Αυτή η ομάδα έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Μπαρτζώκα. Ένας Ολυμπιακός να τον πιείς στο ποτήρι. Ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Τα πρώτα δείγματα είχαν έντονο το στοιχείο της επισφάλειας, ως προς την εξαγωγή συμπερασμάτων. Η εμφατική νίκη της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα επί της Μπασκόνια, δεν ήταν κατ’ ανάγκη σημείο αναφοράς. Όταν, όμως, υποτάσσει τη Ρεάλ, υποχρεώνοντάς τη σε σκοράρισμα κάτω των 70 πόντων, κάτι καλό κάνει. Ο Ολυμπιακός, αυτή τη στιγμή, είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς για την Ευρωλίγκα.

Το ότι κέρδισε τη Ρεάλ, δίχως να βρεθεί σε σπουδαία επιθετική βραδιά, λέει πολλά. Οι «ερυθρόλευκοι» ξεκινούν τα πάντα από την άμυνα. Την επιθετική άμυνα, που είναι δόγμα Μπαρτζώκα. Αυτό είναι το όπλο, αλλά δεν είναι απλή η προσέγγιση στο πώς ο Ολυμπιακός είναι τόσο αξιόπιστος στο πίσω μέρος του γηπέδου.

Όλα ξεκινούν από τον σχεδιασμό, αλλά κι από κάτι πιο σημαντικό. Ο κόουτς δεν είχε σε… μεγάλη υπόληψη τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Ο Έλληνας διεθνής από τη μια έπεισε τον Μπαρτζώκα, από την άλλη άλλαξε πολλά στο παιχνίδι του. Αποτέλεσμα; Είναι σημείο αναφοράς και στις δύο πλευρές, δίχως να είναι… πενταδάτος.

Ο Παπανικολάου δεν αμφισβητήθηκε δευτερόλεπτο, ο ΜακΚίσικ έγινε παίκτης Ευρωλίγκας. Όταν ήρθε στον Ολυμπιακό ήταν… ελευθέρας βοσκής. Τώρα παίζει (προσπαθεί σκληρά) αν όχι σκεπτόμενο, τουλάχιστον οργανωμένο μπάσκετ. Ο Ζαν-Σαρλ κάνει πολλά πράγματα και τα κάνει σωστά.

Στοχευμένες κινήσεις

Κοντά σε αυτούς, ο Ολυμπιακός πρόσθεσε δύο εξαιρετικούς αμυντικούς παίκτες. Ο Ουόκαπ κι ο Φαλ γέμισαν όλες τις τρύπες. Έκρυψαν πολλές αδυναμίες και πλέον οι «κόκκινοι» εμφανίζονται συμπαγείς. Αυτό ήταν το πρώτο κερδισμένο στοίχημα του Μπαρτζώκα. Προσθέστε την υπομονή στην υπόθεση Ντόρσεϊ κι έχετε την εικόνα στοχευμένων μεταγραφικών κινήσεων.

Από τη στιγμή που έφτιαξε την ομάδα όπως την ήθελε, έπρεπε να μοιράσει ρόλους. Μοιάζει να το έχει κάνει ιδανικά. Η γλώσσα του σώματος των παικτών, δείχνει ότι το κλίμα είναι εξαιρετικό. Ο Πρίντεζης είναι ο αρχηγός, ο Σλούκας είναι ο ηγέτης, ο Βεζένκοφ έχει άδεια να… «σκοτώνει». Καθένας έχει τον ρόλο του. Καθένας παίρνει τον χρόνο του.

Ο Ολυμπιακός βγάζει υγεία. Ακόμα κι ο κόσμος στις εξέδρες χρησιμοποιεί λιγότερα υβριστικά συνθήματα. Απολαμβάνει το θέαμα, ακολουθεί τον ρυθμό των παικτών. Ακόμα κι η παρουσία του Βασίλη Σπανούλη στην εξέδρα ήταν σημείο αναφοράς. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;

Ο χρόνος μοιράζεται δίχως άγχος, δίχως υπερβολές. Οι επιθέσεις μοιράζονται. Στην άμυνα υπάρχει αλληλοκάλυψη, αλλά πρωτίστως «ατομική ευθύνη». Ο Ολυμπιακός είναι λειτουργικός. Αν δεν ήταν, πώς θα κέρδιζε τη Ρεάλ. Κυρίως, όμως, είναι απολαυστικός. Δεν ξέρω τι θα γίνει σε 10 αγωνιστικές, αυτή τη στιγμή χαίρεσαι να τον βλέπεις. Κι αυτό είναι έργο Μπαρτζώκα. Τα σέβη μου κόουτς…