Το θέμα των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων Νότια της Κρήτης και δευτερευόντως στο Ιόνιο, βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο. Γράφει ο Τάσος Φραγκούλης

Η χώρα για δεύτερη φορά την τελευταία δεκαετία, βάζει μπροστά την έρευνα για την ανάδειξη και αξιοποίηση των όποιων κοιτασμάτων.

Και μπορεί να διαβάζουμε για κοιτάσματα – μαμούθ που είναι ικανά να καλύψουν το 20% των ευρωπαϊκών αναγκών σε φυσικό αέριο. Να κάνουν την Ελλάδα Ντουμπάι και ΗΑΕ και όλους εμάς πλούσιους. Ωστόσο αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, είναι ότι αφενός έχει πολύ δρόμο η συγκεκριμένη υπόθεση. Τόσο σε ότι αφορά την εκτίμηση τους μεγέθους των κοιτασμάτων, όσο και η αξιοποίησή τους και αφετέρου χρειάζεται πολιτική βούληση για να προχωρήσουν οι έρευνες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ανθρώπων που γνωρίζουν πολύ καλά τις συγκεκριμένες περιοχές. Απαιτείται ένα διάστημα περίπου 4 ετών προκειμένου να οριστικοποιηθεί το μέγεθος και το είδος των κοιτασμάτων και στην συνέχεια, τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια για την αξιοποίησή τους.

Άρα σε τουλάχιστον έξι χρόνια από σήμερα η Ελλάδα θα μπορεί να εκμεταλλευθεί τα αποθέματά της σε Φυσικό Αέριο.

Και λέω τουλάχιστον γιατί στην εκτίμηση αυτή δεν περιλαμβάνονται εξωγενείς  παράγοντες όπως οι τιμές των καυσίμων. Πιθανές γεωπολιτικές εξελίξεις, αλλά κυρίως οι όποιες δικαστικές εμπλοκές εντός των συνόρων.

Γιατί ήδη έχουν κατατεθεί προσφυγές κατά των πρώτων εταιριών που δέσμευσαν οικόπεδα προς έρευνα από το 2018, οι οποίες ακόμα δεν έχουν εκδικαστεί.

Όποτε αντιλαμβάνεται κανείς πόσα μπορούν να γίνουν τα έξι χρόνια που λέγαμε, αν δεν υπάρξει βούληση. Όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά από το σύνολο τόσο του πολιτικού κόσμου όσο και της κοινωνίας.