλου του και εκνεύρισαν τον ίδιο. Το μέλλον του ανήκει και είναι απόλυτα βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να γράφουμε για τις δικές του νίκες, τα δικά του ρεκόρ και τις δικές του μεγάλες επιτυχίες.