Ήταν η πρώτη φορά φέτος, που ο Ολυμπιακός έμοιαζε να έχει… απώλεια στήριξης. Ακόμα κι ο μαχητής Γιώργος Μπαρτζώκας έμοιαζε σαν να πέταξε λευκή πετσέτα στην Κωνσταντινούπολη. Στο ματς με την Αναντολού έγιναν όλα λάθος κι αυτό φαίνεται από το σκορ και την εικόνα της αναμέτρησης.
Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα με… σταθερές. Με αρχή, μέση και τέλος. Ομάδα ρόλων και προσωπικοτήτων. Χθες δεν λειτούργησε τίποτα. Ο Ντόρσεϊ έκανε το χειρότερο παιχνίδι του με την «ερυθρόλευκη» φανέλα. Και στις δύο πλευρές του παρκέ ήταν… αόρατος. Ο Λαρεντζάκης έμοιαζε να έχει χάσει το μυαλό του. Ο Σλούκας έκανε κατάχρηση ντρίμπλας, ενώ στην άμυνα έγινε πάλι «στόχος».
Ο Παπανικολάου έμοιαζε να έχει λιγότερη ενέργεια και μηδενική εμπιστοσύνη στο σουτ του. Ο ΜακΚίσικ είπαμε να παίξει σκεπτόμενο μπάσκετ, αλλά το παράκανε. Δεν είχα ξαναδεί φέτος τον Ολυμπιακό να σουτάρει φοβικά. Να μην σουτάρει, εδώ που τα λέμε. Η λευκή φανέλα ταίριαζε ασορτί με τα… άσπρα από τον φόβο πρόσωπα.
Κάπως έτσι πήγε στράφι η επιστροφή στις μεγάλες επιθετικές εμφανίσεις του Βεζένκοφ. Κάπως έτσι πήγε χαμένο το συγκλονιστικό πρώτο ημίχρονο του Πρίντεζη. Κάπως έτσι οι μάχες που έδωσε ο Φαλ έμοιαζαν μάταιες.
Πάμε στο επόμενο
Είναι άδικο να στήσει κανείς στον τοίχο τους παίκτες του Ολυμπιακού. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά δεν θα είναι η μοναδική… λευκή νύχτα στη διοργάνωση. Δεν έγινε, δα, ομάδα φάιναλ φορ σε μια νύχτα. Θέλει δουλειά, θέλει προσπάθεια, θέλει αγώνα για να μπει στην 8άδα.
Είναι άδικο να διαγράψει κανείς τις ως τώρα υπερβολικά καλές εμφανίσεις. Κακά τα ψέματα, αν όλα σου τα όπλα σιγήσουν, χάνεις με… κάτω τα χέρια. Όπως έχασε ο Ολυμπιακός. Γιατί τρεις πόντοι σε μια περίοδο είναι αιχμαλωσία. Και μάλιστα αν μιλάμε για την τελευταία, με το σκορ (πριν) στο 68-66.
Η επόμενη αποστολή είναι εξίσου απαιτητική. Από τη στιγμή που παίζει στο ΣΕΦ, υπάρχει το «πρέπει». Οι «ερυθρόλευκοι» οφείλουν να συνέλθουν και να αφήσουν ως κακή παρένθεση την εμφάνιση στην Κωνσταντινούπολη. Άλλωστε, δεν είναι οι μόνοι, που σε μια βραδιά έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους…