Το επάγγελμα με το μικρότερο προσδόκιμο… ζωής είναι αυτό του προπονητή. Πώς θα γίνονταν διαφορετικά, με τόσους προπονητές στην εξέδρα; Γράφει η Λένα Καραλή

Μια βόλτα στα social media είναι αρκετή για να πειστείς, πως -ακόμα κι αν δεν έχεις ακούσει ξανά το όνομά του- ο Μίτσελ είναι «μυρουδιάς». «Δικάστηκε» και καταδικάστηκε από τους… προπονητές του πληκτρολογίου ο Χοσέ Μιγκέλ Γκονθάλεθ Μαρτίν Ντελ Κάμπο, που είναι πιο εύκολο να αποκαλούμε Μίτσελ, για να μην χάνουμε χρόνο και χώρο (στο twitter).

Όχι μόνο έχουν διαμορφώσει άποψη, αλλά έχουν κι απάντηση σε ενδεχόμενη ερώτηση, περί πρόκρισης του Ολυμπιακού στην Ευρώπη (στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ). «Η τύχη κι ο Ρομπέρτο» λένε οι «προπονητές» του διαδικτύου και ποιος μπορεί να τους αντικρούσει;

Ο… «μάγειρας» Σκαριόλο

Σιγά που θα γλίτωνε ο Μίτσελ. Εδώ ο Σκαριόλο, με τόσες επιτυχίες, ήταν «μάγειρας» για τους μπασκετικούς προπονητές του πληκτρολογίου, για εκείνους που μπορούν με άνεση να κρίνουν όποιον πατάει το πόδι του σε γήπεδο. Κι έχουν γνώσεις από όλα τα ομαδικά κι ατομικά σπορ, ακόμα κι από τα λιγότερο δημοφιλή.

Δεν θα μπω στον κόπο να υπερασπιστώ τον Μίτσελ. Ούτε μ’ ενδιαφέρει, ούτε μου πέφτει λόγος. Αν θέλετε για τον Σέρχιο ευχαρίστως να συζητήσουμε, αλλά κι αυτό είναι άδικος κόπος. Βλέπετε, οποιαδήποτε συζήτηση με επίδοξους (wannabe) προπονητές, είναι χαμένος χρόνος και μάταιος κόπος.

«Προπονητές », η πιο τοξική «εξέδρα» των σπορ

Όσο λιγότερο γνωρίζουν από το άθλημα για το οποίο συζητούν, τόσο περισσότερο φωνάζουν. Ενίοτε συμμαχούν με τα στατιστικά, θέλοντας να ενισχύσουν την άποψή τους. «Προπονητές» άνευ διπλώματος, αλλά γεμάτοι από τοξικότητα, εγωκεντρική προσέγγιση, άκρατο φανατισμό και ένα γαμώτο, που δεν έγιναν τίποτα.

Προδήλως οι προπονητές (οι κανονικοί) κρίνονται. Αλλά βάσει κριτηρίων, όχι με αφορισμούς, όχι με δημοψήφισμα. Οι «σταλεγάκηδες» επιστρέφουν δριμύτεροι όταν τυχαίνει να πέσουν μέσα σε μια από τις δυσοίωνες προβλέψεις τους. Ακόμα και με τον νόμο των πιθανοτήτων μπορεί να «δικαιωθούν» και τότε έρχονται με στόμφο και κουνώντας το δάχτυλο εξαπολύουν το «σας τα έλεγα εγώ».

Είναι η στιγμή που οι «προπονητές» νιώθουν σαν τον Καίσαρα. Ο κόσμος τους ανήκει. Αν πάλι πέσουν έξω στις σταθερά αρνητικές προβλέψεις τους, χάνονται ή αλλάζουν κατηγορία. Μήπως πρόκειται να φορολογηθούν για την ακατάσχετη μπουρδολογία τους; Αλίμονο.

Γιατί γράφω όλα αυτά; Επειδή πρωτίστως οφείλουμε σεβασμό στους επαγγελματίες. Μπορούμε να τους κρίνουμε μόνο έχοντας δείγμα της δουλειάς τους. Σοβαρό δείγμα δουλειάς, όχι στο πρώτο… φιλικό. Και πρέπει να κρίνονται με κριτήρια, όχι με… αθλητικό ψυχανέμισμα.

Αντί επιλόγου: Αυτονόητο, αλλά ίσως πρέπει να το αποσαφηνίσουμε, είναι ότι η συγκεκριμένη τοποθέτηση αφορά εκείνους που κρίνουν άκριτα, με μοναδικό γνώμονα ότι βλέπουν αυτό που οι γνώστες αγνοούν. Τους «προπονητές» της…. καρδιάς μας. Όταν, δε, συμπεριλαμβάνεται και το «έχω παίξει μπάλα εγώ», ολοκληρώνεται το παζλ.

• Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας  στο Facebook. στο Twitter. στο Instagram. στο Youtube. στο TikTok