Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για τον Παναθηναϊκό που βρίσκεται στην γνωστή του θέση τα τελευταία χρόνια.

Έφτασε λοιπόν ξανά το… πλήρωμα του χρόνου στον Παναθηναίκό. Για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια, με το ξεκίνημα σχεδόν μιας νέας σεζόν, αυτή τη φορά μάλιστα μόλις στα μέσα Οκτωβρίου, ο Παναθηναϊκός ανακαλύπτει ότι οι επιλογές που έκανε το καλοκαίρι ήταν λάθος και τρέχει να τις αλλάξει.

Το ρεπορτάζ λοιπόν λέει, ότι Ρόκα και Πογιάτος τελειώνουν από τον Παναθηναϊκό, ή πιο σωστά Πογιάτος και Ρόκα για να ακολουθήσουμε και την… σειρά προτεραιότητας με την οποία λέει το ρεπορτάζ ότι θα αποχωρήσουν.

Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να πω αν κάνει καλά ο Αλαφούζος που διωχνει προπονητή και τεχνικό διευθυντή, καθώς αν θέλετε είναι και το τελευταίο που έχει σημασία.

Το θέμα είναι ότι για μια ακόμα φορά, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην γνωστή του θέση τα τελευταία χρόνια. Μακριά από την ύπαρξη συγκεκριμένων στόχων και με μια γενικότερη και αόριστη… πίστωση χρόνου, καθώς και πάλι θα μιλάμε για μια νέα προσπάθεια που τώρα θα ξεκινήσει και η οποία προφανώς και αυτή, δεν θα μπορεί να κριθεί από τα αποτελέσματα και πάντως σίγουρα όχι άμεσα.

Και ω του θαύματος, έχουμε ξανά την εμφάνιση -αναγκαστικά- μιας σειράς επιχειρημάτων, που τόσο μας έκαναν παρέα όλα αυτά τα χρόνια.
Δηλαδή αν κάτι πάει καλά, να η… σφραγίδα του νέου προπονητή και όλα τα σχετικά, αν στραβώσει κάτι ή… όποτε στραβώσει, το κλασικό “και τι να κάνει ο προπονητής αφού ούτε τους παίκτες διάλεξε, ούτε προετοιμασία έκανε”.

Τα έχουμε φάει κυριολεκτικά στην… μάπα όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, αλλά η ουσία είναι μία.

Ο Παναθηναϊκός καλείται για μια ακόμα φορά να πορευτεί με ένα προπονητή, ο οποίο όντως δεν θα έχει διαλέξει το ρόστερ και δεν θα έχει καμία σχέση με την λογική και το πλάνο με το οποίο σχηματίστηκε αυτό το ρόστερ, αν φυσικά υπάρχει λογική και πλάνο και σ’ αυτό το μεταγραφικό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού.

Και φυσικά για να μην ξεχνιόμαστε, είναι θέμα χρόνου να βρεθεί ο Παναθηναϊκός ξανά στην θέση που τον θέλει να προσπαθεί να ξεφορτωθεί παίκτες με κλειστα συμβόλαια και παχυλές για τα δεδομένα του αποδοχές, λίγους μόλις μήνες -για κάποιους και… εβδομάδες- μετά την απόκτησή τους.

Αν όλα αυτά σας φαίνονται τόσο φυσιολογικά, πολύ περισσότερο όταν συμβαίνουν κατ΄εξακολούθηση, τότε πάσο. Όμως δεν είναι. Ούτε φυσιολογικά, ούτε… ποδοσφαιρικά και δυστυχώς δεν είναι και τυχαία.

Δεν είναι δηλαδή ότι να… μας έκατσε μια φορά μια λάθος επιλογή και την καταλάβαμε έγκαιρα και την διορθώνουμε. Όταν αυτό συμβαίνει συνέχεια και όταν αυτό είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που ο Παναθηναϊκός έχει φτάσει εδώ που έφτασε, τότε δεν είναι τυχαίο.

Είναι η νομοτελειακή κατάληξη του τρόπου με τον οποίο γίνονται οι επιλογές στον Παναθηναϊκό, καθώς συνήθως δεν περιέχουν σαν συστατικό τους ποτέ την ποδοσφαιρική κοινή λογική και ένα νορμάλ τρόπο σκέψης για το πως στήνεται μια ποδοσφαιρική ομάδα και με ποιες προτεραιότητες.

Το ποδόσφαιρο δυστυχώς ποτέ δεν ήταν στα… προαπαιτούμενα για τις όποιες επιλογές γίνονται στον Παναθηναϊκό, ειδικά όταν μιλάμε για ένα σύλλογο εγκλωβισμένο σε σημείο… ομηρίας σε ένα εντελώς αντιποδοσφαιρικό κύκλωμα που έχει κρατήσει δίπλα του ο Αλαφούζος και στο οποίο επιτρέπει ένα τεράστιο βαθμό παρέμβασης και επιρροής τόσο στο γενικότερο κλίμα που υπάρχει στον σύλλογο, όσο και στις αποφάσεις του.

Όσο όλοι αυτοί έχουν λόγο, πρόσβαση και επιρροή στις εξελίξεις και στις αποφάσεις του συλλόγου, μην περιμένετε να προκύψει καμία υγιής και ποδοσφαιρική εξέλιξη στον Παναθηναϊκό, εκτός από κάποιες πρόσκαιρες μικροεπιτυχίες περιορισμένης εμβέλειας που απλά θα διογκώνεται επικοινωνιακά και άντε ξανά μανα από την αρχή τα ίδια.

Από κει και πέρα τι άλλο να πούμε;

Καλή επιτυχία και στους… καινούργιους